Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29.11.2007 r. (data wpływu 05.12.12.2007 r.) uzupełnione pismem z dnia 04.03.2008 r.( data wpływu 10.03.2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 26.02.2008 r. Nr IPPB1/415-453/07-2/AM o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów? - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na podstawie umowy zlecenia, zawartej z jednym z Developerów, będzie świadczył usługi nabywania nieruchomości we własnym imieniu, ale na rachunek Developera. Polegać ma to na tym, że Developer zleca wnioskodawcy nabywanie określonych gruntów, za cenę określoną w umowie zlecenia zawartej z Developerem, wyłącznie w celu przeniesienia prawa własności tej nieruchomości na rzecz Developera. W istocie więc w omawianej sytuacji mamy do czynienia z wykonywaniem przez wnioskodawcę całościowej usługi zlecenia polegającej na nabywaniu gruntów na zlecenie Developera i dalszego ich przeniesienia na niego. Choć z formalnego punktu widzenia to wnioskodawca nabędzie działkę, by następnie przenieść jej własność na Developera, jednakże w sensie prawnym nie będzie otrzymywał wynagrodzenia za sprzedaż działki, ale wyłącznie prowizyjne wynagrodzenie za wykonanie usługi zlecenia polegającej na nabyciu na rachunek Developera konkretnych działek i ich dalszym przeniesieniu na Developera.

Umowa zlecenia, w której Developer zleca wnioskodawcy wykonywanie powyższych czynności, wprowadza bowiem elementy, które właściwie wykluczają możliwość decydowania przez wnioskodawcę o treści umowy zakupu działek na rzecz Developera, w porównaniu z przedsiębiorcą, który handluje towarami, czyli sam decyduje, od kogo kiedy, za ile i jakie towary nabędzie, a następnie kiedy i za jaką cenę wystawi je na sprzedaż, komu je sprzeda, itd. Świadczą o tym zapisy dotyczące konkretnych działek, które mam nabywać (i żadnych innych), ceny, po jakiej wnioskodawca ma nabywać te działki, zapisy nakładające na wnioskodawcę obowiązek współpracy z określonym agentem nieruchomości wskazanym przez Developera czy działania zgodnie z wytycznymi Developera oraz szereg szczegółowych warunków transakcji nabycia działek przez wnioskodawcę na rzecz Developera.

Innymi słowy wnioskodawca będzie nabywał te grunty nie do własnego majątku, ale wyłącznie w celu realizacji usługi zlecenia (o czym właśnie świadczą szczegółowe dyspozycje co do warunków ich nabycia, ograniczenia praktycznie wykluczające moje prawo do dysponowania tymi działkami oraz obowiązek przeniesienia prawa własności gruntów na Developera).

Wnioskodawca będzie więc tylko dzierżycielem nieruchomości do czasu jej ostatecznego przekazania Developerowi, po cenie za jaką nabył dany grunt w wykonaniu usługi, bez prawa doliczania marży. Przed nabyciem określonej nieruchomości od określonego sprzedawcy wnioskodawca otrzyma od Developera zaliczkę na sfinansowanie tej transakcji. Natomiast za wykonanie powyższej usługi otrzyma od Developera wynagrodzenie prowizyjne.

Przedstawiony stan faktyczny został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z dnia 04.03.2008 r. (data wpływu 10.03.2008 r.). W piśmie tym strona doprecyzowała stan faktyczny przedstawiony we wniosku ORD-IN o następującą kwestię:

Wnioskodawca został wpisany na listę Izby Adwokackiej w Warszawie, i wykonuje zawód w Kancelarii Adwokackiej mieszczącej się w Warszawie przy ul. X od 01.10.1992 roku, nr PKD 7411Z działalność prawnicza. Na podstawie umowy zlecenia, zawartej z jednym z Developerów będzie świadczył usługi nabywania nieruchomości we własnym imieniu, ale na rachunek Developera. Polega to na tym, że Developer zleca wnioskodawcy nabywanie określonych gruntów, za cenę określoną w umowie zlecenia zawartej z Developerem, wyłącznie w celu przeniesienia prawa własności tej nieruchomości na rzecz Developera.Innymi słowy będę nabywał te grunty nie do własnego majątku, ale wyłącznie w celu

realizacji umowy zlecenia (o czym świadczą szczegółowe dyspozycje co do warunków ich nabycia oraz ograniczenia praktycznie wykluczające jego prawo do dysponowania tymi działkami). Z formalnego punktu widzenia to wnioskodawca nabędzie działkę, by następnie przenieść jej własność na Developera, jednakże w sensie prawnym nie będzie otrzymywał wynagrodzenia za sprzedaż działki, ale wyłącznie prowizyjne wynagrodzenie za wykonanie usługi zlecenia polegającej na nabyciu na rachunek Developera konkretnych działek i ich dalszym przeniesieniu własności aktem notarialnym na zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwotę otrzymywaną od Developera na nabycie, we własnym imieniu lecz na jego rachunek, określonego gruntu, powinienem w momencie przeniesienia własności gruntu na Developera traktować jako przychód (wykazywać w KPiR w kolumnie 7 lub 8 jako przychód ze sprzedaży towarów lub jako pozostały przychód), czy też w żadnej z tych kolumn, a w konsekwencji w kolumnie 7 miałbym ująć wyłącznie wynagrodzenie (prowizję) za wykonaną usługę.

Wnioskodawca uważa, iż zaliczkę otrzymywaną od Developera na poczet zakupu gruntu powinienem ujmować w kolumnie 16 KPiR Uwagi, wskazując dokładnie cel przeznaczenia tej zaliczki, zaś w kolumnie 7 KPiR Przychód ze sprzedaży towarów usług powinienem ująć wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne, otrzymywane od Developera za wykonanie usługi.

Przede wszystkim należy zauważyć, iż działki nabywane przez wnioskodawcę w wykonaniu umowy zlecenia nie będą z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności gospodarczej towarami handlowymi w rozumieniu 3 pkt lit. a Rozporządzenia.

Zgodnie z tym przepisem towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nie przerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalne produkcji rolnej. Jak wskazano w stanie faktycznym, sytuacji wnioskodawcy nie można w żaden sposób porównywać np. do właściciela sklepu handlującego jakimikolwiek towarami, ze względu na różną sytuację prawną jeśli chodzi o możliwość dysponowania towarami handlowymi nabytymi przez właściciela sklepu oraz gruntami nabywanymi przeze mnie w wykonaniu umowy zlecenia. Najkrócej mówiąc, o ile właściciel sklepu może w stosunku do nabytych towarów wykonywać prawo własności we wszelkim możliwym zakresie przewidzianym w art. 140 kodeksu cywilnego, o tyle wnioskodawca nie mam prawa zrobić z gruntami nic, poza ich przeniesieniem na rzecz Developera w wykonaniu umowy zlecenia, w trakcie jej wykonywania ściśle z Deweloperem współpracując we wszystkich kwestiach przewidzianych w umowa zlecenia. W przeciwieństwie bowiem do właściciela sklepu, w analizowanej sytuacji wnioskodawca nie decyduję o tym, co, od kogo. Za ile oraz kiedy nabyć komu, kiedy i za jaką cenę odsprzedać. Z tych też powodów w omawianej sytuacji grunty nie mogą być traktowane jako moje towary handlowe w rozumieniu 3 pkt 1 lit. a) wspomnianego Rozporządzenia. Podobny wniosek wynika z 3 pkt 2 omawianego Rozporządzenia, zgodnie z którym cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszone o podatek od towarów i usług (...). Jak wykazano wyżej, ze względu na liczne ograniczenia w dysponowaniu nabytymi gruntami, nie staną się one wnioskodawcy jako nabywcy, majątkiem, tj. nie powiększą jego majątku. Majątek przejawia się bowiem nie tyle w samym posiadaniu rzeczy, co w uprawnieniach (w tym również prawach majątkowych) z tą rzecz związanych.

