Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 03 stycznia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2008r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dokonywanego na rzecz kierowców zwrotu wydatków za korzystanie z sanitariatów i toalet jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dokonywanego na rzecz kierowców zwrotu wydatków za korzystanie z sanitariatów i toalet.Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 28 marca 2008r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 15 kwietnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Płatnik jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na wykonywaniu międzynarodowego transportu drogowego. Z tego tytułu zatrudnia pracowników kierowców międzynarodowego transportu drogowego, w związku z czym jest ich zakładem pracy i płatnikiem zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tytułu podróży służbowych kierowcy otrzymują diety w wysokości określonej w regulaminie wynagradzania 42 euro/dobę. Nie otrzymują natomiast zwrotu kosztu noclegów, gdyż pracodawca zapewnia im bezpłatny nocleg, a mianowicie samochody ciężarowe, które prowadzą są wyposażone w miejsce do spania umożliwiające odpoczynek na postoju (zgodnie z art. 14 ustawy o czasie pracy kierowców). Jest to zgodne z § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Wnioskodawca, biorąc pod uwagę fakt, że pracownicy- kierowcy nie korzystając w trakcie podróży służbowych z noclegów w hotelach w celu zachowania higieny osobistej muszą korzystać z odrębnie płatnych sanitariatów znajdujących się na postojach, na których nocują, a także w czasie drogi muszą korzystać z odpłatnych toalet, zamierza wprowadzić do regulaminu wynagradzania i wypłacać pracownikom oprócz diet zwrot kosztów ponoszonych przez nich na sanitariaty i toalety w zryczałtowanej wysokości 5 euro/dobę. Zdaniem pracodawcy koszty te stanowią wydatki na uzasadnione potrzeby w rozumieniu § 2 pkt 2 lit. c) ww. rozporządzenia, gdyż bezspornym jest, że potrzeby higieny osobistej i fizjologiczne muszą być przez pracowników codziennie zaspokajane. Ponieważ sposób w jaki pracodawca organizuje pracownikom kierowcom bezpłatny nocleg, zapewniając bezpłatne noclegi w kabinie pojazdu, nie wyposażonego jednakże w łazienkę, powoduje konieczność ponoszenia przez kierowców odrębnych wydatków na higienę i toalety, tak więc zwrot kosztów tych wydatków uważa za uzasadniony. Ponieważ odpłatność za korzystanie z sanitariatów i toalet na postojach na terenie Unii Europejskiej (stanowiącej obszar, po którym podróżują jako kierowcy pracownicy wnioskodawcy) jest zróżnicowana i waha się od 50 eurocentów do 2 euro za toaletę oraz od 1 do 4 euro za korzystanie z łazienki, przy czym odpłatność najczęściej polega na wrzuceniu monet o odpowiedniej wartości do wrzutnika na drzwiach lub w kabinie prysznicowej (celem uruchomienia wody), niemożliwe jest ścisłe udokumentowanie wysokości tych wydatków przez kierowcę. Wnioskodawca zamierza więc przyznać zwrot kosztów w wysokości ryczałtowej 5 euro/dobę przyjmując, że w czasie podróży średnio raz na dobę na postoju kierowca korzysta z sanitariatu w celu kąpieli (wraz z korzystaniem w ramach tej opłaty także z toalety) w średniej cenie 2,5 euro (1+1,5+2+2,5+3+3,5+4)/7=2,5 euro oraz 2 razy dziennie z toalety za średnio 1,25 euro (0,5+1+1,5+2)/4=1,25 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym przyznany pracownikom kierowcom transportu międzynarodowego, zgodnie z zamiarem wnioskodawcy, zwrot kosztów wydatków na korzystanie z sanitariatów i toalet w czasie podróży służbowej w zryczałtowanej kwocie 5 euro/dobę będzie podlegał w całości zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem wnioskodawcy, przyznany pracownikom kierowcom transportu międzynarodowego zgodnie z zamiarem wnioskodawcy, zwrot kosztów wydatków na korzystanie z sanitariatów i toalet w czasie podróży służbowej w zryczałtowanej kwocie 5 euro/dobę będzie podlegał w całości zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrot kosztów wydatków na sanitariaty i toalety będzie stanowił inną należność z tytułu podróży służbowej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Jednym z wymienionych rozporządzeń jest powołane już wcześniej rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W § 2 pkt 2 lit. c) tego rozporządzenia określono, że z tytułu podróży odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W rozporządzeniu nie została kwotowo określona górna kwota zwrotu kosztów innych wydatków (w przeciwieństwie np. do określonego kwotowo limitu wysokości diet czy kosztów noclegów). Postawiono natomiast warunek, aby zostały one określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Należy więc uznać, że jeżeli zwrot kosztów innych wydatków i jego wysokość są ustalone przez pracodawcę w rodzaju i wymiarze uzasadnionym obiektywną potrzebą, wówczas zwrot następuje w wysokości określonej w rozporządzeniu z 19 grudnia 2002r. A jako taki korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie stanu faktycznego wnioskodawca podał, jakie jest uzasadnienie przyznania przez niego zwrotu kosztów wydatków na sanitariaty i toalety na rzecz pracowników kierowców, a także z jakich przyczyn zamierza przyjąć stawkę ryczałtową 5 euro/dobę. Uzasadnienie to wskazuje na obiektywną zasadność zwrotu wskazanych wydatków na rzecz pracowników kierowców międzynarodowych zarówno co do zasady jak co do ryczałtowo określonej wysokości 5 euro/dobę. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy będzie on korzystał w pełnej wysokości ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy. Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługują określone należności na pokrycie związanych z nią kosztów. Stanowią one dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Niektóre z nich są jednak zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują przepisy powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002r. Natomiast przepis art. 77⁵ § 3 Kodeksu pracy daje pozostałym pracodawcom działającym w sferze pozabudżetowej możliwość dowolnego ustalania wysokości należności z tytułu podróży służbowych pracowników (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania).

W myśl art. 77⁵ § 5 Kodeksu pracy w przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca biorąc pod uwagę fakt, że pracownicy - kierowcy nie korzystając w trakcie podróży służbowych z noclegów w hotelach w celu zachowania higieny osobistej muszą korzystać z odrębnie płatnych sanitariatów znajdujących się na postojach, na których nocują, a także w czasie drogi muszą korzystać z odpłatnych toalet, zamierza wprowadzić do regulaminu wynagradzania i wypłacać pracownikom oprócz diet zwrot kosztów ponoszonych przez nich na sanitariaty i toalety w zryczałtowanej wysokości 5 euro/dobę.

Zgodnie z § 2 ust. 2 lit. c) powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych przepisach, którymi w nin. sprawie jest ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej określające wysokość oraz warunki ustalania tych należności. Stosownie do § 13 ust. 4 tego rozporządzenia do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż pracownikowi z tytułu podróży służbowej odbywanej poza granicami kraju przysługuje zwrot innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb ale dotyczy to tylko wydatków udokumentowanych. Zatem przyznany pracownikom kierowcom zwrot kosztów wydatków na korzystanie z sanitariatów i toalet w czasie podróży służbowej w zryczałtowanej kwocie 5 euro/dobę nie będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, iż wyposażenie samochodów w miejsce do spania umożliwiające odpoczynek na postoju, zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 ze zm.) nie jest równoznaczne z zapewnieniem przez pracodawcę bezpłatnego noclegu podczas podróży służbowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.