Interpretacja indywidualna z dnia 07.02.2018, sygn. 0111-KDIB2-2.4011.385.2017.3.SK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 listopada 2017 r. (data wpływu do Organu 30 listopada 2017 r.), uzupełnionym 17 stycznia, 22 stycznia i 5 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2017 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismami z 8 i 23 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.385.2017.1.JW i Znak: 0111-KDIB2-2.4011.385.2017.2.JW wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 17 stycznia, 22 stycznia i 5 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 2119/1 o powierzchni 0,1585 ha. Nieruchomość tą Wnioskodawczyni otrzymała wraz z byłym mężem na podstawie umowy darowizny z 8 lutego 2002 r., która to nieruchomość weszła do majątku dorobkowego objętego wspólnością majątkową małżeńską. Wówczas nieruchomość ta stanowiła działkę zabudowaną o numerze ewidencyjnym 2119 o powierzchni 0,3056 ha.

Po orzeczeniu rozwodu i powstaniu z mocy ustawy rozdzielności majątkowej pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem, Sąd Rejonowy na podstawie postanowienia z 10 września 2013 r., podzielił na podstawie projektu podziału geodety działkę ewidencyjną o numerze 2119 na działkę ewidencyjną o numerze 2119/1 o powierzchni 0,1585 ha oraz działkę ewidencyjną o numerze 2119/2 o powierzchni 0,1471 ha. Wnioskodawczyni została na podstawie postanowienia Sądu wyłącznym właścicielem działki ewidencyjnej o numerze 2119/1 o powierzchni 0,1585 ha. Postanowienie z 10 września 2013 r. uprawomocniło się 2 października 2013 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że na dzień dokonania podziału, to jest 10 września 2013 r. wartość całego majątku podlegającego podziałowi wynosiła 434.000 zł. Wartość majątku jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału wynosiła działka o wartości 100.000 zł. Podziałowi majątku towarzyszyły spłaty w wysokości 25.000 zł i wskazana spłata została dokonana 31 grudnia 2013 r. na rzecz Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni powinna uiścić podatek dochodowy, a jeżeli tak to w jakiej wysokości, po sprzedaży osobie fizycznej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną 2119/1 o powierzchni 0,1585?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona uiszczać podatku dochodowego po sprzedaży osobie fizycznej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną o numerze 2119/1, ponieważ już przed dokonaniem podziału majątku wspólnego postanowieniem Sądu Rejonowego była ona współwłaścicielką wskazanych nieruchomości, które otrzymała w wyniku darowizny wraz z byłym mężem 8 lutego 2002 r., a więc w terminie ponad pięciu lat od daty dzisiejszej. W dniu 2 października 2013 r., po uprawomocnieniu się postanowienia o podziale majątku wspólnego Wnioskodawczyni stała się jedynie wyłączną właścicielką wskazanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych istotne jest ustalenie daty ich nabycia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w drodze umowy darowizny 8 lutego 2002 r. działkę zabudowaną o numerze ewidencyjnym 2119 na zasadzie wspólności ustawowej. W dniu 10 września 2013 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, na mocy którego podzielił na podstawie projektu podziału geodety działkę ewidencyjną o numerze 2119 na działkę ewidencyjną o numerze 2119/1 o powierzchni 0,1585 ha oraz działkę ewidencyjną o numerze 2119/2 o powierzchni 0,1471 ha. Wnioskodawczyni została na podstawie ww. postanowienia Sądu wyłącznym właścicielem działki ewidencyjnej o numerze 2119/1 o powierzchni 0,1585 ha. Na dzień dokonania podziału, to jest 10 września 2013 r. wartość całego majątku podlegającego podziałowi wynosiła 434.000 zł. Wartość majątku jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku podziału wynosiła działka o wartości 100.000 zł. Podziałowi majątku towarzyszyły spłaty w wysokości 25.000 zł i wskazana spłata została dokonana 31 grudnia 2013 r. na rzecz Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni planuje sprzedaż ww. nieruchomości (działki o numerze ewidencyjnym 2119/1). Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest ustalenie, czy jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży tej nieruchomości.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku w momencie jego poniesienia nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód i wydania przez sąd powszechny postanowienia o podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości działki o numerze ewidencyjnym 2119/1, należy przyjąć datę nabycia tej nieruchomości w drodze darowizny do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, tj. 8 lutego 2002 r.

Wobec tego stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni dokona sprzedaży działki o numerze ewidencyjnym 2119/1 po upływie pięciu lat, licząc od końca 2002 r. , w którym nastąpiło jej nabycie, a tym samym u Wnioskodawczyni nie powstanie źródło przychodu z tego tytułu i nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej