Pobór podatku u źródła u osób fizycznych będących wspólnikami spółek transparentnych podatkowo - art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fi... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.512.2022.4.MN

Temat interpretacji

Pobór podatku u źródła u osób fizycznych będących wspólnikami spółek transparentnych podatkowo - art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 listopada 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „X PL”) z siedzibą w Polsce jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej X.

Wszystkie udziały spółki X PL należą do niemieckiej spółki X Holding GmbH z siedzibą w Y. Z kolei wszystkie udziały w spółce X Holding GmbH należą do spółki X GmbH & Co. KG z siedzibą w Y (dalej: X DE). Wspólnikami spółki X DE jest spółka X Beteiligungsgesellschaft mbH z siedzibą w Y, jak również kilkanaście osób fizycznych.

Spółka X Beteiligungsgesellschaft mbH jest niemieckim rezydentem podatkowym. Również osoby fizyczne będące wspólnikami spółki X DE są co do zasady niemieckimi rezydentami podatkowymi (ewentualnie mogą one posiadać rezydencję podatkową innego kraju, np. Francji).

Zarówno X PL, X Holding GmbH, jak i X GmbH & Co. KG są podmiotami, które prowadzą działalność gospodarczą we własnym imieniu oraz na własny rachunek.

Na gruncie niemieckiego prawa podatkowego spółka X DE jest spółką transparentną podatkowo, tzn. nie jest ona podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego w Niemczech są natomiast wspólnicy spółki X DE.

Na gruncie prawa niemieckiego spółka X Beteiligungsgesellschaft mbH jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast osoby fizyczne są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka X DE jest wprawdzie spółką komandytową i nie posiada osobowości prawnej, jednak jest odrębnym od swoich wspólników podmiotem prowadzącym rzeczywistą działalność gospodarczą. X DE nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności otrzymywanych od spółki X PL. Spółka X DE może przekazać swoim wspólnikom jedynie wypracowany w roku obrotowym zysk, ale nie poszczególne należności uzyskiwane od swoich kontrahentów.

X PL prowadzi działalność gospodarczą w branży (...) polegającą na produkcji i sprzedaży tzw. (...). (...) są to komponenty (...) wykorzystywane w produkcji m.in. (...). W ramach swojej działalności X PL nabywa różnego rodzaju usługi od spółki X DE i z tego tytułu dokonuje stosownych płatności na rzecz X DE. Wśród usług nabywanych od X DE znajdują się m.in. usługi niematerialne, ale także usługi użytkowania urządzeń przemysłowych.

Na potrzeby wypełnienia dyspozycji przepisów dotyczących tzw. podatku u źródła spółka X PL gromadzi certyfikaty rezydencji podatkowej wydane przez właściwe organy podatkowe dla każdego ze wspólników spółki X DE.

Uzupełnienie wniosku

Przedmiotowy wniosek dotyczy obowiązków spółki X Polska Sp. z o.o. jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do wspólników spółki X DE, którzy to wspólnicy na moment wypłaty należności przez spółkę X Polska Sp. z o.o. na rzecz spółki X DE będą posiadali rezydencję podatkową Republiki Federalnej Niemiec.

Pytania

1.Czy w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i analogicznie w świetle art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca może zastosować zwolnienie przewidziane w tych ustawach albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska od wszystkich wspólników spółki X DE certyfikaty rezydencji podatkowej – obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz X DE – nawet jeżeli certyfikaty te zostaną wystawione i przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz X DE?

2.Czy próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy uznać za przekroczony w sytuacji, w której Wnioskodawca wypłaci z tytułów wskazanych w tych przepisach kwotę przekraczającą 2.000.000 zł na rzecz spółki X DE, czy też próg ten należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika spółki X DE, tzn. należy uznać, że zostanie on przekroczony dopiero w przypadku, w którym kwota należności wypłaconych z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przypadająca w danym roku podatkowym na określonego wspólnika spółki X DE (ustalona w proporcji, w jakiej dany wspólnik partycypuje w zysku spółki X DE) przekroczy 2.000.000 zł?

