Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki Wojskowej, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 1 października 2008 r.) uzupełnionym w dniu 3 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 22 października 2008 r. nr ILPB1/415-798/08-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 27 października 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 3 listopada 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Żołnierze zawodowi na podstawie par. 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1487 ze zm.) nabyli prawo do dodatku za rozłąkę. Służba żołnierzy zawodowych ma obecnie charakter kadencyjny. Żołnierz podpisuje kontrakt na pełnienie służby na stanowisku służbowym w danej miejscowości przez z góry określony czas. Często nie przesiedla rodziny, bowiem następny kontrakt może oznaczać kolejne przeniesienie do jeszcze innej miejscowości. Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzom, którzy nie przesiedlili rodziny, wyłącznie w dniach wykonywania zadań służbowych poza miejscem stałego zamieszkania. Nie przysługuje natomiast w sytuacji, gdy żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały w miejscu pełnienia służby. Powyższe potwierdza czasowy charakter przeniesienia żołnierzy uprawnionych do dodatku za rozłąkę. Czasowo przeniesionym, w rozumieniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:

1. w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania, bądź
2. w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub w kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.

Wnioskodawca podał, że istotą i celem przedmiotowej, szczególnej należności jest rekompensata wyższych kosztów utrzymania ponoszonych przez żołnierzy, zobligowanych z uwagi na potrzeby obrony Państwa, do pełnienia służby poza miejscem zamieszkania rodziny. Wysokość dodatku jest równa wysokości diety przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Dieta, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży i jest wolna od podatku dochodowego. Dodatek za rozłąkę nie ma więc charakteru typowego ze stosunku służbowego podlegającego opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można uznać wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe na okres kadencji za przeniesienie o charakterze czasowym i w związku z tym zastosować zwolnienie przedmiotowe z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaty dodatku za rozłąkę zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na interpretację indywidualną, wydaną przez Izbę Skarbową w Katowicach dnia 20 czerwca 2008 r. nr IBPB2/415W-53/08/BJ, uznającą wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe na okres kadencji za przeniesienie o charakterze czasowym, przy uwzględnieniu faktu, iż członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim, a dodatek rozłąkowy przysługuje wyłącznie w dniach wykonywania zadań służbowych, w opinii Jednostki Wojskowej Nr 2094 jako płatnika, należność wypłacana żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w podległych Wnioskodawcy jednostkach wojskowych powinna być wolna od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Stosownie do treści art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892) żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

1. na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami;
2. na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas kadencji, z zastrzeżeniem ust. 3.

Przepis art. 37 ust 2 ww. ustawy stanowi, iż okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 12 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych określenie kadencja na stanowisku służbowym oznacza okres pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym określony w decyzji personalnej wyznaczającej go na to stanowisko.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

W myśl § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1487 ze zm.) przeniesienie służbowe oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługują:

1. diety dla żołnierza i członków jego rodziny - za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;
3. ryczałt z tytułu przeniesienia;
4. zasiłek osiedleniowy;
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;
6. dodatek za rozłąkę.

W przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlą się wraz z przeniesionym służbowo żołnierzem do nowego miejsca pełnienia służby i będą zamieszkiwać w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, żołnierzowi zgodnie z § 7a ww. rozporządzenia przysługuje dodatek za rozłąkę z rodziną w wysokości diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Przeniesienie służbowe może mieć miejsce tylko wtedy, gdy osobę fizyczną łączy z pracodawcą stosunek służbowy.

Termin stosunek służbowy pojawia się m.in. w art. 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zgodnie z którym stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej powstaje w drodze powołania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia do tej służby, po spełnieniu łącznie następujących warunków:

1. wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu do zawodowej służby wojskowej;
2. podpisaniu kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej;
3. stawieniu się osoby powołanej, z którą zawarto kontrakt, do pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Stosunek służbowy oznacza zawiązanie pomiędzy osobą fizyczną a jednostką organizacyjną (np. wojska) stosunku prawnego w drodze powołania lub mianowania.

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j . Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Tak więc pojęcie pracownik w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych różni się od definicji zawartej w Kodeksie pracy i obejmuje obok zatrudnienia na podstawie umowy o pracę również świadczenie pracy w ramach stosunków pokrewnych. W art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawodawca określił osoby, które w rozumieniu ustawy są pracownikami. Jeżeli zatem w treści ustawy któryś z przepisów odnosi się do pracownika, to ma on zastosowanie w stosunku osób pozostających w stosunku służbowym.

W myśl § 2 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych (M.P. z 1990 r. Nr 32, poz. 258 ze zm.) czasowo przeniesionym, jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:

1. w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania bądź
2. w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.

Wysokość diety, o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Ustawodawca uzależnił prawo do zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymywanego dodatku za rozłąkę tylko w stosunku do pracowników przeniesionych czasowo.

Z unormowań prawnych wynika, że służba pełniona przez żołnierza zawodowego ma charakter kadencyjny i nie jest delegowaniem czasowym do wykonywania zadań w innej miejscowości.

Z uwagi na to, że przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego nie ma charakteru czasowego i jest powiązane z osiedleniem w nowym miejscu pełnienia służby na okres kadencji, przysługujący, na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia, żołnierzowi z tytułu przeniesienia służbowego dodatek za rozłąkę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi dla niego przychód ze stosunku służbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 20 czerwca 2008 r., nr IBPB2/415W-53/08/BJ, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.