Temat interpretacji
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.01.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.
Wnioskiem z dnia 20.01.2006 r. zwrócił się pan do tut. Urzędu z prośbą o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodu w części dotyczącej diet zagranicznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług kierowcy na terenie kraju i poza jego granicami. Po opisaniu stanu faktycznego sformułował pan następujące pytanie: czy może pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z wyjazdami służbowymi, do określonej wysokości, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zajmując własne stanowisko stwierdził pan, że ustawodawca dopuszcza możliwość obciążenia kosztów uzyskania przychodów kosztami diet (do określonej wysokości) przysługującymi przedsiębiorcy w związku z odbytą podróżą służbową na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Artykuł 23 ust. 1 cyt. ustawy zawiera katalog nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów. Brak zakwalifikowania jednak jakiegokolwiek wydatku do cytowanego art. 23 powołanej ustawy nie oznacza, iż każdy inny wydatek stanowić może koszt uzyskania przychodu. Dla uzyskania bowiem takiego uprawnienia wymagane jest wykazanie przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem w chwili jego poniesienia bądź w przyszłości.
Z zapisu art. 23 ust. 1 pkt 52 cyt. ustawy wynika, że wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, ale w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wysokość diet przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych określił Minister Pracy i Polityki Społecznej w rozporządzeniach:
- z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
- z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W przepisie tym pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego lub kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną na zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi, stanowiąc czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy. W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.
Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie.