Obowiązek podatkowy – Irlandia Północna.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 lipca 2022 r. (wpływ 15 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. W maju 2004 r. wyjechał do Irlandii Północnej celem wykonywania pracy w oparciu o umowę o pracę, zawartej z podmiotem gospodarczym z siedzibą w Irlandii Północnej. W obecnej chwili Wnioskodawca nadal mieszka w Irlandii Północnej i wyłącznie tam uzyskuje dochody z tytułu umowy o pracę zawartej z przedsiębiorcą posiadającym siedzibę na terytorium Irlandii Północnej. Wynagrodzenie, które uzyskuje Wnioskodawca jest wypłacane na rachunek bankowy założony w irlandzkim banku, którego Wnioskodawca jest jedynym właścicielem. Wskazać należy, że Wnioskodawca emigrując do Irlandii Północnej w 2004 r. miał zamiar trwałego osiedlenia się na terytorium ww. państwa i ostatecznie tam się osiedlił. Na terenie Polski Wnioskodawca przebywa średnio w roku około 3 tygodnie, tj. w okresie urlopowym i świątecznym, resztę dni w roku przebywa w Irlandii Północnej. Czas, w którym Wnioskodawca przebywa na terenie Polski jest tak krótki, ponieważ pracuje na pełny etat w Irlandii, a dodatkowo prowadzi tam szeroko rozumiane „życie towarzyskie”, jest uczestnikiem życia politycznego i kulturalnego Irlandii.

Potwierdzaniem powyższej tezy jest również:

-posiadanie stałego adresu zamieszkania/zameldowania na terytorium Irlandii Północnej na podstawie umowy najmu długoterminowego domu,

-podleganie w Irlandii Północnej ubezpieczeniu zdrowotnego oraz społecznemu,

-dokonywanie wpłat na dodatkowe ubezpieczenie emerytalne (odpowiednik PPK w Polsce),

-posiadanie irlandzkiego rachunku bankowego, na który uzyskuje wynagrodzenie z umowy o pracę,

-posiadanie pełnych praw wyborczych w Irlandii Północnej,

-wydanie przez organ władzy irlandzkiej dowodu tożsamości, tj. Electoral Indentity Card.,

-najem domu (stworzenie faktycznego ogniska domowego, poprzez dostosowanie wynajętego domu do własnych preferencji mieszkaniowych Wnioskodawcy).

Najbliższa rodzina (żona, dziecko) Wnioskodawcy mieszkają aktualnie w Polsce. Najbliższa rodzina Wnioskodawcy utrzymuje się w Polsce samodzielnie, ale jednocześnie korzysta ze środków pieniężnych Wnioskodawcy pochodzących z Jego dochodów uzyskiwanych w Irlandii. Zaznaczyć należy również, że Wnioskodawca od dnia emigracji nie zamieszkuje z rodziną na terytorium Polski. Wskazać należy również, że Wnioskodawca wraz ze swoją małżonką jest współwłaścicielem domu znajdującego się w Polsce oraz rachunku bankowego założonego w Polskim banku, który używany jest co do zasady wyłącznie przez żonę Wnioskodawcy. Syn Wnioskodawcy jest osobą samodzielną i nie pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawcy, ani Jego małżonki.

Potwierdzeniem ww. tezy, tj. że centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Irlandii, jest również fakt, że:

-nie posiada On udziałów/akcji w polskich spółkach,

-nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce,

-nie należy do polskich organizacji i stowarzyszeń,

-nie zasiada w zarządzie/radzie nadzorczej polskich podmiotów,

-przebywa w Polsce krócej niż 183 dni,

-nie uzyskuje przychodów na terytorium Polski.

Od momentu wyjazdu do Irlandii, więzi Wnioskodawcy łączące Go z Polską uległy istotnemu rozluźnieniu. Jedynym wyrazistym łącznikiem z Polską jest przebywanie w Polsce najbliższej rodziny Wnioskodawcy. Natomiast wszelkie pozostałe przesłanki wskazują, iż Jego faktyczne „ognisko domowe” znajduję się w Irlandii co potwierdza uzyskanie „praw głosu” oraz aktywne jego wykorzystywanie. Wskazać należy, że tego typu prawa nadawane są w Irlandii na wniosek zainteresowanego, który musi spełniać odpowiednie kryteria do jego uzyskania, a w tym m.in. faktyczne miejsce zamieszkania. Wnioskodawca ubiegał się o ww. prawa, ponieważ ważnym elementem jest dla Niego miejsce, w którym zamieszkuje, tj. ma On wpływ na decyzje podejmowane przez organy władzy publicznej poprzez wyrażenie woli głosowania na odpowiedni elektorat, który jest zgodny z Jego politycznymi przekonaniami.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Nie posiada obywatelstwa Irlandii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r./w kolejnych latach/chwili obecnej) Wnioskodawca posiadał/będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych (centrum interesów osobistych lub gospodarczych) w Irlandii. Wnioskodawca posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania (pobytu) w Irlandii. We wniosku wskazano, że Wnioskodawca trwale korzysta i będzie korzystał z miejsca zamieszkania w Irlandii na podstawie umowy długoterminowej najmu domu. Stworzył, utrzymuje i będzie utrzymywał w Irlandii ośrodek interesów życiowych, społecznych, gospodarczych, politycznych i kulturalnych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca miał/będzie miał centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w Irlandii. W roku 2021 władze podatkowe Irlandii nie kwestionowały statusu Wnioskodawcy jako rezydenta podatkowego Irlandii. Dochody uzyskiwane w Irlandii podlegały opodatkowaniu według tamtejszego prawa podatkowego i według miejsca zamieszkania w Irlandii. Między innymi dla tych celów Wnioskodawca uzyskał właściwy numer do rozliczeń podatkowych i składek na ubezpieczenie (odpowiednik ZUS). Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać czy Irlandia (jej władze podatkowe) nadal będzie traktowała Go jako podatkowego rezydenta Irlandii, albowiem jest to sytuacja przyszła, niepewna. Wnioskodawca konsekwentnie przebywa w Irlandii z zamiarem stałego pobytu i tam też zorganizował ośrodek interesów życiowych, gospodarczych, politycznych, kulturalnych. Na chwilę obecną sytuacja nie uległa zmianie i w najbliższym czasie również zmianie nie ulegnie. Stąd dla celów podatkowych Wnioskodawca w chwili obecnej jak i w dalszym okresie pozostanie rezydentem podatkowym Irlandii. Wnioskodawca nie występował do właściwych organów o wydanie certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce zamieszkania i takiego certyfikatu nie posiada. Wnioskodawca uznał, że dla celów podatkowych istotne są obiektywne okoliczności potwierdzające, że zamieszkuje On z zamiarem stałego pobytu w Irlandii i zorganizował tam swoje centrum interesów osobistych rozumianych jako ścisłe powiązania z Irlandią o charakterze gospodarczym, politycznym i kulturalnym. W żadnym aspekcie jego życia i stałego pobytu (zamieszkania) w Irlandii formalny dokument (certyfikat) nie był wymagany i wymagany nie będzie. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca przebywał będzie w Polsce łącznie nie dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca wyjechał do Irlandii w 2004 r. w celach zarobkowych i z zamiarem stałego pobytu (zamieszkania, osiedlenia się). Na dzień dzisiejszy i w najbliższej przyszłości Wnioskodawca nie zamierza wrócić do Polski. Jak wskazano we wniosku nastąpiło trwałe przesiedlenie na pobyt stały w Irlandii. Powrót do Polski jest dla Wnioskodawcy opcją, jednakże bez możliwości wskazania jakie okoliczności o tym zdecydują i kiedy może to nastąpić. Wnioskodawca od maja 2004 r. przeniósł swoje centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) do Irlandii, w związku z chęcią podjęcia pracy zarobkowej i osiedlenia się w Irlandii. W okresie wskazanym we wniosku Wnioskodawca nie uzyskał i nie uzyska przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pytania

Czy w 2021 r. oraz na chwilę obecną - w świetle art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 Konwencji podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, uwzględniając postanowienia Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku z dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369) - Wnioskodawca podlegał w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów?

Czy w 2021 r. oraz na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiadał/nie będzie posiadał miejsca zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zw. z czym nie jest On objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Pierwszą przesłanką pozwalającą na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski jest posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 5 marca 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 1375/14): „oceniając, w którym z państw znajduje się centrum interesów osobistych i gospodarczych osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalność zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.”. Przez „centrum interesów osobistych” należy zatem rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej i zawodowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

W świetle powyższego wyroku oraz analizując sytuację Wnioskodawcy przez pryzmat powyższego wyroku należy wskazać, że Wnioskodawca posiada:

-centrum interesów osobistych w Irlandii Północnej, ponieważ: większość bliskich mu osób, tj. wieloletni przyjaciele oraz znajomi zamieszkują na terytorium Irlandii, Wnioskodawca posiada pełne prawa wyborcze na terytorium Irlandii, o które sam zawnioskował (nie są one nadawane z urzędu) po to aby wieść pełne życie polityczne w ww. kraju, tj. wybierać wszelkie władze w Państwie przez co wpływać na losy ww. Państwa; od 2004 r., posiada stałe zatrudnienie, którego w Polsce nie mógł uzyskać oraz posiada potwierdzoną możliwość pozostania w ww. kraju bezterminowo. Jedyną przesłanką osobistą jest przebywanie żony na terytorium Polski;

-centrum interesów gospodarczych: posiada tam stałe zatrudnienie, wszelkie Jego źródła dochodu pochodzą z tego Państwa, majątek ruchomy w większości znajduje się w Irlandii, Jego prywatne konto bankowe również znajduję się w irlandzkim banku. Jedyne co wiąże go z Państwem Polskim pod względem ekonomicznym to wspólna nieruchomość z żoną oraz wspólny rachunek bankowy, którym obiektywnie dysponuje żona.

W ocenie Wnioskodawcy zdecydowana większość jego „interesów osobistych i gospodarczych”, co potwierdzają ww. argumenty, znajduję się w Irlandii Północnej, gdzie chciałby również „sprowadzić” swoją rodzinę.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zgodnie z powyższym druga przesłanka również wskazuje na rezydencję w Irlandii Północnej Wnioskodawcy, ponieważ na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przebywa on krócej niż 183 dni w roku. Uznanie osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza o uznaniu tej osoby za podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

A więc ocena czy podatnik (Wnioskodawca) podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana indywidualnie, uwzględniając postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie ma Konwencja z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych.

W rozumieniu ww. Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie”, oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Nie obejmuje natomiast osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiągniętego tylko ze źródeł położonych w tym Państwie (art. 4 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Definicja rezydencji podatkowej odnosi się do określenia miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych Państw, które ustalają podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Powyższe reguły kolizyjne rozstrzygają, w którym kraju dana osoba posiada rezydencję podatkową, jeżeli według wewnętrznych uregulowań ma ona miejsce zamieszkania w obu krajach. Decydujące znaczenie ma wówczas w pierwszej kolejności stałe miejsce zamieszkania i ośrodek interesów życiowych, tj. ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, przy interpretacji zapisów dwustronnych konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania należy stosować się do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Dla celów zdefiniowania „miejsca” zamieszkania Komentarz do Modelowej Konwencji OECD posługuje się sformułowaniem, „ognisko domowe”. Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca od dnia wyjazdu do Irlandii Północnej przestał być objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce. Wynika to z następujących okoliczności. W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym. W drugiej kolejności zasygnalizować należy, że centrum interesów osobistych i gospodarczych (jak wyżej wskazano) od dnia wyjazdu do Irlandii Północnej przestało znajdować się w Polsce i zostało przeniesione do Irlandii Północnej. W praktyce jedynym łącznikiem Wnioskodawcy z Polską jest Jego żona. Okoliczność ta jednak sama w sobie nie może decydować o istnieniu nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce w oderwaniu od innych faktów. Te natomiast każą obiektywnie przyjąć, że centrum interesów życiowych znajduje się w Irlandii Północnej.

Ponownie należy wskazać, iż przemawiają ku temu następujące elementy:

1)źródło dochodów znajduje się wyłącznie w Irlandii Północnej, a Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2)oznacza to, że miejsce zarobkowe znajduje się w Irlandii Północnej,

3)życie towarzyskie i ekonomicznie znajduje się w Irlandii Północnej,

4)Wnioskodawca legalnie przebywa na terytorium Irlandii Północnej, a dodatkowo posiada pełne prawa wyborcze, z których korzysta,

5)miejsce, z którego Wnioskodawca zarządza swoim mieniem znajduje się w Irlandii Północnej,

6)Irlandia Północna jest stałym miejscem pobytu Wnioskodawcy (posiada tam wynajęty dom i spędza tam więcej niż 183 dni w roku).

