Temat interpretacji

P O S T A N O W I N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. nr 8 poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku złożonego w dniu 14.12.2005r. przez pełnomocnika Sp. z o.o. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola uznał stanowisko wnioskodawcy, w sprawie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust.1 i art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków związanych z dietami z tytułu podróży służbowych komplementariusza, którym jest spółka wnioskująca, za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pełnomocnik Spółki wnioskiem z dnia 14.12.2005r. zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w szczególności odpowiednich przepisów ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sprawie dotyczącej zasad rozliczania diet w związku z podróżami służbowymi osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.
Stan faktyczny przedstawiony we wniosku z dnia 14.12.2005r.: spółka z o.o. jest jednym ze wspólników (komplementariuszem) spółki komandytowej. Pozostałymi wspólnikami (komandytariuszami) są osoby fizyczne. W ramach stałej współpracy z firmą brytyjską, wspólnicy spółki komandytowej wykonują usługi z zakresu napraw samochodów ciężarowych oraz transportu samochodowego na rzecz klientów z Wielkiej Brytanii. W związku z wykonywaniem tych usług wspólnicy wyjeżdżają do Wielkiej Brytanii. Wyjazdy wspólników mają charakter służbowy a ich celem jest osiągnięcie przychodu. W związku z tymi wyjazdami wspólnicy otrzymują dzienną stawkę diet na wyżywienie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nie przekraczającej kwot wynikających ze stosownych rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Spółka z o.o. nie otrzymuje diet z tytułu podróży służbowych lecz osiąga przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną proporcjonalnie do posiadanego udziału. Według tych samych zasad , wyrażonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowie spółki komandytowej Spółka z o.o. rozlicza również koszty uzyskania przychodów, wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, sposób rozliczania diet przez wspólników spółki komandytowej ma bezpośredni wpływ na wysokość przychodów i kosztów osiąganych przez spółkę z o.o. z tytułu udziału w spółce komandytowej.
Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art 23 w/w ustawy. W świetle art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Tymi odrębnymi przepisami są:rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju orazrozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.
Z uwagi na powyższe - diety z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą - do wysokości wynikającej z powyższych przepisów - mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, do kosztów działalności spółki komandytowej można zaliczyć wydatki na diety wypłacane wspólnikom w związku z ich wyjazdami służbowymi do wysokości kwot, stanowiących równowartość wysokości diet przysługujących pracownikom na podstawie w/w przepisów.
Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy: spółka komandytowa jest spółką osobową. Nie podlega ustawie z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. nr 54 poz. 654 z późn. zm.). Nie podlega również ustawie z dnia 26. 07. 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. nr 14 poz. 176 z późn. zm.).
Podatnikiem jest każdy ze wspólników. Przychody wspólnika, którym jest spółka z o.o., z udziału w spółce komandytowej ustala się proporcjonalnie do posiadanego udziału, stosownie do art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Taką zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego spółka z o.o. nie otrzymuje diet tak jak osoba fizyczna. Jednak art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków na ten cel. Dlatego wydatek na koszty diet w wysokości określonej - proporcjonalnie do wysokości udziałów - stanowić będzie koszt uzyskania spółki z o.o., gdyż jest ponoszony w związku z przychodem spółki z o.o.

P O U C Z E N I E

Powyższej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w w/w wniosku oraz obowiązujące w dniu złożenia wniosku przepisy prawa podatkowego. Obowiązuje ona do zmiany stanu prawnego odnoszącego się do przedstawionej sytuacji faktycznej. Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy, do czasu jej zmiany lub uchylenia, zgodnie z przepisami art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z przepisami art. 14a § 4 na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Wola w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia na zasadach określonych w art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.