Jeżeli w analizowanej sytuacji nie będzie mógł nabyć wybranych przez siebie gruntów, ani postąpić z gruntami nabytymi w sposób przez niego wybrany, np. sprzedać innemu niż Developer podmiotowi, wziąć pod ich zastaw kredyt hipoteczny, itd., to w istocie w powyższych okolicznościach wnioskodawca nie posiada żadnych praw majątkowych do tego gruntu, nie stanowią one jego majątku, a tym samym, że nabywając grunt w wykonaniu umowy zlecenia nie płaci za zakupione składniki majątku. Co więcej, umowa zlecenia, obligująca Stronę do nabywania określonych (a nie dowolnych, wybranych przeze mnie) działek w celu ich przeniesienia na Developera, została zawarta w formie aktu notarialnego. Jeżeli więc odmówiłby przeniesienia na Developera własności działek, które nabył w wykonaniu umowy zlecenia, to Developer mógłby zażądać wykonania tej umowy za niego przez sąd. Zgodnie bowiem z art. 390 § 2 kodeksu cywilnego, jeżeli umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej. Innymi słowy Developer mógłby dochodzić przed sądem nie tylko odszkodowania za niewywiązania się przez wnioskodawcę z umowy zlecenia, ale wprost żądać od sądu przymusowego wykonania umowy przyrzeczonej, czyli przeniesienia na Developera własności gruntu.

Wnioskodawca dodatkowo dowodzi, iż działki, nabywane przeze niego w wykonaniu umowy zlecenia, wyłącznie w celu przeniesienia ich własności na rzecz Developera, nie mogą być traktowane jako składnik mojego majątku, a tym samym nie można mówić, że zapłacił cenę ze towary handlowe. W konsekwencji przenosząc własność poszczególnej działki (jeszcze raz podkreśla . kupionej wyłącznie w tym celu) na rzecz Developera, nie sprzedaje towaru handlowego. W powyższym przypadku będzie bowiem pewnego rodzaju pośrednikiem pomiędzy rzeczywistym sprzedawcą określonej działki, a podmiotem, który faktycznie jest zainteresowany jej nabyciem od tego sprzedawcy, lecz woli pozostać dla sprzedawcy anonimowy.

Innymi słowy wnioskodawca będzie pewnego rodzaju powiernikiem, któremu Developer powierzy wykonanie zadań, które może wykonać na rachunek Developera, ale we własnym imieniu. Gdybym bowiem miał działać jako pełnomocnik Developera, czyli w jego imieniu (zamiast w imieniu własnym) i na jego rachunek, to Developer nie byłby anonimowy. Działanie w czyimś imieniu i na rachunek wymusza bowiem ujawnienie mocodawcy (faktycznego nabywcy), tymczasem działanie w imieniu własnym, ale na cudzy rachunek pozwała taktycznemu nabywcy pozostać anonimowym. Właśnie dlatego nabycie przez wnioskodawcę gruntów we własnym imieniu nie będzie mogło być traktowane jak zakup towarów handlowych, gdyż grunty te nabędzie na rachunek Developera.

Wykonanie omawianej umowy zlecenia powinno zostać ujmowane w KPiR w sposób właściwy dla umowy komisowej. Zawarta umowa zlecenia odpowiada istotą umowie komisu zakupu (choć nie jest umową komisu sensu stricte. Zgodnie bowiem z art. 765 kc, przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta) lecz w imieniu własnym. Tym samym nabycie działki nie byłoby wykazywane jako koszt, a przeniesienie działki na rzecz Developera jako przychód podatkowy. W KPiR należy więc wykazywać wyłącznie przychód z tytułu otrzymania od Developera wynagrodzenia za wykonanie umowy zlecenia. W końcu też należy zauważyć, iż w kolumnie nr 16 KPiR, jako uwagi, zgodnie z wyjaśnieniami Ministra finansów do Rozporządzenia, można wpisywać pobrane zaliczki, kwoty z tytułu obrotu opakowaniami zwrotnym itp.

