Temat interpretacji

Z przedstawionego w pismach stanu faktycznego oraz umowy leasingu operacyjnego wynika, że w dn. 17.12.1997r. podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był ciągnik siodłowy marki MAN.Umowę zawarto na 5 lat. Przedmiot umowy został zaliczony do majątku leasingodawcy. Umowa określała opłaty leasingowe: pierwszą, okresowe miesięczne oraz wartość resztową.Czas trwania umowy leasingowej zaczynał się z dniem jej podpisania, a kończył z upływem ostatniego dnia okresu, za który należna była ostatnia opłata okresowa.Wg umowy Leasingobiorca zobowiązany był w terminie 3 dni od daty wygaśnięcia umowy do zwrotu przedmiotu Leasingodawcy. Umowa zawierała możliwość jej przedłużenia. W tym wypadku wartość resztowa, określona w umowie, stanowiłaby podstawę do obliczenia wysokości opłat w okresie przedłużenia. Umowa leasingowa nie zawierała natomiast opcji zakupu wymienionego środka trwałego.

Jak wynika z pisma Podatnika - umowa leasingowa została przedłużona , a po jej zakończeniu nastąpił w dn. 1.06. 2004r. wykup środka trwałego za kwotę 15.824,58zł brutto.Na tle powyższych okoliczności Podatnik wystąpił z zapytaniem:Czy cena wykupu przedmiotu leasingu jest zaliczana do sumy opłat leasingowych stanowiących koszt uzyskania przychodów w okresie trwania umowy?Zdaniem Podatnika , jeżeli w umowie leasingu, spełniającej warunki art. 23b ust. 1 pkt 1 i 2ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r Nr14,poz. 176 z późn. zm.) została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, kwotę tę - zgodnie z art. 23j wym. wyżej ustawy - uwzględnia się w sumie opłat leasingowych i może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe tut. organ podatkowy stwierdza co następuje: Dla potrzeb podatkowych umowa leasingu została zdefiniowana w przepisach art. 23a-23l ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176 ze zm.) wprowadzonych do niej ustawą z dnia 6 września 2001r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 106, poz.1150) , która weszła w życie z dniem 1.10.2001r. i ma zastosowanie do umów zawartych od tej daty. Natomiast na podstawie art. 4 tejże ustawy, do umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze , zawartych przed dniem 1.10.2001r., stosuje się zasady określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem. Przy klasyfikacji dla celów podatkowych umów szczególnych, którymi są umowy leasingu, zawartych do 30 września 2001r., należy uwzględniać przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993r. w sprawie zaliczenia przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz.129), które obowiązywało do dnia 30 września 2001r. Zgodnie z § 2 ust.2 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993r. do składników majątku wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się rzeczy albo prawa majątkowe stanowiące przedmiot umowy szczególnej, gdy umowa ta spełnia chociaż jeden z warunków:

1)została zawarta na czas nieoznaczony,2)została zawarta na czas oznaczony , lecz nie zawiera prawa do nabycia rzeczy albo praw majątkowych przez najemcę lub dzierżawcę, albo to prawo zawiera z możliwością jego wypowiedzenia,3)została zawarta na czas oznaczony, zawiera prawo do nabycia rzeczy albo praw majątkowych przez najemcę lub dzierżawcę bez możliwości jego wypowiedzenia, a ponadto:a) podstawowy okres umowy, której przedmiotem są prawa majątkowe, rzeczy ruchome lub nieruchomości, z wyjątkiem gruntów, wynosi co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma opłat (rat) określona w podstawowym okresie umowy jest niższa od wartości netto tych rzeczy i praw,b) suma opłat (rat) w podstawowym okresie umowy , której przedmiotem są grunty, jest niższa od wartości rynkowej gruntu z dnia zawarcia umowy.

Jeżeli umowa spełnia jeden z wyżej wymienionych warunków przedmiot tej umowy zalicza się do składników umowy leasingodawcy i cała wartość opłaty leasingowej stanowi u leasingodawcy przychód. Natomiast u leasingobiorcy, na podstawie art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z § 2 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia do sumy opłat określonych w podstawowym okresie umowy dolicza się kwotę dopłaty , której wniesienie po upływie tego okresu, uprawnia do nabycia przedmiotu umowy.

Powyższy przepis nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie (umowa leasingowa nr K15914), ponieważ umowa nie zawiera opcji zakupu środka trwałego. Podatnik ma prawo jednak poniesiony wydatek na nabycie środka trwałego, wykorzystywanego wcześniej do prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, zaliczyć w koszty działalności gospodarczej na podstawie art.22 ust.8 wym. wyżej ustawy o podatku dochodowym poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art.23 i art.22 ust.1 tej ustawy.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.