Interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.612.2022.1.KK
Temat interpretacji
Obowiązki płatnika w związku z przekazaniem pracownikom voucherów.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom voucherów. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
X Sp. z o. o. (dalej Spółka) od Y Sp. z o.o. zakupiła pakiet firmowych Voucherów uprawniających do rezerwacji przez Pracowników pobytów w wybranych Ośrodkach Z za odpłatnością w promocyjnej cenie na rzecz Z i na zasadach określonych w Regulaminie korzystania z voucherów oraz Regulaminie Z.
Pakiet Voucherów składa się z 43 voucherów o unikatowym kodzie uprawniających do pobytu trwającego 6 dób hotelowych na terenie Ośrodka w domku, w którym możliwe jest zakwaterowanie sześciu osób dorosłych oraz trojga dzieci. Vouchery firmowe ważne będą przez okres 4 lat od daty wystawienia i mogą być wykorzystane jednokrotnie lub dwukrotnie w systemie 3 noce + 3 noce. Spółce, jak i Odbiorcom Vouchera (Pracownikom) nie przysługują jakiejkolwiek roszczenia o zwrot równowartości Vouchera w zakresie nie wykorzystanym. Cena za pakiet Voucherów, jaką zapłaci Spółka składa się z przemnożenia ilości voucherów i kwoty 499 zł netto za jeden Voucher firmowy. Do ceny zakupu na fakturze zostanie doliczony podatek VAT w wysokości 23% (613,77 zł brutto za Voucher).
Spółka zakupiony pakiet Voucherów sfinansuje ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i przekaże je za odpłatnością do wykorzystania Pracownikom. Na podstawie Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Pracownicy, którzy będą chcieli skorzystać z Vouchera będą zobowiązani za niego zapłacić według kryterium sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej 400 zł, bądź 300 zł. Otrzymane wpłaty od Pracowników zasilą Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych Spółki. Po otrzymaniu środków pieniężnych od Pracownika Spółka przekaże mu Voucher.
Pracownik aby wykorzystać Voucher musi go aktywować poprzez przesłanie e-maila do Z z podaniem unikatowego jednorazowego kodu oraz imienia i nazwiska osoby, która będzie z niego korzystała. Dodatkowo, musi dokonać rezerwacji przez stronę internetową poprzez uzupełnienie danych osobowych i numeru vouchera, wskazanie lokalizacji i daty pobytu oraz wybór dodatkowo płatnych udogodnień takich jak:
-wskazanie domku,
-rezerwacja parkingu,
-wypożyczenie: ręczników, zegarka GPS dla dzieci, grilla elektrycznego, łóżeczka dziecięcego,
-uzgodnienie pobytu zwierząt.
Rezerwacja będzie aktywna po zapłacie przez Pracownika na rzecz Z kwoty 920 zł, która obejmuje koszt domku w promocyjnej cenie, koszt usługi sprzątania i kaucję zwrotną. Za dodatkowe udogodnienia Pracownik również musi zapłacić. Z wpłaconej przez Pracownika kaucji mogą zostać pokryte koszty eksploatacji domku (woda, prąd, ścieki) oraz ewentualne koszty wyżywienia poniesione w bistro i w barze Z. Niewykorzystana kaucja zostanie zwrócona na konto Pracownika.
Pytanie
Czy przekazanie Pracownikowi, sfinansowanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Vouchera firmowego uprawniającego do rezerwacji pobytu na terenie wybranego Ośrodka Z przy częściowej dopłacie Pracownika będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w kwocie różnicy miedzy ceną, jaką zapłaciła Spółka za Voucher, a odpłatnością ponoszoną przez Pracownika, tj. w wysokości 213,77 zł (613,77 zł - 400 zł) lub 313,77 zł (613,77 zł - 300 zł) do limitu 2 000 zł zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.) - przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Uzupełnieniem jest art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na mocy zaś art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f., wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Do końca 2023 r. w związku z pandemią COVID-19 obowiązuje limit zwolnienia podwyższony do 2 000 zł (art. 52I pkt 3 u.p.d.o.f.)
Zdaniem Spółki, nabywany pakiet voucherów firmowych stanowi świadczenie rzeczowe. Spółka w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nabywa Vouchery w postaci rzeczowej, które w dalszej kolejności przekazuje za odpłatnością Pracownikom (jak towar). Każdy Pracownik nabywa Voucher, który uprawnia go do rezerwacji pobytu na terenie wybranego Ośrodka Z za odpłatnością w promocyjnej cenie (pozostałe koszty pobytu Pracownik pokrywa we własnym zakresie). W związku z tym, będące przedmiotem transakcji Vouchery nie stanowią bonów w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ wynikające z nich świadczenie sprowadza się do możliwości rezerwacji pobytu w preferencyjnej cenie.
Dodatkowo Spółka uważa, że skoro Pracownik płaci za Voucher 400 zł lub 300 zł (w zależności od kryterium zamożności) to nabywa go. Świadczeniem, jakie Spółka wykonuje na rzecz Pracownika nie będzie voucher, a jedynie jego dofinansowanie, a tym samym kwota dofinansowania będzie w 100% finansowana ze środków ZFŚS.
W świetle powyższego Spółka uznaje, że różnica pomiędzy ceną, jaką zapłaciła Spółka za Voucher, a odpłatnością ponoszoną przez Pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy, który będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. do limitu 2 000 zł. W momencie przekazania Vouchera Pracownikowi powstanie przychód zwolniony z opodatkowania do limitu 2 000 zł w wysokości 213,77 zł (tj. 613,77 zł – 400 zł) lub 313,77 zł (tj. 613,77 zł – 300 zł).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy:
Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Jak wynika ze wskazanego przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:
- świadczenie otrzymuje pracownik,
- świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
- świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
- źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.
W myśl art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 ze zm.):
Limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 2 000 zł.
Limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Innymi słowy, jeśli ze wszystkich zakładów pracy, łącznie pracownik otrzyma więcej niż określony przez ustawodawcę limit kwotowy, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega u niego opodatkowaniu. Przy czym, ustawodawca nie nałożył na podmiot (pracodawcę lub związek zawodowy) wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązku monitorowania, czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym ww. świadczenia od innego świadczeniodawcy.
W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.
I tak, zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Rzeczami są tylko przedmioty materialne.
Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe ma, np. voucher firmowy, o którym mowa we wniosku.
Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 746):
Działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:
Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:
Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1-1b, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 263). Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.
Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa uznać należy, że świadczenia w postaci Voucherów sfinansowanych częściowo z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych – do obowiązującego w skali roku limitu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, nie będą ciążyły na Państwu obowiązki płatnika, o ile łączna wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych przez pracownika nie przekroczy w roku podatkowym wartości określonej w ww. przepisach.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą Państwo zastosować się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).