Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 25.02.2004, sygn. BI/005/0070/04, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Małżonek Podatniczki będący osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grupy inwalidztwa ponosił wydatki związane z przejazdami taksówkami na konsultacje i badania lekarskie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26.07.1991 r., zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do 16 lat - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a.

Wydatki wymienione w powołanym wyżej pkt 13 podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, w wysokości faktycznie poniesionej, a maksymalną wysokość tych odliczeń wyznacza dochód do opodatkowania. Odliczenia te dokonywane są na podstawie dowodu potwierdzającego poniesienie tych wydatków. Dowodem takim jest każdy dokument, potwierdzający fakt dokonania konkretnych wydatków przez określoną w nim osobę.

Ponadto wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków (art. 26 ust. 7b).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż małżonek Podatniczki będący osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grupy inwalidztwa ponosił wydatki związane z przejazdami taksówkami na konsultacje i badania lekarskie. W tej sytuacji nie ma wątpliwości, że osoba niepełnosprawna, korzystała z tego środka transportu wyłącznie celem dojazdu na konsultacje i badania lekarskie, nie zaś w celu korzystania z zabiegów leczniczo- rehabilitacyjnych w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 13 ustawy z dnia 26.07.1991 r.