3.Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca [tzn. że próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika i zostanie on przekroczony dopiero w przypadku, w którym kwota wypłaconych należności z tytułów wskazanych w tych przepisach, przypadająca na danego wspólnika spółki X DE (ustalona zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki X DE) przekroczy 2.000.000 zł], to czy na potrzeby ustalania obowiązków płatnika oraz skutków podatkowych w zakresie tzw. podatku u źródła dla wspólników spółki X DE będących osobami fizycznymi należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast dla wspólnika spółki X DE będącego spółką Beteiligungsgesellschaft mbH należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

4.Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 będzie twierdząca [tzn. że próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika i zostanie on przekroczony dopiero w przypadku, w którym kwota wypłaconych należności z tytułów wskazanych w tych przepisach, przypadająca na danego wspólnika spółki X DE (ustalona zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki X DE) przekroczy 2.000.000 zł], to czy X PL zobowiązana jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w tych przepisach, wyłącznie od nadwyżki ponad limit 2.000.000 zł, która to nadwyżka przypada na danego wspólnika, zaś od pozostałej kwoty wypłaconych należności zryczałtowany podatek nie będzie pobierany?

5.Czy w przypadku wypłaty przez X PL na rzecz X DE należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego zastosowanie znajdzie § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i w konsekwencji należności wypłacane z tych tytułów w ogóle nie będą uwzględniane na potrzeby ustalania czy w odniesieniu do któregoś ze wspólników spółki X DE przekroczony został próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy, X PL może zastosować zwolnienie przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub też w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska on od wszystkich wspólników spółki X DE certyfikaty rezydencji podatkowej – obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz X DE – nawet jeżeli certyfikaty te zostałyby wystawione i przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz X DE.

Ad 2. Zdaniem Wnioskodawcy próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika, tzn. należy uznać, że zostanie on przekroczony dopiero w przypadku, w którym kwota należności wypłaconych z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przypadająca w danym roku podatkowym na określonego wspólnika spółki X DE (ustalona w proporcji, w jakiej dany wspólnik partycypuje w zysku spółki X DE) przekroczy 2.000.000 zł.

Ad 3. Zdaniem Wnioskodawcy na potrzeby ustalania obowiązków płatnika oraz skutków podatkowych w zakresie tzw. podatku u źródła dla wspólników spółki X DE będących osobami fizycznymi należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast dla wspólnika spółki X DE będącego spółką Beteiligungsgesellschaft mbH należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad 4. Zdaniem Wnioskodawcy będzie on zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku jedynie wówczas, gdy w związku z wypłatami realizowanymi na rzecz X DE z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na któregoś ze wspólników spółki X DE przypadać będzie w danym roku podatkowym kwota przekraczająca próg 2.000.000 zł (z uwzględnieniem tego, w jakiej proporcji dany wspólnik partycypuje w zyskach spółki X DE). W takim przypadku obowiązek poboru zryczałtowanego podatku (z zastrzeżeniem przepisów szczególnych) wystąpi jedynie odnośnie nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł, która to nadwyżka przypadać będzie danemu wspólnikowi.

Ad 5. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wypłaty przez X PL na rzecz X DE należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego zastosowanie znajdzie § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i odpowiednio § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i w konsekwencji należności wypłacane z tych tytułów w ogóle nie będą uwzględniane na potrzeby ustalania, czy w odniesieniu do któregoś ze wspólników spółki X DE przekroczony został próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1 – Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: UPDOP), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W art. 3 ust. 2 analizowanej ustawy wyrażona zatem została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych analogiczne regulacje zawarte zostały w art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów ze wskazanych tam źródeł (m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze) ustala się w wysokości 20% przychodów. Regulację, o której mowa powyżej, stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ww. ustawy oraz art. 22 ust. 1 analizowanej ustawy, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e ww. ustawy, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e cytowanej ustawy. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy płatnika z podatnikiem.

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych analogiczne zasady wyrażono w art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 41 ust. 4 i 4aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowaniem przez podmiot wypłacający należności tzw. należytej staranności.

Certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika (art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i analogicznie zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika (art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

X PL nabywa różnego rodzaju usługi od spółki X DE i z tego tytułu dokonuje stosownych płatności na rzecz X DE. X DE to spółka komandytowa (GmbH & Co. KG), która na gruncie niemieckich przepisów podatkowych nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego są natomiast wspólnicy tejże spółki. Spółka X Beteiligungsgesellschaft mbH jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast osoby fizyczne będące wspólnikami spółki X DE są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Co do zasady wszyscy wspólnicy spółki X DE posiadają niemiecką rezydencję podatkową. Może jednak zdarzyć się tak, że któryś ze wspólników spółki X DE będzie posiadać rezydencję podatkową innego kraju, np. Francji.

Mając na uwadze powyższe – zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz X DE z tytułu usług nabywanych od tejże spółki podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej. Spółka X DE jest bowiem spółką transparentną podatkowo.

Aby zatem w związku z płatnościami realizowanymi na rzecz X DE możliwe było zastosowanie zwolnienia z ustawy podatkowej albo stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową, konieczne jest (obok wymogu dochowania przez X PL należytej staranności), aby wszyscy podatnicy (tj. wszyscy wspólnicy spółki X DE) udokumentowali swoje miejsca zamieszkania (dotyczy osób fizycznych) oraz swoje siedziby (dotyczy osób prawnych) wydanymi przez właściwe organy podatkowe certyfikatami rezydencji podatkowej. Stanowisko takie potwierdzone zostało m.in. w następujących interpretacjach:

•interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2022 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.27.2022.1.ANK;

•interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.406.2019.3.MO;

•interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 października 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.234.2019.2.MK;

•interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 grudnia 2018 r., nr S-ILPB4/4510-1-234/15/18-S/DS.

Po stronie Wnioskodawcy pojawiła się wątpliwość co do momentu, w którym Wnioskodawcy (na potrzeby skorzystania z preferencji podatkowych) powinny zostać przedstawione certyfikaty rezydencji podatkowej wszystkich wspólników spółki X DE. Kwestia ta nie została bowiem uregulowana w przepisach podatkowych.

Ze względu na to, że spółka X PL oraz spółka X DE należą do tej samej grupy holdingowej (spółka X DE jest spółką-babcią w stosunku do X PL), Wnioskodawca może w uzasadniony sposób oczekiwać, że otrzyma on certyfikaty rezydencji podatkowej od wszystkich wspólników spółki X DE (także następczo po dokonaniu płatności na rzecz X DE), w których to certyfikatach wskazany zostanie okres ważności obejmujący termin dokonanej płatności na rzecz X DE. Z tego też względu Wnioskodawca planuje przyjąć wewnętrzny standard postępowania, dotyczący weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności, zakładający, że jeżeli Wnioskodawca:

•posiada certyfikaty rezydencji podatkowej podatników (wspólników spółki X DE) za rok poprzedzający dokonanie płatności na rzecz X DE, oraz

•w roku podatkowym, w którym ma lub mają zostać dokonane płatności na rzecz X DE Wnioskodawca jednokrotnie (przed dokonaniem pierwszej płatności) wystąpi w formie pisemnej lub mailowej do X DE o przekazanie aktualnych certyfikatów rezydencji podatkowej wszystkich podatników (wspólników spółki X DE), oraz

•w roku podatkowym, w którym ma lub mają zostać dokonane płatności na rzecz X DE Wnioskodawca (każdorazowo w terminie nie dłuższym niż 14 dni przed dokonaniem każdej płatności na rzecz X DE) otrzyma od X DE wyrażoną w formie pisemnej lub mailowej informację, że rezydencja podatkowa wszystkich wspólników spółki X DE nie uległa zmianie

to Wnioskodawca jest uprawniony do stwierdzenia, że rezydencja podatkowa odbiorców płatności (wspólników spółki X DE) nie uległa zmianie i tym samym może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Opisany powyżej standard miałby swoje uzasadnienie w fakcie, że Wnioskodawca pozostaje z X DE w stałych stosunkach gospodarczych i posiada ugruntowaną relację biznesową. Należy przy tym zwrócić uwagę, że X DE oraz X PL należą do tej samej grupy spółek (X-DE jest spółką-babką spółki X PL), a zatem X PL może w uzasadniony sposób oczekiwać otrzymania certyfikatu rezydencji od wszystkich wspólników X DE.

