Temat interpretacji
Czy renta po zmarłym mężu otrzymywana z Włoch podlega opodatkowaniu w Polsce?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku (data wpływu do tut. Biura 01 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniu 09 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty po zmarłym mężu, otrzymywanej z Włoch - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 01 lipca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty po zmarłym mężu, otrzymywanej z Włoch.
Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 27 sierpnia 2010r. Znak: IBPB II/1/415-624/10/BJ wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 09 września 2010r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni jest samotną matką, nie pobierającą nigdy alimentów. W 1993r. wyjechała do Rzymu w poszukiwaniu pracy i lepszych zarobków. Tam pracowała u osób fizycznych opiekując się dziećmi i staruszkami. W 1999r. wnioskodawczyni urodziła syna nieślubnego. Nie występowała z pozwem o alimenty. W styczniu 2000r. wyszła za mąż za Włocha, który zmarł w lipcu 2002r. Jako wdowa otrzymała rentę po zmarłym mężu i wychowywała dziecko. W 2005r. wnioskodawczyni wróciła do Polski z dzieckiem i utrzymuje się z renty po zmarłym mężu. Renta jest opodatkowana we Włoszech, a koszty leczenia w Polsce pokrywa włoski Fundusz Zdrowia. Dziecko i wnioskodawczyni mają obywatelstwo polsko-włoskie. Z tego powodu wnioskodawczyni ma też zameldowanie stałe w Rzymie i w K. w Polsce. Wnioskodawczyni ma zaciągnięte kredyty w banku w Rzymie, dokonała adopcji na odległość dzieci z Tybetu i Peru, oraz ma inne mniejsze sprawy, z których nie może zrezygnować. Jej życie toczy się między Rzymem a K. Liczba dni określających, w którym miejscu przebywa więcej, ulega w każdym roku zmianie. Wnioskodawczyni nie może określić ile dni w przyszłym roku będzie przebywała w K., a ile w Rzymie. Wątpliwości wnioskodawczyni budzi to, czy ma obowiązek zlikwidować wszystkie sprawy finansowe w Rzymie a także - co z tym związane opiekę medyczną, na co jej nie stać finansowo.
W piśmie z dnia 07 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 09 września 2010r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawczyni sprecyzowała, że chodzi jej o rozsztrzygnięcie kwestii opodatkowania renty po zmarłym mężu Włochu i wyjaśniła, że jej centrum interesów osobistych jest w Polsce, gdyż jest Polką, syn chodzi tu do szkoły i z tego powodu wróciła do Polski. Finansowo natomiast wnioskodawczyni jest jeszce związana z Rzymem i tam też jest zameldowana, ma obywatelstwo polsko-włoskie. Tam spłaca zaciągnięte kredyty, tam ma od renty potrącane kwoty tytułem adopcji na odległość dzieci z Tybetu i Peru oraz tam posiada inne drobne zobowiązania.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wnioskodawczyni jest zobowiązana prawnie do płacenia podatku od ww. renty w Polsce...
Zdaniem wnioskodawczyni, podatek powinna pobierać ta strona, która ponosi koszty wypłaty renty, czyli nadal Rzym. Jest to dla niej również korzystne rozwiązanie bez ponoszenia zbędnych kosztów tłumaczeń korespondencji i rozwiązywanie dalszych zawiłości prawnych na odległość. Wnioskodawczyni nadmienia, że kwota renty jest niewysoka (ok. 700 Euro) i z trudem wystarcza na utrzymanie jej i dziecka w Polsce. Wnioskodawczyni nie posiada też żadnych innych dochodów. Jako samotna matka nie jest w stanie pracować zarobkowo i zajmuje się wychowywaniem syna i utrzymaniem domu.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 4a powołanej wyżej ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Jak wynika z wniosku, otrzymywana przez wnioskodawczynię renta po zmarłym mężu jest wypłacana z Włoch, zatem w niniejszej sprawie znajdą zastosowania postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Włochami.
Zgodnie z art. 18 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989r. Nr 62, poz. 374), z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Przepis art. 19 ust. 2 lit. a) tej umowy stanowi, iż każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.
Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b).
Należy podkreślić, iż ww. umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, iż renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, iż otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej umowy.
Zgodnie z art. 30 zdaniem końcowym powołanej umowy, w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.
Oznacza to, że w polskiej wersji językowej znajduje się błąd wynikający z niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko-włoskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Stosownie do zapisów rozstrzygającej wersji umowy, prawidłowo przepis ten powinien brzmieć: emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się w Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż skoro centrum interesów osobistych wnioskodawczyni jest w Polsce, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodwym od osób fizycznych ma ona miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym otrzymywane przez nią z Włoch dochody z tyt. renty po zmarłym mężu podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.
Podkreślić przy tym należy, iż postanowienia art. 19 ust. 2 powołanej umowy nie będą miały zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem dotyczą one wyłącznie dochodów uzyskiwanych tytułem emerytury. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika natomiast jednoznacznie, iż wnioskodawczyni uzyskuje rentę, nie emeryturę.
Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach