Temat interpretacji

Z przedstawionego we wniosku stanowiska wynika, że w przypadku zakupu waluty obcej w kantorze i wpłaceniu jej na rachunek walutowy w banku, z którego regulowane są zobowiązania wobec zagranicznych kontrahentów powstają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.

Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdza, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1b ustawy z dnia 26.07.1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków, obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z usług którego korzystał podatnik.Stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 a cytowanej ustawy koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków, obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty, oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż towar handlowy nabywa Pan od kontrahentów zagranicznych, w związku z powyższym rozliczenie zobowiązań wobec dostawców odbywa się w walucie obcej, tj. EURO. Dla potrzeb prowadzonej działalności posiada Pan rachunek walutowy z którego regulowane są płatności wobec kontrahentów. W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulują zasady rozliczania różnic kursowych od transakcji dokonywanych za pośrednictwem banków. Zakup waluty w kantorze i jej wpłaty na rachunek walutowy nie jest zdarzeniem gospodarczym powodującym naliczenie różnic kursowych od własnych środków. Te, zgodnie z dyspozycją przywołanych powyżej przepisów pojawiają się jako koszt podatkowy przy zapłacie zobowiązań własnymi środkami w walucie obcej. Jeżeli przedsiębiorca ponosi wydatki za zakupiony za granicą towar handlowy, uznany za koszt uzyskania przychodów, a swoje zobowiązania spłaca własną walutą zgromadzoną w trakcie działalności (zakupioną lub otrzymaną jako należności od kontrahentów) to ma obowiązek rozliczania różnic kursowych wpływających na koszt, z tytułu zakupu towarów handlowych. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczona przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu sprzedaży z dnia nabycia walut albo kursu zakupu kupna walut z dnia ich otrzymania, ogłaszanego przez bank z usług którego korzystał podatnik. W omawianym przypadku nabycie walut odbywa się za pośrednictwem kantoru, a nie banku. Przepisy przywołanych powyżej przepisów dotyczące zasad rozliczania różnic kursowych za podstawę przyjmują transakcje dokonywane za pośrednictwem banków, nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonywania transakcji za pośrednictwem innych instytucji (np. kantorów).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko podatnika przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.