Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku ? Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 13.04.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dot. rozliczenia dochodu uzyskanego w 2004 roku z pracy w Polsce i w Hiszpanii

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 13.04.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2004 roku uzyskał Pan dochody z pracy w Polsce w okresie od marca do czerwca. Następnie rozpoczął Pan pracę w Hiszpanii za pośrednictwem Urzędu Pracy w Gdańsku. Od dochodu uzyskanego za granicą podatek został zapłacony w Hiszpanii.

W złożonym wniosku zadano pytanie: jak rozliczyć dochody uzyskane w 2004 roku z pracy w Polsce i Hiszpanii.

Podatnik uważa, że z dochodu uzyskanego w 2004 roku w Polsce rozliczył się składając zeznanie podatkowe Pit-37. Natomiast podatek od dochodu uzyskanego z tytułu świadczonej pracy w Hiszpanii został zapłacony w Hiszpanii i zgodnie z zawartą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii nie ma obowiązku wykazania tego dochodu w zeznaniu podatkowym w Polsce.

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2004 roku jedynym kryterium pozwalającym uznać danego podatnika za podlegającego w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, stało się posiadanie na terytorium Polski miejsca zamieszkania. Pojęcie "miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, jak i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60). Kodeks cywilny określa miejsce zamieszkania jako miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Jest to zatem miejsce faktycznego przebywania danej osoby z zamiarem trwałego pobytu. Pewna część prawa podatkowego regulowana jest przez umowy międzynarodowe. Chodzi tutaj o regulacje sytuacji, w których może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, przede wszystkim z tego powodu, że źródło przychodów położone jest w innym państwie, niż państwo rezydencji podatnika osiągającego przychody.

Nieograniczony obowiązek podatkowy oparty jest o zasadę rezydencji. A zatem nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają dochody uzyskiwane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce. Oznacza to, iż wszystkie dochody uzyskane przez taka osobę opodatkowane są w Polsce niezależnie od tego gdzie zostały osiągnięte, w Polsce czy za granicą.

W myśl postanowień art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżeń podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych ze źródeł położonych w Hiszpanii określają postanowienia umowy międzynarodowej zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz.U. z dnia 18 czerwca 1982 r. Nr 17, poz. 127).

W myśl art. 15 ust. 1 w/w umowy wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego oraz
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, albo w jego imieniu, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zatem jeżeli siedziba prawna przedsiębiorstwa, z którym ma Pan zawartą umowę mieści się Hiszpanii, to stosownie do art. 15 ? dochody uzyskane z tytułu pracy podlegają opodatkowaniu w Hiszpanii.

Z kolei zgodnie z postanowieniami art. 23 ust. 1 lit. a w/w umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Hiszpanii, to Polska będzie, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2, zwalniać taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może, przy obliczaniu od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby, stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w wypadku, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie była tak zwolniona.

Użyte w umowie sformułowanie, że dany dochód "może? być opodatkowany w drugim państwie nie oznacza bynajmniej możliwości wyboru państwa, w którym dochód ma być opodatkowany. Sformułowanie to oznacza, że państwo źródła przychodu ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ten podlega w tym państwie opodatkowaniu.

Oznacza to, że te dochody (przychody) są zwolnione od opodatkowania w Polsce, lecz jeżeli polski rezydent uzyskuje również dochody, których źródło jest położone na lub poza terytorium Polski, a które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, to zwolnione z podatku w Polsce dochody "hiszpańskie? za pracę najemną są niezbędne do ustalenia stawki podatku (stopy procentowej), według której wyliczony będzie podatek od dochodu "polskiego? (metoda wyłączenia z progresją).

Bowiem w myśl art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. - jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegającym opodatkowaniu zgodnie z ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych ? podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali podatkowej określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasada opodatkowania przedstawiona w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach.

Z pisma Pana jednoznacznie wynika, iż w 2004 roku uzyskał Pan dochody z pracy zarówno w Polsce jak w Hiszpanii. Zatem jako polski rezydent objęty jest Pan nieograniczonym obowiązkiem podatkowy. Zobowiązany był Pan do złożenia zeznania podatkowego za 2004 rok w polskim organie podatkowym na formularzu Pit-36. Przy czym według cytowanej wyżej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód uzyskany z pracy w Hiszpanii korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w Polsce. Niemniej dochód uzyskany z pracy w Hiszpanii jest potrzebny do ustalenia stopy procentowej podatku do opodatkowania dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym - według zasad określonych w art. 27 ust. 8 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.