POSTANOWIENIE - Interpretacja - PII/423-4/05

Shutterstock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.04.2005, sygn. PII/423-4/05, Urząd Skarbowy w Słupsku

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podmiotu z dnia 25.02.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie, czy otrzymany przez pracownika ryczałt za korzystanie z prywatnego telefonu komórkowego w celach służbowych w wysokości 50,00 zł miesięcznie jest objęty zwolnieniem przedmiotowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym, pracownicy, za korzystanie z telefonu prywatnego do celów służbowych, otrzymują miesięczny ryczałt w wysokości 50 zł. Zdaniem Wnioskodawcy ryczałt jest tylko częścią kosztów faktycznie poniesionych, a więc kwalifikuje się do zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 pkt 13 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny obowiązujący w dacie złożenia wniosku przez Wnioskodawcę, tut. organ podatkowy stwierdza jak niżej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Kwota przyznanego ekwiwalentu za używanie telefonu komórkowego, będącego własnością pracownika dla potrzeb pracodawcy może być uznana za świadczenie zwolnione od podatku dochodowego pod warunkiem właściwego udokumentowania faktu używania przez pracownika telefonu do celów służbowych. Takim dokumentem może być np. wydruk rozmów telefonicznych (biling) zawierający rejestr przeprowadzonych rozmów umożliwiający podzielenie przeprowadzonych rozmów na rozmowy służbowe i rozmowy prywatne.

Natomiast zwrot przez zakład pracy pewnej części kosztów poniesionych przez pracownika na rozmowy telefoniczne (służbowe i prywatne), w postaci z góry określonego ryczałtu nie stanowi ekwiwalentu pieniężnego za używanie przez pracownika do celów służbowych własnego telefonu komórkowego.

W związku z powyższym, wypłacany pracownikowi ryczałt w wysokości 50,00 zł miesięcznie nie będzie podlegał zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 31 ustawy z dnia 26.07.1991 r. stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru; jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny, Wnioskodawca jako płatnik winien doliczyć wypłacony pracownikowi ryczałt do pozostałych przychodów ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak z powyższego wynika, stanowisko Płatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Urząd Skarbowy w Słupsku