Temat interpretacji

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast w art. 23 w/w ustawy nie zostały wymienione diety wypłacone pracownikom z tytułu podróży służbowej jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym wydatki te, jeżeli są ponoszone w celu uzyskania przychodu stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Należy jednocześnie zauważyć, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wskazane wyżej odrębne przepisy to m. in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. o wysokości oraz warunkach ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Rozporządzenie to nie definiuje pojęcia podróży służbowej. Jednakże definicję taką można bezpośrednio wywieść z treści art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W świetle tego przepisu za podróż służbową należy uznać wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Nie wskazuje jakich pracowników to dotyczy, tak więc nie wyłączono pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w charakterze kierowcy. Należy jednakże zwrócić uwagę, iż w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego, zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów, brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy bowiem przyjąć, że świadczenie usług transportowych w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej stanowi istotę tej działalności.

Podsumowując, pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę w charakterze kierowcy, należy się dieta za czas przejazdu poza granicami kraju i można ją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast właścicielowi firmy świadczącej usługi transportowe, który osobiście wykonuje zawód kierowcy we własnej firmie, nie należy się dieta za czas podróży poza granicami kraju, chyba że jest to podróż, której celem jest na przykład pozyskanie nowych kontrahentów.Ponadto wypłacane pracownikom inne kwoty niebędące dietą stanowią ich przychód zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, od którego płatnik winien pobrać należne zaliczki na podatek dochodowy na podstawie art. 32 w/w ustawy. Kwoty te stanowić będą koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej i jako takie również mogą zostać odliczone od przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również inne wydatki poniesione przez kierowców w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, spełniające warunki określone przepisem powyższej ustawy, takie jak na przykład koszty związane z noclegiem w hotelu lub opłaty za korzystanie z płatnej autostrady będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.