Temat interpretacji
Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 9 ust. 1,art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 2b, art. 12 ust. 1 i art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8.11.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Pismem z dnia 8.11.2006 r. Sąd Rejonowy zwrócił się z wnioskiem do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie - "opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wycieczki pracowniczej zorganizowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Pracowniczych". Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawca poinformował, iż zorganizował dla swoich pracowników wycieczkę. Wycieczka sfinansowana została ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Podmiot organizujący wycieczkę wystawił dla zakładu pracy rachunek określający łączną odpłatność na rzecz ogółu osób korzystających ze świadczenia. W czasie tej wycieczki zorganizowane zostały różne formy spędzania wolnego czasu i nie jest wiadomo - kto i z jakich atrakcji skorzystał. Jednocześnie wnioskodawca poinformował, iż nie posiada informacji o cenach konkretnych usług świadczonych poszczególnym pracownikom w trakcie wycieczki i dlatego nie może jednoznacznie ustalić kosztu przypadającego na każdego uczestnika (nie ma możliwości wykazania jakiej wartości świadczenie otrzymał poszczególny pracownik). Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem wnioskodawcy świadczenie, które nie może być przypisane danej osobie nie może być przychodem, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Uwzględniając powyższy wniosek oraz biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę informuje, iż stanowisko tut. organu podatkowego w przedmiocie zapytania jest następujące:
Podstawowym aktem prawnym regulującym opodatkowanie dochodów osób fizycznych jest ustawa z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku. Zgodnie z zapisem art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są między innymi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. W art. 12 ust. 1 tej ustawy ustawodawca zawarł zapis, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W myśl art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym, w przypadku, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną wg zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Zgodnie z powyższym zapisem ustawowym, w każdym przypadku, w którym pracownik uzyska realną korzyść, wystąpi konieczność zwiększenia jego przychodu. Jednocześnie należy zauważyć, iż o konieczności zwiększenia przychodu można mówić tylko wtedy, gdy świadczenie adresowane jest do konkretnej osoby. Te świadczenia, które z racji sposobu ich dostarczenia kierowane są do grupy osób, np. do wszystkich pracowników, nie mieszczą się w pojęciu przychodu.
W powyższym przypadku należy jednak odróżnić dwie sytuacje:
- w której świadczenie pracodawcy skierowane jest do grupy pracowników, ale istnieje możliwość określenia wysokości świadczenia przypadającego na każdego pracownika,
- w której świadczenie pracodawcy skierowane jest do grupy pracowników, ale nie istnieje możliwość określenia wysokości świadczenia przypadającego na każdego pracownika.
Biorąc powyższe pod uwagę w każdej sytuacji, gdy nie będzie możliwe zindywidualizowanie świadczenia na poszczególnych pracowników, świadczenie to nie będzie stanowiło dla tych pracowników przychodu.
Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie informuje, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. W oparciu o ww. przepis ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
- świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
- źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub związków zawodowych,
- wartość świadczeń rzeczowych nie przekracza 380 zł.
Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy w tym wypadku odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.
Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny(Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Uwzględniając powyższą definicję materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenia rzeczowego mają np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, karnety na basen. Nie można jednak uznać, iż wartość wycieczki w postaci np. kosztów przejazdu autokarem czy wyżywienia, zorganizowanej i sfinansowanej przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest świadczeniem rzeczowym. Uczestnicy wycieczki (pracownicy) nie uzyskują w tym wypadku świadczenia rzeczowego ani nie otrzymują ekwiwalentu pieniężnego w zamian takiego świadczenia, mają natomiast prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę.
Uwzględniając powyższe dofinansowanie do wycieczki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi dla pracownika formę świadczenia pieniężnego ponoszonego za pracownika przez pracodawcę. Wartość takiego świadczenia nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Wartość dofinansowania do wycieczki dla pracownika, płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy wg zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.