Jeżeli zatem spełnione zostaną warunki, o których mowa powyżej (tj. Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podatkowej wspólników spółki X DE za rok poprzedzający dokonanie płatności na rzecz X DE i jednocześnie brak jest informacji o zmianach rezydencji podatkowej, a ponadto Wnioskodawca wystąpił do spółki X DE o przekazanie aktualnych certyfikatów rezydencji podatkowej wszystkich wspólników spółki X DE jeszcze przed dokonaniem płatności na rzecz X DE), to zdaniem Wnioskodawcy możliwe będzie zastosowanie zwolnienia z ustawy podatkowej albo stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową, nawet jeżeli właściwe certyfikaty rezydencji podatkowej – obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz X DE – zostaną wystawione i przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz X DE.

Wynika to z faktu, że przepisy podatkowe nie przewidują obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej podatników w momencie wypłaty określonych należności. Przepisy art. 26 ust. 1 i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się jedynie do okresów ważności certyfikatów. Również regulacje uzupełniające z art. 26 ust. 1j-1I ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 9b-9e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnoszą się do momentu, w którym płatnik powinien otrzymać certyfikat rezydencji od zagranicznego odbiorcy płatności.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 4aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują obowiązek dochowania należytej staranności dla potrzeb poboru podatku u źródła. Przepisy nie zawierają jednak definicji pojęcia należytej staranności, ani katalogu przykładowych czynności podejmowanych przez płatników w celu dochowania należytej staranności.

Pomocną wskazówką interpretacyjną związaną z pojęciem należytej staranności jest stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w Projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r.: Zasady poboru podatku u źródła (dalej: "Projekt objaśnień"). Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów wyrażonym w Projekcie objaśnień, aby dochować należytej staranności należy podejmować działania istotne z punktu widzenia zastosowania danej preferencji podatkowej w konkretnym przypadku. W szczególności dotyczy to:

–weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie);

–weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;

–weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika, który uzyskuje przychód z tytułu otrzymanej należności oraz jej rzeczywistego właściciela, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot (s. 27 Projektu objaśnień).

Zgodnie z Projektem objaśnień, wśród działań podejmowanych w związku z obowiązkiem dochowania należytej staranności można wyróżnić weryfikację rezydencji podatkowej odbiorcy należności.

Wnioskodawca otrzymuje różne rodzaje certyfikatów rezydencji. Każde państwo, a nawet organy podatkowe jednego państwa, w różny sposób wystawiają zaświadczenia dotyczące rezydencji, w tym w szczególności w różny sposób wskazują ich okres ważności. Wnioskodawca najczęściej nie ma wpływu na czas lub formę wydania takiego certyfikatu, a także na sposób określenia okresu jego ważności. W szczególności uzyskanie certyfikatu rezydencji przed rozpoczęciem odpowiedniego roku podatkowego jest utrudnione, a niejednokrotnie niemożliwe, zaś sama procedura trwa niekiedy od dwóch tygodni do nawet trzech miesięcy.

W rezultacie uzyskanie certyfikatów rezydencji podatkowej wszystkich wspólników spółki X DE przed dokonaniem płatności na rzecz tejże spółki jest niejednokrotnie bardzo utrudnione i problematyczne. Z kolei odsuwanie terminu płatności do X DE do momentu, gdy wszystkie certyfikaty rezydencji wspólników spółki X DE zostaną już wydane i przekazane do X PL jest z biznesowego punktu widzenia działaniem niewłaściwym i negatywnie rzutuje na sytuację i płynność finansową wszystkich zainteresowanych podmiotów.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy może on w uzasadniony sposób oczekiwać otrzymania wszystkich certyfikatów wspólników X DE następczo po dokonaniu płatności na rzecz X DE (przy czym każdy z certyfikatów będzie zawierał okres ważności obejmujący termin płatności), a ponadto spełnione zostaną następujące warunki:

•Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podatkowej podatników (wspólników spółki X DE) za rok poprzedzający dokonanie płatności na rzecz X DE, oraz

