Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M. przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 28 grudnia 2007 r.) uzupełnionym w dniu 3 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu powstania przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 21 marca 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 3 kwietnia 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zawarła umowę z kontrahentem o dostarczaniu mu towarów handlowych do jego magazynu. Dostawy towarów będą odbywały się dwa razy w tygodniu, na podstawie specyfikacji dostawy (dowód przesunięcia towaru "MM"). Z zawartej umowy wynika, że kontrahent (odbiorca) podejmuje się sprzedaży towarów, które umieszcza w swojej ofercie handlowej. Jednocześnie wnioskodawczyni oświadcza, że zgodnie z umową wszystkie towary znajdujące się w ofercie kontrahenta (odbiorcy) są jej własnością. Zgodnie z umową, w razie nie sprzedania towarów kontrahent ma prawo do ich zwrotu. Kontrahent sprzedaje towary na własny rachunek, lecz nie jest to umowa pośrednictwa. Kontrahent traktuje taką dostawę jako sprzedaż ciągłą i oczekuje od wnioskodawczyni wystawienia (na podstawie jego raportu sprzedaży) jednej zbiorczej faktury po zakończeniu miesiąca.

Strony umowy postanowiły, że w terminach miesięcznych do dnia 20 każdego miesiąca kalendarzowego kontrahent przedstawi wnioskodawczyni rozliczenie obejmujące towary zbyte w poprzednim miesiącu, które to rozliczenie stanowić będzie podstawę do wystawienia faktury VAT, obejmującej zakupione ostatecznie towary. Towary nie sprzedane w okresie rozliczeniowym kontrahent pozostawia w swoim magazynie do sprzedaży w kolejnym okresie rozliczeniowym, nie tracąc prawa do ich zwrotu.

Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT na rzecz odbiorcy, po otrzymaniu ww. rozliczenia a odbiorca będzie wtedy zobowiązany do jej zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni, zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Za datę powstania przychodu podatkowego należy uznać moment wydania towaru, ale nie moment wprowadzenia towaru do magazynu kontrahenta, gdyż wnioskodawczyni powierza jedynie towar swojemu kontrahentowi, nie wydając mu pełnego władztwa nad nim. Natomiast gdy kontrahent wyda i sprzeda towary finalnemu nabywcy, wtedy wnioskodawczyni przestaje być ich właścicielem i w tym dniu powstaje u niej przychód podatkowy.

W przedstawionym stanie faktycznym (części F, poz. 50 wniosku) wnioskodawczyni zawarła również elementy własnego stanowiska w sprawie, stwierdzając, że gdy otrzyma od kontrahenta raport towarów sprzedanych przez niego w poprzednim miesiącu, powinna wykazać przychód ze sprzedanych towarów za miesiąc kiedy kontrahent wydał i sprzedał towary finalnemu nabywcy, gdyż wtedy przestaje być właścicielem tego towaru.

Wystawienie faktury w miesiącu następnym, na podstawie raportu sprzedaży dokonanej w poprzednim miesiącu, wystawionego przez kontrahenta, nie może być potraktowane jako przychód podatkowy w tym miesiącu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
   
2. uregulowania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h oraz 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zatem, w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach takiej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Jednakże z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że kontrahent z którym wnioskodawczyni zawarła umowę podejmuje się sprzedaży towarów handlowych na własny rachunek (nie jest pośrednikiem), czyli nie świadczy on na rzecz wnioskodawczyni usług. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowanie powołany wyżej art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również art. 14 ust. 1h, 1i nie odnosi się przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W związku z powyższym, datę powstania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy określić zgodnie z cytowanym powyżej art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści tego przepisu wynika wprost, iż moment powstania przychodu należnego został ściśle związany z wystąpieniem takiego stanu faktycznego jak wydanie rzeczy (towaru). Jednak w przypadku wystawienia faktury bądź uregulowania należności - przed dniem wydania towarów - przychód powstaje w dniu wystawienia tej faktury lub otrzymania zapłaty. Jeżeli więc dojdzie do wydania rzeczy (towaru), bez wystawienia faktury albo uregulowania należności, wówczas w dniu wydania towaru powinien zostać wykazany przychód należny z tego tytułu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, kontrahent sprzedaje towary handlowe wnioskodawczyni na własny rachunek, czyli we własnym imieniu wystawia faktury VAT dokumentujące sprzedaż tych towarów. Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni zaznaczyła, że kontrahent nie świadczy na jej rzecz usług pośrednictwa.

Z tak przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla wnioskodawczyni finalnym odbiorcą towarów handlowych jest kontrahent z którym zawarła ww. umowę. Zatem wnioskodawczyni winna wykazać przychód podatkowy w momencie wydania towarów handlowych kontrahentowi. Bez znaczenia dla celów określenia momentu powstania przychodu podatkowego u wnioskodawczyni jest moment w którym jej kontrahent sprzedaje (wydaje) towary handlowe kolejnemu odbiorcy.

W świetle cytowanych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego stanowisko wnioskodawczyni, że przychód należny powstaje w momencie sprzedaży towarów przez kontrahenta finalnemu nabywcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.