Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 29.04.2004, sygn. IS.Si.WD-415-28/04/KB, Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Siedlcach

Temat interpretacji

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2003r., podstawę obliczenia podatku (...), stanowi dochód (...), po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne ponoszonych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki rehabilitacyjne uważa się - stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991r. - wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa (...), dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną (art. 26 ust. 7d cyt. ustawy).

Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
   2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
      1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

      Zgodnie z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z zm.) osoby o stałej albo długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za niepełnosprawne, z tym że osoby, którym przysługuje zasiłek pielęgnacyjny, traktuje się jako zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności, zaś pozostałe osoby traktuje się jako zaliczone do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Natomiast z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia (...).

      Z cytowanych wyżej przepisów wynika zatem, że ulga na cele rehabilitacyjne, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje m.in. osobom w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono stałą lub długotrwałą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolność do samodzielnej egzystencji, tzn. posiadającym prawo do zasiłku pielęgnacyjnego, ponieważ osoby te traktowane są jako zaliczone do znacznego stopnia niepełnosprawności (I grupy inwalidztwa).

      Z załączonego do akt sprawy wypisu orzeczenia lekarza rzeczoznawcy wynika, iż uznano Panią za stale niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym i jednocześnie nie stwierdzono niezdolności do samodzielnej egzystencji. W świetle omawianych przepisów osoby posiadające orzeczenie tej treści traktuje się jako zaliczone do lekkiego stopnia niepełnosprawności, a nie do stopnia znacznego czy też umiarkowanego (odpowiednio I lub II grupa inwalidztwa). Zatem, w 2003r. nie przysługuje Pani odliczenie od dochodu kwoty nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł, z tytułu ulgi na cele rehabilitacyjne, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z ponoszeniem wydatków, o jakich mowa w art. 26 ust. 7a pkt 14 tej ustawy.

      Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Siedlcach