Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst : Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 roku ) po rozpatrzeniu wniosku ... z dnia 04 stycznia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie naliczania kosztów uzyskania przychodu od dochodów uzyskanych przez pracowników .
stwierdzam, że:
stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nie prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
UZASADNIENIE
W dniu 04 stycznia 2005 r. ... zwrócił się z wnioskiem o wydanie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika , że .... zatrudniając pracowników na podstawie umowy o pracę zobligowany jest jako płatnik do wystawienia pracownikom informacji na druku PIT-11.
Jak wynika z pisma płatnik nie wypłacił pracownikom wynagrodzenia za pracę za wszystkie miesiące kalendarzowe danego roku mimo , iż pracownicy wykonywali pracę przez 12 miesięcy roku kalendarzowego.
Pytanie brzmi: czy w informacji PIT-11 należy ująć koszty uzyskania przychodu za 12 miesięcy , które to pracownik poniósł czy tylko za te miesiące , za które otrzymał wynagrodzenie.
Ze stanowiska wnioskodawcy wynika , że należy zastosować koszty uzyskania przychodu za 12 miesięcy.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku informuje jak niżej:
Zgodnie z art. 10 ust1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. Z 2000 roku Nr 14 , poz.176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest między innymi stosunek pracy. Dochodem zaś ze stosunku pracy , w myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Za przychody ze stosunku pracy , według art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku , uważa się : wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty , bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń , a w szczególności : wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe , różnego rodzaju dodatki , nagrody , ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego , czy ich wysokość została z góry ustalona , a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika , jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Przy czym w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku wypłaty powyższe stanowią przychód podatnika w roku kalendarzowym , podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tylko wówczas , gdy pracownik otrzymał je od pracodawcy lub gdy pracodawca postawił je do dyspozycji podatnika.
W stanie prawnym obowiązującym w 2004 roku koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy zostały unormowane w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi , że koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego , stosunku pracy , spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej , w przypadku gdy :
- podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie , a za rok podatkowy nie więcej niż 1227zł.
Z treści tego przepisu wynika więc , że pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę przysługuje prawo odliczenia jednej pełnej normy kosztów za każdy miesiąc roku podatkowego , w którym świadczył czynności wynikające ze stosunku pracy , za które należy mu się wynagrodzenie.
Gramatyczna wykładnia tego przepisu wskazuje , iż ustawodawca prawo odliczenia kosztów uzyskania przychodów uzależnił tylko i wyłącznie od tego , czy w danym miesiącu pracownik wykonywał czynności wynikające ze stosunku pracy.
Wobec tego prawo odliczenia pełnej normy kosztów przysługuje podatnikowi również w takim przypadku gdy pracownik w określonym miesiącu świadczył wprawdzie pracę , ale nie otrzymał wynagrodzenia.
Prawo do odliczenia kosztów nie przysługuje tylko w takim przypadku , gdy pracownik w danym miesiącu w ogóle nie świadczył pracy , przebywając przykładowo na urlopie bezpłatnym.
Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku ( w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku ), płatnicy o których mowa w art. 31 , 33, 35 tej ustawy , w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku , są obowiązani do końca lutego przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu , którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika , a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a , urzędowi skarbowemu , którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację , o której mowa w zdaniu pierwszym , sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust.1 pkt 46 i 74.
Wzór tej informacji ( druk PIT-11) za rok 2004 określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2003 roku w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń , deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ( Dz .U. Nr 224 , poz. 2225) , natomiast wzór na rok 2005 określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z 20.12.2004 roku zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia niektórych wzorów oraz deklaracji i informacji podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ( Dz. U. Nr 276 , poz. 2736).
Zgodnie z objaśnieniami zawartymi na stronie 2 wzoru w części E.1 w kolumnie "koszty uzyskania przychodów" w kwocie kosztów uzyskania przychodów wykazuje się koszty faktycznie uwzględnione przez płatnika przy poborze zaliczek na podatek .
Jeżeli zatem płatnik potrącił przy poborze zaliczek na podatek koszty uzyskania przychodów za 11 miesięcy , to w świetle powyższych przepisów nie może wykazać w informacji PIT-11 kosztów uzyskania za 12 miesięcy.
Wykazanie przez płatnika na druku PIT-11 kosztów uzyskania przychodów faktycznie uwzględnionych , nie pozbawia jednak podatników prawa do wykazania w zeznaniu rocznym ( PIT ) kosztów w wysokości przysługującej im na podstawie art. 22 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w przypadku , gdy płatnik -stosownie do postanowień art. 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dokonuje za podatnika rocznego obliczenia podatku ( PIT-40) w rozliczeniu tym powinien uwzględnić koszty przychodów w wysokości przysługującej podatnikom , a nie w wysokości faktycznie uwzględnionej przy poborze zaliczek n a podatek.
Jeżeli zatem podatnik świadczył pracę przez cały rok podatkowy , to w rocznym obliczeniu podatku płatnik obowiązany jest uwzględnić koszty uzyskania przychodu za 12 miesięcy.