Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2007 r. (data wpływu 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania dzieci - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 7 stycznia 1989 r. związek małżeński, z którego urodziła się w dniu 6 sierpnia 1989 r. dwójka dzieci (bliźniacy). Natomiast w 1992 r. małżeństwo zostało na mocy wyroku sądowego rozwiązane przez rozwód. Nadto sąd zawiesił w stosunku do Wnioskodawcy wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi powierzając je matce. Jednocześnie kosztami utrzymania i wychowania zostali obciążeni obydwoje rodzice. W 1995 r. Wnioskodawca zamieszkał ponownie z byłą żoną i dziećmi. Celem było wspólne wychowywanie potomstwa. Ten stan trwa do dnia dzisiejszego. Obecnie dzieci Wnioskodawcy są pełnoletnie i uczą się w szkołach średnich. Źródłem utrzymania rodziny Podatnika jest jego wynagrodzenie za pracę oraz emerytura byłej współmałżonki w kwocie ok. 624 zł, stąd też w przeważającej mierze ciężar utrzymania czterech dorosłych osób spada na niego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On skorzystać z ulgi podatkowej określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na fakt, iż dwoje jego dzieci faktycznie z nim zamieszkuje. Co więcej, przez cały rok łoży na utrzymanie dzieci i je wychowuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 27f ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) stanowi, iż podatnik ma prawo do odliczenia od podatku, obliczonego według skali podatkowej i pomniejszonego o składki na ubezpieczenie zdrowotne, kwoty stanowiącej iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. (w 2007 r. jest to kwota w wysokości 1.145,08 zł na jedno dziecko), jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 (w tym m.in. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku).

Nadto w myśl art. 27f ust. 4 cytowanej ustawy, w przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje temu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców (rozwiedzionych bądź będących w separacji) odliczenie przysługuje każdemu z nich, o ile spełnione są warunki uzyskania ulgi; w tym przypadku kwota odliczenia stanowi iloczyn liczby miesięcy pobytu dzieci u rodzica i 1/12 ww. kwoty odliczenia.

Istotnym dla rozstrzygnięcia jest zdefiniowanie wychowywania dzieci, jako przesłanki kształtującej uprawnienie podatnika do uzyskania ulgi prorodzinnej. Z tej przyczyny, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak szczegółowego określenia ww. pojęcia, należy odwołać się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 Nr 9, poz. 59 ze zm.), a w szczególności do przepisów regulujących stosunki między rodzicami a dziećmi. Z dyspozycji art. 93 §1 kodeksu wynika, że władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Jednakże, gdy jedno z rodziców zostało pozbawione tej władzy albo gdy została ona zawieszona, władza ta przysługuje drugiemu z rodziców (art. 94 §1). Natomiast sama definicja władzy rodzicielskiej została umieszczona w przepisie art. 95 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który stanowi, iż władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Zatem wychowanie dziecka jest jednym z atrybutów władzy rodzicielskiej.

W świetle przytoczonego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy uznać sądowne ograniczenie jego władzy rodzicielskiej (w formie jego zawieszenia) za decydujące dla ustalenia uprawnienia do ww. ulgi podatkowej. Jak wskazano, zawieszenie w stosunku do rodzica tego prawa bądź jego odebranie przesądza o braku uprawnienia do wychowania dziecka; w tym przypadku wychowanie dziecka stanowi wyłączną domenę drugiego z rodziców. Niemniej jednak, cytowana ustawa nie pozbawia takich rodziców oddziaływania na rozwój fizyczny i duchowy dziecka, bowiem w myśl art. 87 rodzice i dzieci obowiązani są wspierać się wzajemnie. W tej materii doktryna zajęła stanowisko, w świetle którego powinność ta jest niezależna od sprawowania lub niesprawowania władzy rodzicielskiej nad dzieckiem. Obowiązek ten wypływa z samego pozostawania w stosunku prawnym rodzica i dziecka, stąd też trwa on przez całe życie.

Zatem wszelkie działania jakie Wnioskodawca podejmuje w stosunku do swoich dzieci należy traktować jako jego wywiązywanie się z obowiązku wzajemnego wspierania się.

Konkludując, orzeczone wyrokiem sądowym zawieszenie wykonywania przez Wnioskodawcę władzy rodzicielskiej nad synami, skutkujące jednocześnie w świetle przytoczonych przepisów - pozbawieniem go prawa do wychowywania dzieci, uniemożliwia Wnioskodawcy skorzystanie z ulgi wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w razie złożenia przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.