Temat interpretacji
Stan faktyczny:
Spółka z o.o. na terenie Norwegii świadczy usługi w zakresie robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz prac remontowo-montażowych. Spółka w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania prowadzi stałą placówkę (filię), zarejestrowaną w tamtejszym Urzędzie Skarbowym.
W celu wykonania ww. usług spółka deleguje swoich pracowników do pracy w stałej placówce położonej w Norwegii na okres od 8 do 170 dni.
Z wyjaśnień spółki wynika, iż wynagrodzenie za pracę w Norwegii jest naliczane w Polsce, a zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przekazywane do Urzędu Skarbowego w Norwegii według przepisów obowiązujących w tym kraju. Powyższego nie zmienia jednak fakt, iż wynagrodzenia pracowników skierowanych do pracy w Norwegii stanowią koszty stałej placówki.
Ocena prawna stanu faktycznego:
Stosownie do treści art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy ).
W myśl postanowień art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1979r., Nr 27, poz. 157, z późn. zm.) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Zaś ust.2 powyższego przepisu stanowi: bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
- odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego i
- wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
- wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Natomiast kwestię eliminacji podwójnego opodatkowania reguluje art. 24 ust.1 powyższej umowy, który stanowi, iż w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.
Mając powyższe na uwadze dochody osiągnięte przez podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wynagrodzenia za pracę wykonywanej W Norwegii, podlegają opodatkowaniu w Norwegii i na podstawie art. 24 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977r. są zwolnione w Polsce od opodatkowania. Dochody takie podlegałyby opodatkowaniu w Polsce tylko w przypadku spełnienia łącznie przesłanek zawartych w treści art. 15 ust. 2 umowy z dnia 24 maja 1977r. tj. podatnik przebywałby w Norwegii przez okres krótszy niż 183 dni i wynagrodzenia wypłacane byłyby przez pracodawcę, który nie ma siedziby na terytorium Norwegii oraz wynagrodzenia nie byłyby wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Norwegii.
W przedstawionym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę która posiada swoją siedzibę również w Norwegii, zatem postanowienia zawarte w treści art. 15 ust. 2 umowy z dnia 24 maja 1977r. nie będą miały w tym przypadku zastosowania. Dlatego bez znaczenia dla celów podatkowych pozostaje długość pobytu podatnika na terytorium Norwegii, zaś na pracodawcy nie ciąży obowiązek poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy oraz składania deklaracji do urzędu skarbowego w Polsce.