Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana X zamieszkałego w Gdańsku, z dnia 22.08.2005 r. (data wpływu do tutejszego organu podatkowego: 25.08.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych części dochodów uzyskanych za granicą
stwierdzam, że
stanowisko przedstawione w powyższym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
Uzasadnienie
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest, zgodnie z wpisem do ewidencji, produkcja, remont, budowa jachtów i łodzi. W rzeczywistości Pan X wykonuje usługi remontu jachtów i łodzi sportowych na rzecz kontrahenta szwedzkiego, na terenie Szwecji. Wykonane usługi są dokumentowane fakturą.
Zdaniem Wnioskodawcy do dochodów uzyskiwanych przez Niego na terenie Szwecji nie stosuje się ograniczenia dotyczącego 30 diet rocznie, określonych w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż usługi świadczone są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a nie na podstawie stosunku pracy.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza co następuje:
Zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym część dochodów osób o nieograniczonym obowiązku podatkowym - przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej - została zwolniona od podatku dochodowego. Wysokość zwolnienia określa się na podstawie równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca. Zwolnienie to dotyczy dochodów nie przekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet.
Zatem objęcie części uzyskanych dochodów zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia dwóch przesłanek:
- Podatnik w danym roku podatkowym przebywał czasowo za granicą.
- W okresie czasowego pobytu za granicą Podatnik uzyskiwał dochody ze stosunku pracy.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Podatnik w roku podatkowym przebywał czasowo za granicą, ale nie uzyskał tam dochodów ze stosunku pracy, lecz z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Kwestię rozliczania diet w działalności gospodarczej należy rozpatrywać w świetle art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Odniesienie się do zasadności zaliczania równowartości diet do kosztów uzyskania przychodów w niniejszej sprawie nie jest jednak możliwe, ponieważ wykraczałoby poza zakres pytania sformułowanego w złożonym wniosku.
Reasumując przepisy art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy nie będą tu miały zastosowania.