Temat interpretacji

Na podstawie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r. - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi koryguje udzieloną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź Polesie odpowiedź zawartą w piśmie z dnia 25.11.2004 r.

O zakwalifikowaniu wydatków i w konsekwencji sposobie ich rekompensowania decyduje charakter robót. W art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) postanawia się, że nie są uważane za koszt uzyskania przychodów wydatki na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększoną o wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to że wydatków tych nie można wliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu ; podatnik ma natomiast prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.
Jednocześnie jak stanowi art. 22a ust. 2 pkt 1 wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcym środku trwałym zwane dalej inwestycjami w obcym środku trwałym. Dla celów podatkowych pod pojęciem inwestycji w obcym środku trwałym rozumie się sumę wydatków poniesionych przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej ale stanowiących obcą własność.

Za remont uważa się natomiast roboty mające na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego składnika majątkowego, nie powodujące jednak zmian w jego użytkowaniu i przeznaczeniu.
Zgodnie z orzecznictwem WSA i NSA - nie każdy nakład poniesiony przez podatnika w obcym środku trwałym, powinien zostać jednoznacznie uznany za inwestycję w obcym środku trwałym, bądź jako wydatek remontowy. Generalnie należy stwierdzić, że w wypadku prac przeprowadzanych przez najemcę czy innego użytkownika, zmierzających do dostosowania używanego budynku do potrzeb np. działalności gospodarczej jaką zamierza w nim prowadzić, część wydatków można potraktować jako inwestycję w obcych środkach trwałych, a część jako wydatki na remont czy bieżącą konserwację. Wydatki podatnika, który zamierza zmienić pierwotne przeznaczenie wynajętego obiektu, i związane z realizacją tego zamiaru, są wydatkami poniesionymi w związku z przebudową, adaptacją lub modernizacją. Stanowią one dla podatnika inwestycję w obcych środkach trwałych, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych. Część prac wykonanych w obiekcie może być jednak podyktowana jego stanem technicznym i takie wydatki poniesione na remont czy bieżącą konserwację należy zakwalifikować w całości jako koszt uzyskania przychodów. Nie cel, lecz charakter robót (odtworzenie bądź ulepszenie) determinuje, możliwość odniesienia związanych z nimi wydatków bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów lub jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jeżeli wykonane prace będą miały jedynie charakter prac konserwacyjnych lub odtworzeniowy, tj. przywracający np. budynkowi pierwotny poziom techniczny i zdolność użytkową (remont), nie będą to wydatki, które stanowią inwestycję w obcym środku trwałym i będą mogły zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Tak więc decydujące znaczenie przy kwalifikowaniu wydatku jako inwestycyjnego albo odtworzeniowego czy konserwacyjnego powinien mieć charakter wykonywanych robót i ponoszonych nakładów oraz ich wartość w stosunku do wartości środka trwałego, z którym związane są poniesione nakłady.
Kwalifikacja określonych prac wymaga wykazania łącznie trzech przesłanek, tj. musi nastąpić ulepszenie środka trwałego rozumiane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja oraz modernizacja,konieczny jest wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, musi zostać wykazana mierzalność ulepszenia, określona wzrostem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Jeżeli działania Pana wypełniają przesłanki wyżej cytowanych przepisów oraz orzecznictwa przedstawionego w niniejszym piśmie, to stanowisko Pana zaprezentowane w piśmie z dnia 25.11.2004 r. jest prawidłowe.
Dyrektor Izby Skarbowej dodatkowo koryguje powołaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Łódź- Polesie podstawę prawną mającą zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów wprost. W ww. odpowiedzi omyłkowo zamiast art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołano art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c powyższej ustawy.