Jeśli natomiast w drodze analizy uznane zostanie, iż stałe miejsce zamieszkania (stałego przebywania) Wnioskodawcy znajduje się w obu krajach, to z uwagi na ww. elementy stanu faktycznego nie powinno ulec wątpliwości, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Irlandii Północnej. Idąc dalej, jeżeli w drodze interpretacji nadal powstanie niespójność zastosowanie powinna znaleźć reguła kolizyjna unormowana w art. 4 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji, zgodnie z którą wyznacznikiem powinien być kraj, w którym Wnioskodawca zwykle przebywa. Zgodnie ze stanem faktycznym, tym miejscem od 2004 r. jest Irlandia Północna.

Mając na uwadze powyższą argumentację, uznać zatem należy, że Wnioskodawca od dnia wyjazdu do Irlandii Północnej nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z czym nie jest On objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

Dodatkowo potwierdzeniem ww. tezy są pozytywne interpretacje wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w korelujących stanach faktycznych:

1)interpretacja indywidualna z dnia 18 lutego 2022 r., syn.: 0113-KDIPT2-2.4011.1039.2021.2.KR: „Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (obejmujący lata 2016 - 2021) oraz powołane przepisy prawa podatkowego, fakt, że Wnioskodawca w Polsce ma żonę, dzieci, jak również posiada nieruchomość (wspólność małżeńska) pozwala uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Niemniej jednak, z uwagi na to, że Wnioskodawca ma stałe zatrudnienie w Katarze na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem z siedzibą w Katarze, wynajmuje tam lokal przeznaczony i faktycznie stanowiący Jego stałe miejsce zamieszkania (tzw. ognisko domowe), wyjazd do Kataru nastąpił celem stałego pobytu, nastąpiło trwałe przesiedlenie, uzyskał w Katarze kartę stałego pobytu, podlega w Katarze ubezpieczeniu zdrowotnemu, jest zameldowany w Katarze, posiada katarski dowód osobisty, katarskie prawo jazdy oraz rachunek bankowy założony w katarskim banku, posiada znajomych w Katarze i tam koncentruje się Jego życie osobiste i towarzyskie, Katar był miejscem, w którym prowadził aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał On do organizacji/klubów, itp., podlegał opodatkowaniu w ..., a ponadto przebywał w Polsce nie dłużej niż 183 dni, maksymalnie do 40 dni w każdym roku kalendarzowym, od momentu wyjazdu do Kataru, więzi łączące Go z Polską uległy zerwaniu (jedynym wyrazistym łącznikiem z Polską jest przebywanie w Polsce najbliższej rodziny Wnioskodawcy), przy uwzględnieniu art. 4 ust. 2 Umowy polsko-katarskiej, należy uznać, że w latach 2016-2021 miejscem zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy był Katar. Zatem, w tym okresie Wnioskodawca podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

2)interpretacja indywidualna z dnia 21 stycznia 2022 r., syn. 0112- KDIL2-1.4011.1073.2021.1.MKA: „Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro - jak sam Pan podał we wniosku - od 2010 r. mieszka Pan w Norwegii, w 2021 r. Pana stałe miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych znajduje się w Norwegii, w Polsce natomiast przebywał Pan 50 dni, nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”;

3)interpretacja indywidualna z dnia 18 lutego 2022 r., syn. 0113- KDIPT2-2.4011.1101.2021.2.KR: „Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (obejmujący 2021 r.), w szczególności fakt, że od 23 lutego 2020 r. Wnioskodawca posiada status stałego pobytu w Wielkiej Brytanii, oraz że pomimo zawartego związku małżeńskiego nadal pracuje w Wielkiej Brytanii, posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zatem, Wnioskodawca dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.”;

