Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z... - Interpretacja - IS.I/1-415/169/04

ShutterStock

Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 31.01.2005, sygn. IS.I/1-415/169/04, Izba Skarbowa w Rzeszowie

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r., dokonuje zmiany udzielonej w piśmie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 19.11.2004 r. (znak: I US I/415/46/04) informacji w zakresie stosowania prawa podatkowego, w następujący sposób:

W piśmie z dnia 11.10.2004 r. (uzupełnionym w dniu 4.11.2004 r.) podatnicy zwrócili się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:

W 2001 r. zakupili samochód osobowy za kwotę 606.000 zł i w latach 2002 i 2003 pomimo podwyższenia od 1.01.2002 r. limitu wartości samochodu osobowego (od której naliczana amortyzacja stanowi koszt w rachunku podatkowym) do 20.000 euro zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu, stanowiącej równowartość 10.000 euro. Wobec tego podatnicy pytają czy mają "prawo do zwiększenia odpisów amortyzacyjnych za 2004 r." z tego tytułu i jednorazowego zwiększenia (na koniec roku) kosztów uzyskania przychodów, bez obowiązku złożenia korekt deklaracji PIT-5 za poszczególne miesiące 2004 r.

Zgodnie z zapisem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a - 22o ww. ustawy, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Wyżej wymieniony przepis w cytowanym brzmieniu został wprowadzony ustawą z dnia 6.09.2001 r. o zmianie ustawy: o podatku dochodowym od osób fizycznych, o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 106, poz. 1150). Zmiana przepisu polegała na podwyższeniu z 10.000 euro do 20.000 euro (przeliczonej na złote według kursu średniego euro, ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania) limitu wartości samochodu osobowego, od której odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów. Ustawa z dnia 6.09.2001 r., na podstawie której zostało nadane nowe brzmienie ww. przepisów w przedmiotowym zakresie weszła w życie z dniem 1.01.2002 r. i nie przewidywała odrębnego traktowania samochodów nabytych i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1.01.2002 r. i po tej dacie. Wobec powyższego z dniem 1.01.2002 r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20.000 euro (przeliczonej na złote wg kursu średniego euro, ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania), bez względu na to, czy samochód został nabyty i wprowadzony do ewidencji środków trwałych przed dniem 1.01.2002 r., czy po tym dniu. Tym samym podatnicy mają prawo do skorygowania kosztów uzyskania przychodów 2004 r. o różnicę pomiędzy odpisami amortyzacyjnymi naliczonymi od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20.000 euro a amortyzacją naliczoną od wartości tego samochodu zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów na warunkach sprzed 1.01.2002 r.

Biorąc pod uwagę fakt, że odpisy amortyzacyjne w firmie "J." naliczane są miesięcznie, podatnicy w trakcie roku podatkowego winni złożyć korekty poszczególnych deklaracji PIT-5 za 2004 r. oraz pisemnie uzasadnić przyczynę korekty (art. 81 ordynacji podatkowej). Skoro jednak nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek (art. 76c ordynacji podatkowej), zaś zakończenie roku podatkowego powoduje, że zaliczki tracą swój byt prawny (bowiem powstaje zobowiązanie za rok podatkowy) aktualnie podatnicy mogą uwzględnić przedmiotową korektę w zeznaniu za rok podatkowy 2004.

Izba Skarbowa w Rzeszowie