Temat interpretacji
Spółdzielnia w ramach prowadzonej przez siebie działalności przygotowuje własne audycje telewizyjne. Dlatego też korzysta z usług prezenterek oraz używa różnych elementów scenografii, np. kwiatów, niezbędnych do prawidłowej realizacji programów.
Wobec powyższego Podatnik zapytuje czy wydatki na zakup strojów dla prezenterek, kosmetyków używanych do ich charakteryzacji oraz na zakup elementów scenografii stanowią koszty uzyskania przychodów oraz czy otrzymane świadczenie rzeczowe przez prezenterki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W przedstawionym powyżej stanie faktycznym zastosowanie znajdują przepisy:
- - art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.(...),
- - art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy podatkowej, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części
przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób,
- - art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w świetle którego za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak
również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych,
- - art. 21 ust. 1 pkt 10, 10a i 11 ww. ustawy podatkowej z dnia 26 lipca 1991r., stanowiący, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór oraz wartość otrzymanego ubioru reprezentacyjnego i sportowego członka polskiej reprezentacji olimpijskiej i paraolimpijskiej, a także wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego (...).
Przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawniają podatników do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością, jeżeli pomiędzy tymi wydatkami a osiągniętymi przychodami zachodzi określony związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie wydatków musi mieć wpływ na możliwość powstania lub zwiększenia przychodów. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą więc być celowe, to znaczy muszą być ponoszone dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.
Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
- - przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
- - potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
Podkreślić dodatkowo należy, iż adresatami normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 1 są podatnicy. Na nich więc spoczywa ciężar udowodnienia, że wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu. Muszą oni wykazać, że w momencie podejmowania decyzji o obciążeniu kosztów podatkowych przedmiotowym wydatkiem, mogli obiektywnie zakładać, iż wpłynie on na osiągnięcie przychodów podatkowych.
Należy również zauważyć, że wydatki te nie mogą być wskazane w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej katalogu wydatków i odpisów niestanowiących kosztu uzyskania przychodu.
Unormowania zawarte w ustawie podatkowej wymieniają w art. 16 ust. 1 szereg wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wśród nich wskazane są (punkt 28) koszty reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Wydatki poniesione przez Spółdzielnię na zakup elementów scenografii (typu kwiaty itp.), kosmetyków do charakteryzacji oraz na zakup ubioru dla prezenterek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko w przypadku, gdy podatnik będzie dysponował wiarygodnymi dowodami w zakresie dopełnienia przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, umożliwiającymi taką kwalifikację. Jednakże podkreślenia wymaga, iż wydatki na zakup ubioru dla prezenterek należy uznać za wydatki na cele reprezentacyjne służące do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy, a więc stanowiące koszt uzyskania przychodu, którego wielkość (łącznie z kosztami reklamy niepublicznej) nie może przekroczyć 0,25 % przychodu, pod tym jednak warunkiem, że spełniona zostanie przesłanka z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem podatnik musi udowodnić, że wydatek ten będzie miał lub może mieć realny wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W kwestii strojów przekazywanych prezenterkom zatrudnionym w ramach umowy o pracę, należy stwierdzić, iż sfinansowanie ich mieści się w zakresie przychodów ujętych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uznaje za przychody ze stosunku pracy nie tylko wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze bądź ich ekwiwalentów, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, lecz także świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika i wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W ocenianym przypadku Spółdzielnia, dokonując zakupu strojów przekazywanych prezenterkom, spełnia świadczenie pieniężne na rzecz pracowników i dlatego po stronie otrzymujących to świadczenie (prezenterek) wystąpi przychód, podlegający opodatkowaniu, stosownie do przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze zwolnienia podatkowego korzystają bowiem, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 10, 10a i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ubiory służbowe (umundurowanie), jeżeli ich używanie należy do obowiązków pracownika, ubiory reprezentacyjne i sportowe członków polskiej reprezentacji olimpijskiej i paraolimpijskiej oraz świadczenia rzeczowe wynikające z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej i za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego.
W przedstawionym stanie faktycznym tego rodzaju zdarzenia (uprawniające do zwolnień podatkowych) nie występują.