Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.05.2005, sygn. US.I/1.415/5c/2005, Urząd Skarbowy w Świebodzinie

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świebodzinie działając na podstawie art. 14a § 1- 4, art. 14b § 1- 2 i art. 216 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) w odpowiedzi na wniosek z dnia 22.01.2005r. (wpłynął dnia 15.02.2005r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa postanawia:
uznać za nieprawidłowe stanowisko pytającego w sprawie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego odpisów amortyzacyjnych.

Uzasadnienie

Podatnik w złożonym wniosku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wyraził stanowisko, że ma prawo do zastosowania 10% stawki amortyzacyjnej, w przypadku budynku mieszkalnego oraz budynków gospodarczych z czasów powojennych, nabytych przez podatnika w 1996 roku, a następnie wynajętych w latach 2000 - 2004 na prowadzenie apteki i na mieszkanie. Uważa, że ma prawo do korekty w związku ze stosowaniem błędnej 1,5% stawki amortyzacyjnej od wartości tychże budynków wykazanych w polisach ubezpieczeniowych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świebodzinie, w przedstawionym stanie faktycznym nie podziela stanowiska pytającego, dokonując jego oceny prawnej z przytoczeniem przepisów obowiązujących w stanie prawnym roku 2000 zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17.01.1997r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 39 ze zm.) po zmianie dokonanej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9.12.1999r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 100, poz. 1175):

- §1 ust. 1 - stanowi, że przepisy rozporządzenia stosuje się do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, bez względu na formę opodatkowania, prowadzących działalność określoną w art. 10 ust. 1 pkt 3-6 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993r. Nr 90, poz. 416 ze zm.), jeżeli środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zgodnie z §11 zostały wprowadzone do ewidencji (wykazu) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obowiązek ten dotyczy podatników wykonujących pozarolniczą działalność gospodarczą i prowadzących w związku z tym księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencję przychodów;

- §9 ust. 1 - stanowi, ze odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (z zastrzeżeniem ust. 4, 4a, 7-9 oraz §8 ust. 1-3 i 5) dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych, z uwzględnieniem przepisów §7 ust. 1;
Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w §1 ust. 2, zawartym w załączniku do tegoż rozporządzenia - pozycja 02 - stawka amortyzacyjna dla budynków mieszkalnych i lokali mieszkalnych wynosi 1,5% od wartości początkowej (tzw. amortyzacja liniowa), którą stanowi cena ich odpłatnego nabycia (§6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia);

- §9 ust. 4 pkt 3 - zgodnie z którym podatnicy (z zastrzeżeniem §8 ust. 1-3 i 5) mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków i budowli (w tym wymienionych w poz.02 wykazu stawek amortyzacyjnych).

- §9 ust. 5 - przewiduje, że środki trwałe, o których mowa w ust. 4, uznaje się za używane (pkt 1) jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres pełnych 6 miesięcy lub ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej;
Pod pojęciem środka trwałego używanego należy rozumieć środek trwały wcześniej wykorzystywany przez co najmniej 6 miesięcy na potrzeby umowy najmu lub działalności gospodarczej.

- §9 ust. 13 - zgodnie z którym podatnicy (z zastrzeżeniem §7 ust. 2 i §8 ust. 1-3 i 5) dokonują dla poszczególnych środków trwałych, przed rozpoczęciem ich amortyzacji, wyboru jednej z metod amortyzacji, określonych w ust. 1 i 3-3e lub ust. 4 i 4a albo w ust. 7-9. Wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zatem, jeśli wnioskodawca w 2000 roku wykazywał przychody z tytułu najmu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miał prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg stawki amortyzacyjnej 10% od ceny nabycia, pod warunkiem uznania, że środek trwały był używany lub ulepszony oraz dokonania wyboru tej metody przed rozpoczęciem amortyzacji, co nie miało miejsca w opisanym stanie faktycznym. Należało więc stosować metodę amortyzacji liniowej, przy zastosowaniu 1,5% stawki amortyzacyjnej.

Ponadto, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świebodzinie, w przedstawionym stanie faktycznym nie podziela stanowiska pytającego, dokonując jego oceny prawnej za lata 2001 -2004, z przytoczeniem następujących przepisów ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami):

- art. 22a ust. 1 pkt 1 - zgodnie z którym amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi;

- art. 22g ust. 1 pkt 1 - stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się cenę ich nabycia w razie nabycia w drodze kupna;

- art. 22h ust. 2 - przewiduje, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i - 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego;

art. 22j ust. 1 pkt 3 i ust. 3 - zgodnie z którymi podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okresamortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowl

- art. 22j ust. 1 pkt 3 - stanowi, że środki trwałe uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy, lub ulepszone,jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszeniestanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.Pod pojęciem środka trwałego używanego należy rozumieć środek trwały wcześniej wykorzystywany przez co najmniej 60 miesięcy na potrzeby umowy najmu lub działalności gospodarczej.

Reasumując - wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym nie posiadał prawa w latach 2001 - 2004 do dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg stawki 10% od wartości i początkowej, ponieważ w 2000 roku z. chwilą rozpoczęcia wynajmowania budynku mieszkalnego oraz budynków gospodarczych, nabył prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg stawki 1,5% od wartości początkowej, którą to metodę należy stosować do całkowitego zamortyzowania środków trwałych.

Interpretacja powyższa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w latach 2001 - 2004 (data zaistnienia zdarzenia).

Zgodnie z przepisami art. 14b § 1-2 Ordynacji podatkowej (powołanej w sentencji) - powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia przez Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze.

Na postanowienie niniejsze przysługuje pytającemu prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świebodzinie.