Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216 § 1 , art. 14 a §1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r.- Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity - Dz.U Nr 8 poz 60 z 2005 r.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za częściowo prawidłowe stanowisko zawarte w pismie 04.03.2005r. (wpływ do tutejszego Urzędu 04.03.2005) w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących kosztów uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity-Dz.U Nr 8 poz 60 z 2005 r. ), stosownie do swojej właściwości Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie - art.14a § 4 Ordynacji Podatkowej.

Pismem z dnia 04.03.2005 r zwróciliście się Państwo z zapytaniem o ustalenie zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii dotyczącej włączenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od kredytu, amortyzacji, podatku od nieruchomości oraz innych opłat bieżących dotyczących nieruchomości.

Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zostały unormowane przepisem art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity - Dz. U. Nr 14 poz. 176 z 2000r. ze zm./, który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztem uzyskania przychodu jest każdy koszt, którego poniesienie jest niezbędne, by powstał przychód, z wyjątkiem niektórych kosztów, których ustawa nie uznaje za koszt. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi istnieć bezpośredni związek poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem, przesądzający o możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Jeśli zatem wystąpi związek przyczynowy pomiędzy rzeczywiście poniesionymi kosztami, a uzyskanym przychodem, wydatki te należy traktować jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu cytowanego art. 22 ust. 1 Wobec powyższego nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością podlega odliczeniu od przychodu lecz wyłącznie ten bezpośrednio związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz pozostający w związku przyczynowo-skutkowym, takim, że poniesienie go miało lub będzie miało wpływ na uzyskanie lub zwiększenie przychodu. W takim przypadku ponoszone przez podatnika wydatki takie jak odsetki od kredytu, podatek od nieruchomości, opłaty bieżące związane z budynkiem zajmowanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu. Jednakże, należy pamiętać, że podatnik zobowiązany jest udowodnić, iż poniesione wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągnięciem przychodów lub ich zwiększeniem.

W zakresie amortyzacji tutejszy organ wyjaśnia:

Z treści pisma wynika że nabyty przez Państwa budynek był wykorzystywany jako stolarnia, następnie po zakończeniu umowy najmu przystąpiliście Panśtwo do prac remontowo-modernizacyjnych mających na celu przystosowanie budynku do działalności handlowo - usługowej.

Budynek jest wpisany w ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają , z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika , nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowi przekazanie do użytkowania zakupionej nieruchomości kompletnej i zdatnej do użytku oraz wprowadzenie jej do ewidencji środków trwałych.

Zatem nakłady poniesione na środek trwały mogą być bezpośrednio zaliczone w koszty w przypadku remontu, natomiast w przypadku ponoszenia wydatków, w wyniku których środki trwałe uległy ulepszeniu suma wydatków podwyższa wartość początkową nieruchomości i staje się kosztem w postaci odpisów amortyzacyjnych. W celu dalszej interpretacji należy wyjaśnić następujące pojęcia: remont oraz modernizację.

Przez pojęcie remontu obiektu budowlanego rozumie się wykonywanie robót budowlanych polegających na odtwarzaniu (przywracaniu) pierwotnego stanu (technicznego i użytkowego) wykraczających poza zakres konserwacji, niepowodujących jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont obejmuje również demontaż i ponowny montaż maszyn i urządzeń trwale umiejscowionych. Remont obiektu budowlanego ma na celu doprowadzenie elementów istniejącego obiektu budowlanego, zużytych w czasie użytkowania tego obiektu , do odpowiedniego stanu technicznego, zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem lub wymiany tych elementów na inne dla przywrócenia warunków użytkowania tego obiektu.

Natomiast przez modernizację obiektu budowlanego rozumie się wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych, w wyniku których uzyskuje się przynajmniej jeden z niżej wymienionych efektów:

- zmiana przeznaczenia modernizowanego obiektu

- przystosowanie do zmienionych warunków użytkowania

- obniżenie kosztów eksploatacji bądź poprawa jakości usług czy procesów produkcyjnych prowadzonych w obiekcie.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. C w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które z godnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 w/w ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 3.500,00 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję , adaptacje lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500.00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Ulepszenie środka trwałego polega na jego unowocześnieniu poprzez zwiększenie sprawności technicznej oraz poprawę elementów. Ulepszenie nie ma na celu przywrócenie pierwotnych, utraconych cech użytkowych lecz zwiększenie wartości użytkowej .

W związku z powyższym nakłady poniesione na środek trwały w Państwa przypadku będą stanowić modernizację budynku , która jak wynika z pisma ma prowadzić do przystosowania tego budynku do prowadzenia działalności handlowo-usługowej . Zatem ponoszone wydatki nie będą stanowić bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia lecz będą podwyższać wartość początkową nieruchomości i staną się kosztem w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie z art. 14b §1 Ustawy Ordynacja Podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14a §1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a §4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja o której mowa w art.14a §1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwym dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 (art. 14B §2 Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia w trybie art 14a §4 i art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia - art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji Podatkowej

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 229 Ordynacji Podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.