–pozwoli to na spełnienie przesłanki dochowania należytej staranności w odniesieniu do kwestii weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie nieposiadanie przez niego fizycznie certyfikatów rezydencji wspólników X DE w momencie dokonywania wypłaty do X DE oraz ich uzyskanie dopiero po dokonaniu wypłaty na rzecz X DE (pod warunkiem, że certyfikaty potwierdzają rezydencję podatkową wspólników spółki X DE na moment wypłaty realizowanej do X DE) także spełnia przesłankę należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 4aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie potwierdzone zostało m.in.:

•w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.11.2021.3.JC oraz

•w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.129.2019.1.AMN, w której organ wskazał, że:

Przedstawienie nawet z opóźnieniem certyfikatu potwierdzającego rezydencję podatkową zleceniobiorcy na Ukrainie za okres, w którym została dokonana płatność oznacza, że podatek nie powinien być odprowadzany, pomimo tego, że w dacie wypłaty wynagrodzenia Wnioskodawca jeszcze nie posiadał tego certyfikatu.

Powyższe rozstrzygnięcia stanowią kontynuację ugruntowanego już stanowiska organów podatkowych, które wielokrotnie podkreślały, iż dla zastosowania preferencji podatkowej lub zwolnienia istotne jest to, aby przedłożone certyfikaty rezydencji były ważne na moment wypłaty należności. Sam moment wejścia płatnika w posiadanie tych certyfikatów nie ma natomiast znaczenia (por. m.in. interpretacja indywidualna z 8 stycznia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-1.4011.427.2018.2.AG; z 12 września 2018 r., nr 0111-KDIB2-3.4010.221.2018.1.KB oraz z 10 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP2- 1.4010.248.2018.1.KS).

Jak zatem widać, powyższe stanowisko zachowuje swoją aktualność również na gruncie aktualnego stanu prawnego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy będzie mógł on zastosować preferencyjne zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynikające z postanowień ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli uzyska on certyfikaty rezydencji podatkowej wszystkich wspólników spółki X DE, których okres ważności obejmuje datę płatności na rzecz X DE, nawet jeśli data wydania i faktycznego otrzymania przez płatnika tych certyfikatów jest późniejsza niż data płatności na rzecz X DE.

Ad 2 – Zdaniem Wnioskodawcy próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika, tzn. należy uznać, że zostanie on przekroczony dopiero w przypadku, w którym kwota należności wypłaconych z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przypadająca w danym roku podatkowym spółki X PL na określonego wspólnika spółki X DE (ustalona w proporcji, w jakiej dany wspólnik partycypuje w zysku spółki X DE) przekroczy 2.000.000 zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł.

Z kolei art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli łączna kwota dokonanych na rzecz podmiotu powiązanego wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a przekracza w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, płatnik jest obowiązany pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, stosując stawki podatku określone w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł, z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepisu zdania pierwszego nie stosuje się do wypłat (świadczeń) lub postawionych do dyspozycji podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1, pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 30a ust. 1 pkt 4.

Obie regulacje przewidują zatem, że po stronie płatnika istnieje obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w stawkach wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z określonych tytułów na rzecz tego samego podatnika przekracza w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego kwotę 2.000.000 zł.

Jak to już wskazano w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 1, spółka X DE na gruncie prawa niemieckiego jest podmiotem transparentnym podatkowo. Podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy tejże spółki.

Z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podział przychodów między wspólników spółki komandytowej powinien być dokonany w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki. W rezultacie, odnosząc powyższe do analizowanego we wniosku stanu faktycznego, należności wypłacane spółce X DE nie będą stanowiły w sensie podatkowym przysporzenia na rzecz tej spółki. Ich beneficjentami (podatnikami z tytułu ich otrzymania) będą wspólnicy w proporcji do przysługującego im udziału w zysku spółki X DE.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest zdania, że limit 2.000.000 zł, o którym mowa w cytowanych powyżej przepisach, należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika spółki X DE. A zatem limit ten odnieść należy nie do kwot wypłacanych z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), które są wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz X DE, ale do kwot, które z tych tytułów w danym roku podatkowym proporcjonalnie przypadają na rzecz danego wspólnika spółki X DE (przy uwzględnieniu, jaki udział w zyskach spółki X DE przysługuje danemu wspólnikowi).

