Temat interpretacji

Regulacje dotyczące kwestii obliczania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów dla samochodów osobowych o ładowności nie przekraczającej 500 kg., będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W sytuacji, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia - co wynika z art. 22g ust. 8 tej samej ustawy.

Zakup dodatkowego wyposażenia samochodu w postaci autoalarmu jest wydatkiem poniesionym na modernizację zwiększającą wartość użytkową samochodu, bowiem zmierza do zabezpieczenia go przed kradzieżą.

Koszty związane z zakupem autoalarmu zostały poniesione przed dniem przyjęcia środka trwałego do używania, tym samym podwyższają jego wartość początkową przyjętą dla celów amortyzacji.

Zatem w sytuacji opisanej jw. tzn., gdy samochód osobowy został nabyty w drodze kupna, za wartość początkową środka trwałego należy przyjąć cenę jego nabycia wraz z ceną zakupu i montażu autoalarmu. (podatniczka posiada fakturę zakupu pojazdu i fakturę zakupu i montażu autoalarmu).

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.