Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a §1 i § 4 oraz art. 14 d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) , wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przez spółkę jawną : kosztów paliwa, opłat drogowych,
stwierdzam, że:
stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów : kosztów paliwa, opłat drogowych.
UZASADNIENIE
W dniu 14 kwietnia 2005r. do tut. Organu podatkowego wpłynął wniosek Podatnika , o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów: kosztów paliwa, opłat drogowych dotyczących spółki jawnej.
Zgodnie z postanowieniem Sądu . poprzez połączenie się spółki jawnej X ? oraz spółki jawnej Y? została zawiązana nowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Na dzień poprzedzający powstanie nowej spółki tj. 14 marca 2005r.zostały sporządzone bilanse zamknięcia w/w spółek jawnych a na dzień 15 marca 2005r. zostały założone księgi handlowe dla spółki z o.o. . Spółka jawna X prowadziła podatkowa księgę przychodów i rozchodów w której koszty księgowała w dniu otrzymania faktury tzw. metodą memoriałową. W dniu 15 marca 2005r. wyłączny przedstawiciel na Polskę wystawił rachunek zbiorczy dla spółki jawnej X, który obejmuje koszty poniesione w związku z uzyskaniem przychodów w tej spółce tj. tankowanie oleju napędowego, opłaty za autostrady itp. za okres przed wystawieniem rachunku.
Pytanie Podatnika: czy koszty paliwa, opłat drogowych obejmujące okres rozliczeniowy od 16 lutego 2005r. do 14 marca 2005r. . Rachunek wystawiony dnia 15 marca 2005r. przez firmę Z na kwotę 24991,26zł. jest kosztem w spółce jawnej X ?.
Stanowisko Podatnika: przychód związany z kosztami wystąpi w spółce jawnej w związku z tym koszty te powinny być ujęte w spółce jawnej.
Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie zawierają ścisłego katalogu wydatków, które są traktowane jako koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22 ust 1 cyt. w. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu?.
Warunkami kwalifikującymi dany koszt do grupy kosztów uzyskania przychodów są:
- poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodów ,
- niezakwalifikowanie go do grupy kosztów nie uznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.
Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych innych warunków w tym względzie.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów : metoda kasowa i memoriałowa. Metodę kasową reguluje art. 22 ust. 4 cyt. w. ustawy stanowiący, że koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. W praktyce podatnicy stosujący metodę kasową zaliczają wydatki do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
Z kolei metodę memoriałową określa art. 22 ust. 5 cyt. w. ustawy i jest ona:
- obligatoryjna dla podatników prowadzących księgi rachunkowe,
- fakultatywna dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów; w tym wypadku warunkiem stosowania metody memoriałowej jest, aby podatnicy ci stale w każdym roku podatkowym prowadzili księgi w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.
Istotą metody memoriałowej jest, że koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, a więc niekoniecznie w roku, w którym zostały faktycznie poniesione. Oznacza to , że potrącalne są koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego. Wyjątek od powyższego stanowi sytuacja, gdy zarachowanie kosztów w danym roku podatkowym nie było możliwe w tym wypadku koszty te są potrącalne w roku w którym zostały poniesione.
W świetle powyższych przepisów o momencie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje metoda potrącania kosztów, jaką wybrała spółka, czy jest to metoda ?kasowa?, czy też metoda ?memoriałowa?. Ze stanu faktycznego wynika, że spółka wybrała tzw. ?metodę memoriałową?, to należności wynikające z otrzymanych faktur bądź innych dowodów będą stanowiły koszt uzyskania przychodów tego roku (miesiąca) podatkowego, którego dotyczą niezależnie od momentu faktycznego dokonania wydatku.
Ponadto, zgodnie z art. 24 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.)
Zgodnie z §12.1 tego rozporządzenia zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.
Na podstawie § 12 ust. 3 pkt. 1 i 2 przedmiotowego rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
- faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej ?fakturami?, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
- inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Stosownie do treści § 12 ust. 4 powołanego rozporządzenia: dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.
Z kolei zgodnie z treścią § 14 ust. 5 tegoż rozporządzenia wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Ponadto, z orzecznictwa NSA wynika, że można uznać za koszty uzyskania przychodów wydatki, które nie zostały wprawdzie prawidłowo udokumentowane, ale ich poniesienie wynika z innych przedstawionych przez Podatnika dowodów.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny jak i prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kwidzynie stwierdza, że rachunek zbiorczy wystawiony przez spółkę akcyjną dotyczących kosztów tankowania oleju napędowego, opłat za autostradę stanowi koszt uzyskania przychodów w spółce jawnej X.