To, w jakiej części każdy ze wspólników spółki X DE partycypuje w zyskach tejże spółki wynikać będzie z oświadczenia, które każdego roku składane będzie Wnioskodawcy przez X DE. Jednocześnie X DE zobowiązana będzie informować na bieżąco spółkę X PL o wszelkich zmianach, które ewentualnie będą zachodziły w ww. zakresie.

Ad 3 – Mając na uwadze stanowisko przedstawione w odpowiedzi na pytania nr 1 oraz 2 Wnioskodawca jest zdania, że na potrzeby ustalania skutków podatkowych w zakresie tzw. podatku u źródła dla wspólników spółki X DE będących osobami fizycznymi należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast dla wspólnika spółki X DE będącego spółką Beteiligungsgesellschaft mbH należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka X PL nabywa różnego rodzaju usługi od spółki X DE i z tego tytułu dokonuje stosownych płatności na rzecz X DE. X DE to spółka komandytowa (GmbH & Co. KG), która na gruncie niemieckich przepisów podatkowych nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego są natomiast wspólnicy tejże spółki. Spółka X Beteiligungsgesellschaft mbH jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast osoby fizyczne będące wspólnikami spółki X DE są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz X DE z tytułu usług nabywanych od tejże spółki podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej. Spółka X DE jest bowiem spółką transparentną podatkowo.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia skutków podatkowych określonej płatności na rzecz X DE w zakresie tzw. podatku u źródła należy każdorazowo stosować zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dla określenia obowiązków płatnika oraz skutków podatkowych dla wspólników spółki X DE będących osobami fizycznymi), jak również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dla określenia obowiązków płatnika oraz skutków podatkowych dla wspólnika spółki X DE będącej spółką Beteiligungsgesellschaft mbH, która na gruncie prawa niemieckiego jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych).

Mając na uwadze stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pytanie nr 2, dla wspólników spółki X DE będących osobami fizycznymi zastosowanie znajdzie w szczególności przepis art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast dla wspólnika będącego spółką Beteiligungsgesellschaft mbH zastosowanie znajdzie przepis art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przy uwzględnieniu, że limit 2.000.000 zł należy odnieść do kwot, które z określonych tytułów przypadać będą na rzecz danego wspólnika spółki X DE – proporcjonalnie do tego, jaki udział w zyskach spółki X DE przysługuje danemu wspólnikowi).

Ad 4 – Mając na uwadze stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pytania 1-3, zdaniem Wnioskodawcy będzie on zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku jedynie wówczas, gdy w związku z wypłatami realizowanymi na rzecz X DE z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na któregoś ze wspólników spółki X DE przypadać będzie kwota przekraczająca próg 2.000.000 zł (z uwzględnieniem tego, w jakiej proporcji dany wspólnik partycypuje w zyskach spółki X DE). W takim przypadku obowiązek poboru podatku zryczałtowanego (z zastrzeżeniem przepisów szczególnych) wystąpi jedynie odnośnie nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł, która to nadwyżka przypadać będzie danemu wspólnikowi.

Podkreślić należy, że limit 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), należy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do każdego wspólnika spółki X DE. A zatem limit ten odnosić należy nie do kwot, które Wnioskodawca wypłaca z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na rzecz X DE, ale do kwot, które z tych tytułów proporcjonalnie przypadają na rzecz danego wspólnika spółki X DE (przy uwzględnieniu, jaki udział w zyskach spółki X DE przysługuje danemu wspólnikowi).

W konsekwencji (z zastrzeżeniem przepisów szczególnych) po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku jedynie wówczas, gdy w związku z wypłatami realizowanymi na rzecz X DE z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na któregoś ze wspólników spółki X DE w danym roku podatkowym przypadać będzie kwota przekraczająca próg 2.000.000 zł (z uwzględnieniem tego, w jakiej proporcji dany wspólnik partycypuje w zyskach spółki X DE). W takim przypadku obowiązek poboru podatku zryczałtowanego (z zastrzeżeniem przepisów szczególnych) wystąpi jedynie co do nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł, która to nadwyżka przypadać będzie danemu wspólnikowi.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 października 2019 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.234.2019.2.MK.

