Temat interpretacji
Przychody z innych źródeł.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych otrzymania zwrotu środków z tytułu nadwyżki zaliczek w formie bieżących opłat wniesionych przez Wnioskodawcę i nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych otrzymania nadwyżki z pożytków z nieruchomości wspólnej.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 4 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 maja 2022 r. (wpływ 20 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.).
Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego. Lokal stanowi tzw. „zasób mieszkaniowy” zgodnie z pismem Ministra Finansów. Lokal służy tylko do celów mieszkaniowych. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w ogóle i w tym mieszkaniu. Wnioskodawca jest członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej. Wspólnota korzysta z pożytków.
Co miesiąc Wnioskodawca wpłaca naliczone należności na utrzymanie części wspólnych, czyli tzw. koszty eksploatacji oraz wnosi „opłaty” za wodę, ścieki, wywóz nieczystości stałych. Koszty eksploatacji wylicza zarząd Wspólnoty, a Wnioskodawca wpłaca je w systemie comiesięcznym. Wywóz odpadów w systemie comiesięcznym następuje wg stawek od osoby ustalonych przez Urząd Miasta. Opłatę za wodę i ścieki Wnioskodawca wpłaca co miesiąc ryczałtowo wg średniego zużycia roku poprzedniego, a wskazane zużycie faktyczne jest na końcu roku kalendarzowego.
O ile rozliczanie „opłat” za wywóz odpadów stałych nie budzi zastrzeżeń, to z „opłatami” za wodę i ścieki występują kontrowersje.
Po rozliczeniu „faktycznego” zużycia wody, w przypadku Wnioskodawcy nastąpiła nadpłata i to dość poważna. Wnioskodawca poprosił o zwrot nadpłaty. Zarządca stwierdził, że zwróci, ale Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od zwróconej kwoty. Czyli za to, że Wnioskodawca oszczędzał, musi jeszcze zapłacić podatek dochodowy. Wnioskodawca zapytał retorycznie: „jaki dochód”?
Wnioskodawca wnosi do Wspólnoty Mieszkaniowej opłaty eksploatacyjne związane z utrzymaniem lokalu. Opłaty wnoszą właściciele. Ponadto, gdy właściciel wynajmuje lokal, to najemca zgodnie z umową o najmie, wnosi na „ręce” właściciela ww. opłaty, a ten z kolei opłaty te wnosi do Wspólnoty Mieszkaniowej. Do opłat tych zalicza się: koszty zużycia wody i ścieków, wywóz nieczystości stałych, koszty gazu i prądu, kontrola urządzeń kominowych i wentylacyjnych, kontrola przewodów i urządzeń gazowych, doprowadzany do lokalu internet oraz TV SAT.
Części wspólne Wspólnoty (klatka schodowa, piwnica, chodnik doprowadzający do budynku) są oddane w użytkowanie najemcom lokali. Do nich zalicza się: utrzymanie czystości klatki schodowej, koszty oświetlenia tejże klatki, koszty licznika wody (jeden główny dla Wspólnoty) czy też koszty odsuszania. Wnioskodawca uważa, że te ww. koszty nie są przychodami Wspólnoty, ani też właścicieli lokali i powinny być też zwolnione z opodatkowania.
Zarządzający rozliczył rok 2021. Z „pożytków” powstała nadpłata. Wg udziałów wypłacono właścicielom nadwyżki. Wnioskodawca również dostał zwrot finansowy z tytułu pożytków, ale nie wydano mu PIT-u, tylko zarządca poinformował go, że za otrzymaną kwotę należny PIT dostanie w 2023 r., natomiast Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić podatek dochodowy w 2022 r.
Stronami umowy najmu (wynajmu nieruchomości) są: Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej i przedstawiciel reklamodawcy.
Zgodnie z umową najmu lokalu mieszkalnego, część opłat eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem lokalu pokrywa najemca. Wnioskodawca jako wynajmujący jest tylko pośrednikiem między najemcą a Zarządem.
Wnioskodawca ponosi opłaty eksploatacyjne wynikające z kosztów utrzymania części wspólnych.
Pytania
1)Czy wypłacona należność z tytułu nadwyżki z „pożytków” za rok 2021, a wypłacona w 2022 r., po rozliczeniu rocznym Wspólnoty Mieszkaniowej bez wydania PIT-u podlega obowiązkowi podatkowemu w roku 2022? Jeśli tak, to na jakiej zasadzie?
2)Czy zarządca za wypłacenie „nadwyżki” z pożytków za rok 2021 ma obowiązek wydania należnego PIT-u (jako rozliczenie za 2021 r.), czy na ww. kwotę wypłaconą na początku roku 2022 (za rok 2021) ma obowiązek wydania PIT-u w 2023 r.?
3)Czy zwrócona „nadwyżka” finansowa powstała z tytułu wniesionych „opłat” (i późniejszego faktycznego zużycia wody) podlega obowiązkowi podatkowemu?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
1)Za wypłaconą należność z „pożytków” za rok 2021, zarządca powinien wystawić Wnioskodawcy należny PIT rozliczający rok 2021, a będący informacją o przychodzie z innych źródeł PIT-11.
2)Twierdzenie, że od wypłaconej kwoty z tytułu pożytków za 2021 r. Wnioskodawca ma zapłacić podatek na ogólnych zasadach, a należny PIT Wnioskodawca otrzyma w roku 2023 jest błędne.
3)Zgodnie z ustawą o najmie lokali, właściciel wnosi „opłaty”, a dotyczą one wywozu nieczystości stałych, wody i ścieków. W przypadku „nadwyżki” opłat wniesionych przez Wnioskodawcę (oszczędna gospodarka wody) należy się Wnioskodawcy zwrot tej nadwyżki.
Nie ma tu przypadku uzyskania dochodu, gdyż zarządca jest tylko pośrednikiem w opłacie zużytej wody, a Wnioskodawca też nie ma dochodu, tylko otrzymuje zwrot nadpłaty. Dlatego błędne jest stanowisko zarządcy, że Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od zwróconej kwoty nadpłaty.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.),:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:
Najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Natomiast na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Równocześnie, przepis art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy stanowi, że:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie. Tym samym uznaje się że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. W pojęciu tym mieszczą się wszystkie źródła przychodów niewymienione w punktach poprzednich. Ustawa podatkowa nie jest bowiem w stanie z uwagi na bogactwo stanów faktycznych życia codziennego dokonać enumeratywnego wyliczenia wszystkich okoliczności w jakich może powstać przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przepis ten wprowadza możliwość opodatkowania przychodu powstałego w innych okolicznościach, niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 i opisane w art. 12-18, jeżeli spełnia on kryteria określone w art. 11 ust. 1 ustawy, czyli są to otrzymane pieniądze lub rzeczy, jak też wartość świadczeń w naturze czy innych nieodpłatnych świadczeń.
Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych zostały natomiast określone ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2021 r., poz. 1048 ze zm.). Na mocy art. 1 tejże ustawy:
1)Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.
2)W zakresie nieuregulowanym ustawą do własności lokali stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z art. 6 ww. ustawy:
Ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.
W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy:
Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (ust. 2).
Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi (ust. 3).
Na mocy art. 12 ust. 2 ww. ustawy:
Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.
Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pożytki i przychody z nieruchomości wspólnej są wyższe niż koszty utrzymania i eksploatacji tej nieruchomości, to nadwyżka przychodów podlega podziałowi wyłącznie między właścicieli lokali w danej nieruchomości. Nadwyżka przychodów i pożytków z nieruchomości wspólnej nad kosztami eksploatacji i utrzymania tej nieruchomości może być również właścicielom lokali wypłacona.
Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (lokalu mieszkalnego) i jednocześnie członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej zarządzającej tąże nieruchomością. Wspólnota Mieszkaniowa w ramach swej działalności zajmuje się m.in. najmem nieruchomości Wnioskodawcy i na tę okoliczność to Wspólnota (a nie Wnioskodawca) zawiera umowę najmu, będąc stroną tejże umowy.
Co miesiąc Wnioskodawca wpłaca naliczone należności na utrzymanie części wspólnych, czyli tzw. koszty eksploatacji oraz wnosi „opłaty” za wodę, ścieki, wywóz nieczystości stałych. Koszty eksploatacji wylicza zarząd Wspólnoty, a Wnioskodawca wpłaca je w systemie comiesięcznym. Opłatę za wodę i ścieki Wnioskodawca wpłaca co miesiąc ryczałtowo wg średniego zużycia roku poprzedniego, a wskazane zużycie faktyczne jest na końcu roku kalendarzowego. Po rozliczeniu „faktycznego” zużycia wody, w przypadku Wnioskodawcy nastąpiła nadpłata. Wnioskodawca poprosił o zwrot nadpłaty. Wnioskodawca ponosi opłaty eksploatacyjne wynikające z kosztów utrzymania części wspólnych. Zgodnie z umową najmu lokalu mieszkalnego, część opłat eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem lokalu pokrywa najemca. Wnioskodawca (czyli właściciel nieruchomości) doprecyzował w uzupełnieniu wniosku, że tylko pośredniczy między Wspólnotą Mieszkaniową a najemcą.