Innymi słowy w kolumnie 16 księgi wpisuje się kwoty, których otrzymanie nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego (czyli np. zaliczek albo kaucji za wydane opakowania zwrotne).Zdaniem wnioskodawcy również w tej kolumnie można wpisać kwotę otrzymaną od Developera za wykonywania usług z tytułu umowy zlecenia powinno być w kolumnie 7 KPiR właśnie jako wynagrodzenie ze sprzedaży usług na podstawie umowy zlecenia - jako kontrahenta należy wskazać Developera.

Z opisanych wyżej powodów wnioskodawca uważa, że kwota, jaka zostanie wskazana w akcie notarialnym przenoszącym własność poszczególnej działki na Developera, nie powinna być traktowana jako jego przychód ze sprzedaży towarów handlowych, ani jako pozostałe przychody, wpisywane w kolumnie 8. W konsekwencji jako przychód powinienem wskazywać wyłącznie prowizję za wykonanie zlecenia, którą to kwotę wpisuje się w kolumnie 7 księgi. W przeciwnym razie okazałoby się, że przychody wnioskodawcy z działalności gospodarczej przekroczą kwotę równą 800.000 Euro rocznie (gdyż wartość gruntów przekracza tą kwotę), mimo, że wartość przychodu ze świadczenia przeze mnie usług, czyli prowizja od Developera, będzie w porównaniu z tymi kwotami znikoma.

W konsekwencji okazałoby się, że począwszy od następnego roku wnioskodawca straci prawo do prowadzenia KPiR, powinienem zacząć prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Jednakże analiza przepisów tej ustawy wskazuje, że w księgach rachunkowych wnioskodawca nie musiałbym wskazywać kwoty wskazanej w akcie notarialnym za przeniesienie własności gruntu na Developera. Choć przepisy ustawy o rachunkowości nie regulują wprost powyższej sytuacji, należy zwrócić uwagę na treść art. 4 ust. 2 ustawy, nakazujący wykazywanie w księgach zdarzeń zgodnie z ich treścią ekonomiczną. W omawianej sytuacji mamy do czynienia z wykonywaniem przez wnioskodawcę całościowej usługi zlecenia polegającej na nabyciu gruntów na zlecenie Developera i dalszego ich przeniesienia na jego rzecz. Nie będę więc otrzymywał wynagrodzenia za sprzedaż działki, ale wynagrodzenie za wykonanie usługi zlecenia polegającej na nabyciu na rachunek Developera konkretnych działek i ich dalszym przeniesieniu na Developera. Nie ulega zatem wątpliwości, iż zdarzeniem kreującym powstanie przychodu, zgodnie z jego treścią ekonomiczną będzie uzyskania wynagrodzenia za wykonanie zlecenia podobnego do komisu w zakupie.

Ponadto jak już wspomniano wcześniej, powyższa umowa zlecenia odpowiada - w swej treści ekonomicznej - umowie komisu w zakupie. W sposób analogiczny do umowy komisu należałoby więc również rozpatrywać konsekwencje przedstawionej umowy z punktu widzenia obowiązków w zakresie stosowania ustawy o rachunkowości. W przypadku transakcji komisowych podmiot przyjmujący określony towar w celu odsprzedaży wykazuje przyjęcie takiego towaru wyłącznie jako zapasy obce, a nie jako towary własne w celu odsprzedaży. Analogiczne zasady będą obowiązywać w komisie zakupu, tym samym moje pośrednictwo w nabyciu działek gruntu musiałoby być wykazywane wyłącznie w ewidencji pozabilansowej, natomiast jako przychody (wliczane do limitu 800.000 euro), należałoby wykazać wyłącznie należną mi prowizję za wykonanie umowy zlecenia. Innymi słowy gdyby przyjąć, że dla potrzeb ustalenia limitu 800 000 euro z tytułu generowanych obrotów mam uwzględniać również wartość działek przenoszonych na Developera, i z tego tytułu wnioskodawca miałby obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych, to okazałoby się, że w księgach tych należałoby ujmować wyłącznie wynagrodzenie za wykonanie zlecenia, czyli prowizję która nie przekroczy w skali roku kwoty 800.000 euro. Okazałoby się zatem, że w księgach rachunkowych wnioskodawca miałby wykazywać kwoty niższe od kwot, po przekroczeniu których istnieje obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych. Powyższe dodatkowo potwierdza, że w omawianym przypadku wnioskodawca nie utraci prawa do prowadzenia KPiR, dlatego że przychody ze sprzedaży towarów handlowych, ani ze świadczenia usług nie przekroczą równowartości 800.000 PLN w skali roku. Z kolei prowadząc KPiR, jako przychód ze świadczenia usług wykażę w kolumnie 7 księgi wyłącznie kwotę prowizji od Developera, a nie kwotę widniejącą w akcie notarialnym, przenoszącym prawo własności gruntu na Developera.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam , co następuje:

Zgodnie z art. 5a ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t. j. Dz. U. z 2000, Nr 14 poz.176 ze zm.) pod pojęciem działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Tak więc, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność ma charakter zarobkowy wówczas, gdy jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działa o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Wobec powyższego w celu zakwalifikowania działań podjętych przez stronę do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel: nabycia, działań poprzedzających zbycie oraz samego zbycia nieruchomości przez stronę. Ze złożonego wniosku wynika, iż nabywanie działek dokonywane będzie co prawda na zlecenie Developera nie mniej jednak ich właścicielem będzie wnioskodawca. W konsekwencji dalszych działań wnioskodawca przeniesie prawo własności do tych działek na rzecz Developera.

O zorganizowanym charakterze działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży działek świadczy fakt sprzedaży działek oraz zakupieniu następnej działki.

Ciągłość w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraża się w powtarzalności sprzedaży. Zorganizowany charakter sprzedaży, powtarzalność czynności oraz chęć osiągnięcia zysku (zarobkowy charakter), to elementy istotne dla zakwalifikowania sprzedaży działek gruntu, jako pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z dyspozycją ustawodawcy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku (art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą określa rozporządzenie Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w ww. rozporządzeniu, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Przepis § 17 ust. 1 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). stanowi, iż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W związku z powyższym, w opisanym stanie sprawy przychody ze sprzedaży działek gruntu, winny być zaliczone do źródła przychodów określonego w art. 10 ust 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych t. j. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, w myśl art. 14 ust. 1c ustawy uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle art. 14 ust. 3 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Zbycie prawa majątkowego, następuje wówczas, gdy umowa dojdzie do skutku, tj. zostanie zawarta umowa, na podstawie której sprzedający zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać ją, zaś kupujący tę rzecz odebrać i zapłacić sprzedającemu umówioną cenę.

Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności. Przy sprzedaży nieruchomości, sprzedaż uważa się za dokonaną z datą zawarcia umowy notarialnej, na mocy której dochodzi do przeniesienia własności przedmiotu umowy. Z datą tą powstanie przychód.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego zakupione działki gruntu będą do służyły do celów handlowych tj. z przeznaczeniem do dalszej sprzedaży a zatem niewątpliwie będą towarem handlowym. Akt notarialny potwierdzający zakup gruntu należy do dowodów księgowych, o których mowa w § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Natomiast zgodnie z objaśnieniami do księgi zakup materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu należy zaewidencjonować w kolumnie nr 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w opisanym przez wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym bez wątpienia mamy do czynienia z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nabywa prawo własności do przedmiotowej nieruchomości by następnie te prawo zbyć. Postanowienia art. 56 i art. 58 k. c wyznaczają dozwoloną przez prawo treść umowy. Konsekwencją tego stanu jest swoboda stron w kształtowaniu łączącego je stosunku prawnego w celu dostosowania do indywidualnych potrzeb. Zawarta przez wnioskodawcę umowa- zlecenia, polegającą na nabywaniu określonych wskazanych przez Developera gruntów, nie zmienia faktu, iż to wnioskodawca nabywa określone prawo własności (staje się właścicielem), które następnie zbywa na rzecz Developera. A zatem przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu kupna a następnie sprzedaży działek należy zakwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.