O ile zatem kwota należności wypłaconych na rzecz X DE z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 29 ust. 1 pkt 1 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przekroczy w roku podatkowym Wnioskodawcy kwotę 2.000.000 zł, ale próg ten nie zostanie przekroczony w odniesieniu do kwoty należności przypadających z ww. tytułów indywidualnie na rzecz któregokolwiek ze wspólników spółki X DE (z uwzględnieniem proporcji, w jakiej każdy ze wspólników partycypuje w zysku spółki X DE), wówczas po stronie Wnioskodawcy obowiązek poboru podatku zryczałtowanego nie wystąpi.

Ad 5 – Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł.

Jednocześnie zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Rozporządzenie MF ws. UPDOP), wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.

Analogiczne rozwiązanie zastosowano również na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Rozporządzenie MF ws. UPDOF), wyłącza się stosowanie art. 41 ust. 12 UPDOF w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.

Wskazane powyżej wyłączenia stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (§ 5 Rozporządzenia MF ws. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz § 5 Rozporządzenia MF ws. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W uzasadnieniu Rozporządzenia MF ws. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, we fragmencie dotyczącym ww. przepisu stwierdzono, że:

wymaganiami tymi (tj. warunkami do wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wyjaśnienie Wnioskodawcy) mogą być zwłaszcza posiadanie przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej podatnika lub spełnienie innych warunków.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1, przepisy podatkowe nie przewidują obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej podatników w momencie wypłaty określonych należności. Przepisy art. 26 ust. 1 i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się jedynie do okresów ważności certyfikatów. Również regulacje uzupełniające z art. 26 ust. 1j-1I ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 9b-9e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnoszą się do momentu, w którym płatnik powinien otrzymać certyfikat rezydencji od zagranicznego odbiorcy płatności.

1)Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podatkowej podatników (wspólników spółki X DE) za rok poprzedzający dokonanie płatności na rzecz X DE;

2)w roku podatkowym, w którym ma lub mają zostać dokonane płatności na rzecz X DE Wnioskodawca jednokrotnie (przed dokonaniem pierwszej płatności) wystąpi w formie pisemnej lub mailowej do X DE o przekazanie aktualnych certyfikatów rezydencji podatkowej wszystkich podatników (wspólników spółki X DE);

3)w roku podatkowym, w którym ma lub mają zostać dokonane płatności na rzecz X DE Wnioskodawca (każdorazowo w terminie nie dłuższym niż 14 dni przed dokonaniem każdej płatności na rzecz X DE) otrzyma od X DE wyrażoną w formie pisemnej lub mailowej informację, że rezydencja podatkowa wszystkich wspólników spółki X DE nie uległa zmianie

–pozwoli to na spełnienie przesłanki dochowania należytej staranności w odniesieniu do kwestii weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie nieposiadanie przez niego fizycznie certyfikatów rezydencji wspólników X DE w momencie dokonywania wypłaty do X DE oraz ich uzyskanie dopiero po dokonaniu wypłaty na rzecz X DE (pod warunkiem, że certyfikat potwierdzają rezydencję podatkową wspólników spółki X DE na moment wypłaty realizowanej do X DE) także spełnia przesłankę należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 41 ust. 4aa ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego względu Wnioskodawca jest zdania, że będzie mógł on zastosować preferencyjne zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynikające z postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli uzyska on certyfikaty rezydencji podatkowej wszystkich wspólników spółki X DE, których okres ważności obejmuje datę płatności na rzecz X DE, nawet jeśli data wydania i faktycznego otrzymania przez płatnika tych certyfikatów jest późniejsza niż data płatności na rzecz X DE.

W konsekwencji – jeżeli w przedstawionych okolicznościach wypłata przez X PL na rzecz X DE będzie obejmować należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego – wówczas zastosowanie znajdzie § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i odpowiednio § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z tym należności wypłacane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego w ogóle nie będą uwzględniane na potrzeby ustalania, czy w odniesieniu do któregoś ze wspólników spółki X DE przekroczony został próg 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (i analogicznie w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do wątpliwości określonych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Państwo mają prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 14c§ 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie