Temat interpretacji
Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów w polskim prawie podatkowym oparta jest na klauzuli generalnej określonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wyraźnie wyłączonych, wymienionych w art. 23 ustawy.
Zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z uzyskiwanymi przez niego przychodami.
Prawo to nie posługuje się pojęciem "koszty" w kategorii ekonomicznej czy rachunkowej lecz specyficzną i właściwą tylko sobie kategorią kosztów uzyskania przychodów.
Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym wszakże warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodów (w Pana przypadku z prowadzoną działalnością gospodarczą) a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Gramatyczna wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, iż aby dany wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zaistnieć muszą kumulatywnie dwa warunki:
- celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu
- wydatek ten nie może znajdować się w określonym w art. 23 katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć zatem takie nakłady podatnika, które prowadzą do osiągnięcia przychodów oraz dotyczą przychodów otrzymanych lub należnych w danym roku. Oznacza to, że podatnik musi osiągnąć przychód by mógł przy obliczeniu podstawy opodatkowania uwzględnić koszt (wydatek) jaki poniósł w celu osiągnięcia tego przychodu. Generalną zasadą podatku dochodowego jest bowiem ustalenie podatku od faktycznie osiągniętego dochodu, co wprost wynika z brzmienia przepisu art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powyższego należy podkreślić, iż pomimo tego, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie posługuje się kategorią kosztów prowadzonej działalności lecz wiąże pojęcie kosztu z pojęciem przychodu, to o tym co jest celowe w prowadzonej działalności gospodarczej i może mieć wpływ na uzyskanie przychodu decyduje podatnik prowadzący na własne ryzyko i rachunek działalność gospodarczą. Jednakże nadmienia się, że jeżeli przychód jest uzyskany lub powstaje również wtedy, gdy nie został poniesiony wydatek - oznacza to wówczas, że nie ma związku przyczynowo - skutkowego, a tym samym, że przychód nie jest następstwem poniesionego wydatku.
Zauważa się, że zakup odbiornika radiowego nie stanowi podstawy do odliczenia poniesionego wydatku w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem we współczesnym społeczeństwie prawie każdy obywatel posiada radioodbiornik i uzyskuje w związku z tym informacje. Nie oznacza to jednak, że informacje uzyskane drogą radiową służą tym osobom do prowadzenia działalności gospodarczej. Niewątpliwie posiadanie w samochodzie radioodtwarzacza może wpływać na poczucie bezpieczeństwa (informacje o warunkach drogowych) oraz kondycję psychiczną użytkownika tego samochodu, nie wydaje się jednak by wzrost poczucia bezpieczeństwa miał bezpośredni wpływ na uzyskiwany przez Panu przychód z działalności gospodarczej (w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów sportowych).
Reasumując, wydatek związany z zakupem odbiornika radiowego, którego celowości oraz potencjalnego związku z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży detalicznej art. sportowych nie sposób udowodnić - w ocenie tut. organu nie może obciążać kosztów uzyskania przychodu ponoszonych w związku ze źródłem pozarolnicza działalność gospodarcza.