Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P.Z., przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 13 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usługami świadczonymi przez małżonka w ramach prowadzonej przez niego odrębnie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usługami świadczonymi przez małżonka w ramach prowadzonej przez niego odrębnie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą którego działalność gospodarcza polega, m.in. na samodzielnym prowadzeniu na zasadzie agencyjnej czterech stacji paliw należących do sieci koncernu paliwowego. W ramach wiążącej ją umowy, odpowiada za logistykę i funkcjonowanie ww. stacji, zlecając ich obsługę autonomicznym, wyspecjalizowanym przedsiębiorcom w ramach odrębnych umów gospodarczych. Umową z dnia 1 marca 2008r. zamierza powierzyć obsługę jednej ze stacji małżonkowi, który rozpocznie działalność gospodarczą jako niezależny przedsiębiorca. Przy wykonaniu zleconych usług małżonek będzie zatrudniał szereg osób (pracowników fizycznych, sklepowych itp.). Bezpośrednia obsługa stacji polega na wykonywaniu w trybie ciągłym, przy wykorzystaniu swoich wyszkolonych pracowników, całości czynności technicznych, związanych z obsługą klientów, przyjmowaniem i wydawaniem paliwa, zaopatrzeniem i sprzedażą towarów w sklepie na stacji, świadczeniem typowych usług związanych z obsługą samochodów na dobrej stacji paliw itp.

Obsługa stacji paliw wymaga od pracowników tego przedsiębiorcy wiedzy fachowej, potwierdzanej stosownym zezwoleniem - zgodnie z art. 54 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń i instalacji (w tym stacji paliw) obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne. Szczegółowe regulacje w tej mierze zawarte jest w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

Powyższy stan przyszły może wzbudzać wątpliwości z punktu widzenia kwalifikacji wydatków związanych z wynagrodzeniem za usługi świadczone przez przedsiębiorcę - będącego mężem wnioskodawczyni - w świetle art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawczyni, w świetle art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - wydatki ponoszone przez nią na wynagrodzenie za usługi świadczone w ramach umowy przez przedsiębiorcę będącego jej mężem powinny stanowić koszty uzyskania przychodu.

Sprawa wydaje się oczywista, skoro w cytowanym przepisie wyłącza się spośród kosztów uzyskania przychodu wartość pracy podatnika i częściowo jego rodziny. Oznaczać to musi niedopuszczalność oszacowania prac tej grupy osób, a następnie uznania konkretnej kwoty stanowiącej ekwiwalent wynagrodzenia za tego typu świadczenia, za koszty uzyskania przychodu (w formie samozatrudnienia" podatnika, który sam niejako byłby dla siebie kosztem, oraz analogicznie - małżonka i niepełnoletnich członków najbliższej rodziny, którzy zwyczajowo w sposób niesformalizowany - np. dzieci, pomagają w miarę potrzeb i umiejętności w prowadzeniu działalności). Ustawodawca nie użył określenia - wynagrodzenie", lecz wartość pracy", co oznacza, że chodzi o sytuacje inne niż więzi zobowiązaniowe, rodzące określone roszczenie o wynagrodzenie. Wyłączenie to nie dotyczy zatem w żadnym wypadku spokrewnionych ze sobą przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą różnego rodzaju i nie wspólnie, lecz każde z osobna. Ponadto - inne stanowisko oznaczałoby konieczność wypreparowania wartości tej pracy z pozostałych kosztów objętych rachunkiem czy fakturą czyli odejmowania od zapłaconej wartości usługi spokrewnionego przedsiębiorcy, kalkulowanej z uwzględnieniem szeregu czynników kosztotwórczych (np. wynagrodzenie pracowników i inne świadczenia społeczne, zdrowotne, inne koszty stałe, materiały, amortyzacja środków trwałych), jakiejś kwoty stanowiącej wartość" wyłącznie jego pracy, i uznawania za koszty jedynie tamtej części wydatków. Byłaby to operacja irracjonalna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej przedmiotowa interpretacja stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego z którego jednoznacznie wynika, iż małżonkowie będą odrębnymi podmiotami gospodarczymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.