Temat interpretacji

Odpowiadając na zapytanie Pełnomocnika Spółki z dnia 19.02.2004 r., uzupełnione pismem z dnia 05.03.2004 r., w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń wypłaconych pracownikom wykonujących pracę w Danii, Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie w trybie art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.,) uprzejmie wyjaśnia:

W piśmie z dnia 19 lutego 2004 roku Pełnomocnik Spółki zwrócił się z zapytaniem, czy pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, gdzie miejscem wykonywania pracy i tymczasowego zamieszkania pracowników jest Dania, mogą korzystać z przepisów art. 3 i art. 4 a ustawy z dnia 16 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. W piśmie uzupełniającym z dnia 05.03.2004 r. Spółka poinformowała, że nie zatrudnia pracowników, ale ma zamiar ich zatrudnić na podstawie umowy o pracę. Miejscem wykonywania pracy i tymczasowego zamieszkania będzie Dania i tam też będzie następowała wypłata wynagrodzenia gotówką, na podstawie sporządzonej listy płac.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 174 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast stosownie do art. 4a cytowanej ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Konwencja między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368) stanowi taką umowę. W rozumieniu art. 4 pkt 1 tej Konwencji "osobą, mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest każda osoba, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania."

W świetle artykułu 14 pkt 2 Konwencji wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

W sytuacji, gdy zaistnieją wszystkie okoliczności wymienione w art. 14 pkt 2 Konwencji, właściwe będzie opodatkowanie dochodów osób wykonujących pracę najemną wg zasad określonych w danym Państwie.

W przypadku pracowników mających miejsce zamieszkania na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, a wykonujących pracę na terenie Królestwa Danii (po spełnieniu warunku, o którym mowa w art. 14 pkt 2 Konwencji) ich dochody będą opodatkowane wg przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Odnosząc się do zapytania Pełnomocnika Spółki, dotyczącego sposobu przeliczania wynagrodzeń, Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie wyjaśnia, iż zgodnie z art. 11 ust. 3 wymienionej ustawy, w związku z tym, że wypłata wynagrodzeń za pracę ma być dokonywana gotówką w walucie obcej, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.
Natomiast koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy w 2004 roku, zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł. W przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł.

Jednocześnie Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie zwraca uwagę, iż przytoczona przez Spółkę Konwencja z dnia 6 kwietnia 1976 r. straciła moc, w tym również przepis art. 15 umowy, a zatem nie może on stanowić ewentualnej podstawy prawnej w wykonaniu art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.