Ponadto, Wspólnota Mieszkaniowa rozliczyła rok 2021. Z „pożytków” powstała nadpłata. Wg udziałów wypłacono właścicielom nadwyżki. Wnioskodawca również dostał zwrot finansowy z tytułu pożytków.
Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że środków finansowych wypłaconych Wnioskodawcy z tytułu „pożytków” za rok 2021 nie można uznać za przychód z najmu, tj. ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie środki te nie zostaną bowiem uzyskane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej przez niego umowy najmu nieruchomości. Taką umowę zawarła Wspólnota Mieszkaniowa, a nie Wnioskodawca. Wspólnota Mieszkaniowa i jej członkowie to w świetle prawa inne podmioty, podlegające innym regułom m.in. na gruncie prawa podatkowego. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe nie będą mu przekazane przez najemcę nieruchomości, lecz przez Wspólnotę Mieszkaniową. Fakt, że Wspólnota Mieszkaniowa omawiane środki finansowe uzyskuje na podstawie najmu nie oznacza automatycznie, że Wnioskodawca otrzyma je z tego samego źródła. Wnioskodawca otrzyma je tylko dlatego, że jest członkiem Wspólnoty i że wartość uzyskanych przez tę Wspólnotę przychodów i pożytków z części wspólnej nieruchomości przekracza wartość kosztów jej utrzymania. Wypłata części tych środków na rzecz Wnioskodawcy, w ustalonej proporcjonalnie kwocie, jest zatem uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodu, ale już z innego źródła niż uzyskała go Wspólnota Mieszkaniowa. Przedmiotowe świadczenie nie stanowi zatem np. czynszu, do którego na mocy przepisów prawa oraz zawartej umowy zobowiązany jest najemca. Tym samym, przedmiotowe świadczenie winno zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do innych źródeł i opodatkowane na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.
W konsekwencji, skoro przedmiotowe środki pieniężne z tytułu „pożytków” Wnioskodawca otrzymał w roku 2022, to winien opodatkować je w zeznaniu podatkowym składanym w roku 2023 za rok 2022, a od Wspólnoty Mieszkaniowej otrzymać do końca lutego 2023 r. na tę okoliczności zeznanie PIT-11, z wykazanym przychodem.
Zgodnie bowiem z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Na mocy zaś art. 42g ust. 1 pkt 2) ww. ustawy:
Płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6: podatnikowi - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowego świadczenia, będzie należało zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł i opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.
W odniesieniu natomiast do zagadnienia skutków podatkowych otrzymania zwrotu środków z tytułu nadwyżki zaliczek w formie bieżących opłat wniesionych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, co następuje.
Na podstawie art. 14 cyt. ustawy o własności lokali:
Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
1)wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2)opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3)ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4)wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5)wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
Stosownie do art. 15 ww. ustawy:
Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.
Zgodnie z art. 17 ww. ustawy:
Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada wspólnota mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.
Z zacytowanych przepisów wynika, że właściciele nieruchomości są zobowiązani do ponoszenia kosztów ich zarządu. Obowiązek ten realizowany jest m.in. poprzez uiszczanie stosownych opłat, tj. opłat za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłat za antenę zbiorczą i windę. Fakt, że opłaty te uiszczane są na rzecz podmiotu zarządzającego daną nieruchomością lub lokalami i że to właśnie ten podmiot faktycznie dokonuje finansowania wydatków związanych z eksploatacją lokali nie zmienia faktu, że faktyczny ciężar ich utrzymania spoczywa na właścicielach lokali, zobowiązanych przepisami prawa do ich utrzymania.
W konsekwencji, należy stwierdzić, że na gruncie opisanej sprawy, otrzymując zwrot nadwyżki stanowiącej różnicę pomiędzy wpłatami dokonanymi zaliczkowo przez Wnioskodawcę – jako właściciela lokalu – a faktycznie poniesionymi wydatkami na koszty zarządu nieruchomością wspólną, Wnioskodawca nie osiągnął przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można bowiem uznać, że otrzymując zwrot części wcześniej uiszczonych przez siebie zaliczek w formie bieżących opłat, Wnioskodawca uzyskał przysporzenie w swoim majątku. Tytuł ten jest zatem obojętny na gruncie przepisów o podatku dochodowym i nie skutkuje obowiązkiem ich rozliczenia przez Wnioskodawcę.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.
Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia są zagadnienia objęte pytaniami o numerach 1-3, natomiast zagadnienie objęte pytaniem nr 4 zawartym we wniosku z 4 lutego 2022 r. jest przedmiotem odrębnego procedowania.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).