Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 07.04.2004, sygn. DP1-415-6/04, Urząd Skarbowy w Lubartowie
Temat interpretacji
Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), odpowiadając na pismo z dnia 8 marca 2004 r., uzupełnione 24 i 29 marca br., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubartowie:
- podziela przedstawione w piśmie stanowisko, iż odliczenie wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne nie wymaga udokumentowania tychże wydatków,
- nie podziela Pani stanowiska, że przepisy dot. tej ulgi zwalniają podatnika z obowiązku wykazania, że poniósł wydatki na cele rehabilitacyjne.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-6 i 8-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Art. 26 ust. 7a pkt 14 tej ustawy wskazuje, że za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, uważa się wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7, tj. w roku 2003 kwoty 2.280 zł.
Z art. 26 ust. 7c powołanego przepisu wynika, że podstawą do odliczenia wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7,8,14.
Nie można się jednak zgodzić z poglądem prezentowanym w zapytaniu, że powyższe uregulowanie zwalnia podatnika z obowiązku wykazania, że poniósł wydatki na cele rehabilitacyjne. Z literalnego brzmienia cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy jednoznacznie wynika, że prawo odliczenia od dochodu wydatków nastąpić może jedynie gdy wydatki te spełniają łącznie trzy warunki:
- poniosła je osoba niepełnosprawna, zaliczona do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnik mający na utrzymaniu tę osobę,
- był to wydatek na używanie samochodu osobowego stanowiącego własność ww. osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu tę osobę,
- samochód używany był dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne.
Art. 26 ust. 7c omawianego przepisu zwalnia podatnika jedynie z obowiązku posiadania dowodu poniesienia wydatku - co nie jest tożsame ze zwolnieniem go z obowiązku wykazania, że należy do grupy podmiotów, którym przysługuje ulga podatkowa, jak i że wydatki odliczane od dochodu należą do wydatków na prawem przewidziane cele rehabilitacyjne.
Gdyby przepis art. 26 ust. 1 pkt 7c dotyczył nie tylko dowodów poniesienia wydatku, ale także dowodów spełnienia przez podatnika przesłanek art. 26 ust. 7a pkt 14 - to podatnicy zwolnieni byliby także z obowiązku wykazania w postępowaniu podatkowym, że są osobami niepełnosprawnymi zaliczonymi do określonej grupy inwalidzkiej, jak też, że posiadają samochód osobowy. Niekonsekwencją byłoby bowiem zwolnienie podatnika od obowiązku wykazania tylko jednej z trzech przesłanek łącznego spełnienia których wymaga cytowany art. 26 ust. 7a pkt 14. Poza tym taka interpretacja pozostawałaby w sprzeczności z literalnym brzmieniem przepisów; ulga pozostająca w związku z omawianymi wydatkami przysługuje bowiem nie z tytułu posiadania przez osobę niepełnosprawną samochodu osobowego lecz z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne.
Powyższe oznacza, że osoba chcąca skorzystać z odliczenia nie musi legitymować się dokumentem stwierdzającym poniesienie wydatku związanego z używaniem samochodu np. na zakup paliwa, remonty, naprawy czy części zamienne itd. Nie zwalnia to jej jednak z obowiązku uprawdopodobnienia co najmniej faktu, że wydatek taki rzeczywiście był poniesiony oraz, że został poniesiony na cel przewidziany w cytowanym przepisie, tj. na dojazdy na zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne.
Uprawdopodobnienia - skoro w tej kwestii ustawodawca nie zastrzegł konieczności potwierdzenia tego określonymi dokumentami, faktu korzystania z zabiegów rehabilitacyjno - leczniczych, można dokonać wszelkimi środkami (skierowaniem na zabiegi rehabilitacyjne lub lecznicze w książeczce RUM, kartą leczenia szpitalnego, zaświadczeniem lekarskim itp.). Uprawdopodobnieniem wysokości poniesionych wydatków może być choćby częstotliwość odbywania zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczych, jak również odległość jaką osoba niepełnosprawna musi pokonać aby skorzystać z zabiegów. Uprawdopodobnienie stanowi środek zastępczy dowodu, nie dający pewności, lecz jedynie wiarygodność twierdzenia o jakiś faktach. Uprawdopodobnienie oznacza, że przeprowadzone dowody dają wysoki stopień prawdopodobieństwa istnienia określonego faktu.
W złożonym 8 marca 2004 r. zapytaniu pisze Pani, że posiada Pani I grupę inwalidzką i używa własnego samochodu w celu dojazdów na zabiegi rehabilitacyjno - lecznicze. Z pism uzupełniających zapytanie i protokołu dokumentującego czynności sprawdzające prowadzone w związku z weryfikacją złożonego 3 lutego 2004 r. wspólnego zeznania małżonków za 2003 rok wynika, że to Pani mąż jest osobą niepełnosprawną i skorzystał z odliczenia wydatków rehabilitacyjnych.
Przyjmując więc, że to mąż jest osobą niepełnosprawną a Pani ponosi wydatki na cele rehabilitacyjne odliczenie pełnego limitu ulgi - 2.280 zł przysługuje Pani w sytuacji kiedy:
- mąż pozostaje na Pani utrzymaniu,
- jest Pani współwłaścicielem (w związku z małżeńską wspólnością ustawową) samochodu osobowego,
- posiadane przez Panią dokumenty uprawdopodabniają korzystanie przez męża w roku 2003 z zabiegów rehabilitacyjnych i leczniczych i poniesienie związanych z tym wydatków na dojazdy w wysokości przekraczającej kwotę 2.280 zł.
W sytuacji, kiedy mąż nie pozostawał na Pani utrzymaniu a spełniał w/w warunki on sam może skorzystać z ulgi.