4)interpretacja indywidualna z dnia 4 marca 2022 r., syn. 0113-KDIPT2-2.4011.23.2022.1.KR: „W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii (...), oraz że miejsce, w którym mieszka zostało przez Nią urządzone i zastrzeżone do swojego trwałego użytkowania z założeniem, że pobyt w nim nie jest zamierzony jedynie na krótki czas. Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (2021 r.) oraz zdarzenie przyszłe (lata następne) - o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny, wszczególności fakt, że Wnioskodawczyni pracuje w Irlandii i posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zatem, Wnioskodawczyni dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Irlandii. W konsekwencji, w 2021 r. oraz w latach następnych Wnioskodawczyni podlegała/podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała/podlega opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie podlegała/nie podlega opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Irlandii”.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego i Jego oceny prawnej Wnioskodawca nie posiadał w roku 2021 miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z tym za 2021 r. nie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości uzyskiwanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, w rozumieniu przepisów art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i jego oceny prawnej Wnioskodawca na chwilę obecną jak i w kolejnych latach nie posiada i nie będzie posiadał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z tym na chwilę obecną jak i w kolejnych latach nie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości uzyskiwanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, w rozumieniu przepisów art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.),

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy,

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy,

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych,

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji,

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Konwencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski, nie posiada obywatelstwa Irlandii. W maju 2004 r. wyjechał do Irlandii Północnej celem wykonywania pracy w oparciu o umowę o pracę, zawartą z podmiotem gospodarczym z siedzibą w Irlandii Północnej. W obecnej chwili Wnioskodawca nadal mieszka w Irlandii Północnej i wyłącznie tam uzyskuje dochody z tytułu umowy o pracę zawartej z przedsiębiorcą posiadającym siedzibę na terytorium Irlandii Północnej. Wynagrodzenie, które uzyskuje Wnioskodawca jest wypłacane na rachunek bankowy założony w irlandzkim banku, którego Wnioskodawca jest jedynym właścicielem. Wnioskodawca emigrując do Irlandii Północnej w 2004 r. miał zamiar trwałego osiedlenia się na terytorium ww. Państwa i ostatecznie tam się osiedlił. Na terenie Polski Wnioskodawca przebywa średnio w roku około 3 tygodnie, tj. w okresie urlopowym i świątecznym, resztę dni w roku przebywa w Irlandii Północnej. Czas, w którym Wnioskodawca przebywa na terenie Polski jest tak krótki, ponieważ pracuje na pełny etat w Irlandii, a dodatkowo prowadzi tam szeroko rozumiane „życie towarzyskie”, jest uczestnikiem życia politycznego i kulturalnego Irlandii. Wnioskodawca posiada stały adres zamieszkania/zameldowania na terytorium Irlandii Północnej na podstawie umowy najmu długoterminowego domu, podlega w Irlandii Północnej ubezpieczeniu zdrowotnego oraz społecznemu, dokonuje wpłat na dodatkowe ubezpieczenie emerytalne (odpowiednik PPK w Polsce), posiada irlandzki rachunek bankowy, na który uzyskuje wynagrodzenie z umowy o pracę, posiada pełne prawa wyborcze w Irlandii Północnej, wydano Mu przez organ władzy irlandzkiej dowód tożsamości, tj. Electoral Indentity Card., najmuje dom (stworzenie faktycznego ogniska domowego poprzez dostosowanie wynajętego domu do własnych preferencji mieszkaniowych). Najbliższa rodzina (żona, dziecko) Wnioskodawcy mieszkają aktualnie w Polsce. Najbliższa rodzina Wnioskodawcy utrzymuje się w Polsce samodzielnie, ale jednocześnie korzysta ze środków pieniężnych Wnioskodawcy pochodzących z Jego dochodów uzyskiwanych w Irlandii. Wnioskodawca od dnia emigracji nie zamieszkuje z rodziną na terytorium Polski. Wnioskodawca wraz ze swoją małżonką jest współwłaścicielem domu znajdującego się w Polsce oraz rachunku bankowego założonego w Polskim banku, który używany jest co do zasady wyłącznie przez żonę Wnioskodawcy. Syn Wnioskodawcy jest osobą samodzielną i nie pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawcy ani Jego małżonki. Wnioskodawca nie posiada udziałów/akcji w polskich spółkach, nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce, nie należy do polskich organizacji i stowarzyszeń, nie zasiada w zarządzie/radzie nadzorczej polskich podmiotów, przebywa w Polsce krócej niż 183 dni, nie uzyskuje przychodów na terytorium Polski. Od momentu wyjazdu do Irlandii, więzi Wnioskodawcy łączące Go z Polską uległy istotnemu rozluźnieniu. Jedynym wyrazistym łącznikiem z Polską jest przebywanie w Polsce najbliższej rodziny Wnioskodawcy. Jego faktyczne „ognisko domowe” znajduję się w Irlandii co potwierdza uzyskanie „praw głosu” oraz aktywne jego wykorzystywanie. Tego typu prawa nadawane są w Irlandii na wniosek zainteresowanego, który musi spełniać odpowiednie kryteria do jego uzyskania, a w tym m.in. faktyczne miejsce zamieszkania. Wnioskodawca ubiegał się o ww. prawa, ponieważ ważnym elementem jest dla Niego miejsce, w którym zamieszkuje, tj. ma On wpływ na decyzje podejmowane przez organy władzy publicznej poprzez wyrażenie woli głosowania na odpowiedni elektorat, który jest zgodny z Jego politycznymi przekonaniami. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r./w kolejnych latach/chwili obecnej) Wnioskodawca posiadał/będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych (centrum interesów osobistych lub gospodarczych) w Irlandii. Wnioskodawca posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania (pobytu) w Irlandii. Wnioskodawca trwale korzysta i będzie korzystał z miejsca zamieszkania w Irlandii na podstawie umowy długoterminowej najmu domu. Stworzył, utrzymuje i będzie utrzymywał w Irlandii ośrodek interesów życiowych, społecznych, gospodarczych, politycznych i kulturalnych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca miał/będzie miał centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w Irlandii. W roku 2021 władze podatkowe Irlandii nie kwestionowały statusu Wnioskodawcy jako rezydenta podatkowego Irlandii. Dochody uzyskiwane w Irlandii podlegały opodatkowaniu według tamtejszego prawa podatkowego i według miejsca zamieszkania w Irlandii. Między innymi dla tych celów Wnioskodawca uzyskał właściwy numer do rozliczeń podatkowych i składek na ubezpieczenie (odpowiednik ZUS). Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać czy Irlandia (jej władze podatkowe) nadal będzie traktowała Go jako podatkowego rezydenta Irlandii, albowiem jest to sytuacja przyszła, niepewna. Wnioskodawca konsekwentnie przebywa w Irlandii z zamiarem stałego pobytu i tam też zorganizował ośrodek interesów życiowych, gospodarczych, politycznych, kulturalnych. Na chwilę obecną sytuacja nie uległa zmianie i w najbliższym czasie również zmianie nie ulegnie. Stąd dla celów podatkowych Wnioskodawca w chwili obecnej jak i w dalszym okresie pozostanie rezydentem podatkowym Irlandii. Wnioskodawca nie występował do właściwych organów o wydanie certyfikatu rezydencji dokumentujący miejsce zamieszkania i takiego certyfikatu nie posiada. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawca przebywał będzie w Polsce łącznie nie dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca wyjechał do Irlandii w 2004 r. w celach zarobkowych i z zamiarem stałego pobytu (zamieszkania, osiedlenia się). Na dzień dzisiejszy i w najbliższej przyszłości Wnioskodawca nie zamierza wrócić do Polski. Nastąpiło trwałe przesiedlenie na pobyt stały w Irlandii. Powrót do Polski jest dla Wnioskodawcy opcją, jednakże bez możliwości wskazania jakie okoliczności o tym zdecydują i kiedy może to  nastąpić. Wnioskodawca od maja 2004 r. przeniósł swoje centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) do Irlandii, w związku z chęcią podjęcia pracy zarobkowej i osiedlenia się w Irlandii. W okresie wskazanym we wniosku Wnioskodawca nie uzyskał i nie uzyska przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek (2021 r. oraz kolejnych lat), najbliższa Pana rodzina, tj. małżonka i dziecko – syn, będący osobą samodzielną, niepozostającą na utrzymaniu Wnioskodawcy, mieszkają w Polsce, uznać należy, że Pana centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) w tym okresie znajduje się w Polsce. Jednocześnie, Wnioskodawca przebywa i pracuje w Irlandii Północnej. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową) oraz ośrodek interesów życiowych (centrum interesów osobistych lub gospodarczych) w Irlandii Północnej. Wnioskodawca stworzył, utrzymuje i będzie utrzymywał w Irlandii Północnej ośrodek interesów życiowych, społecznych, gospodarczych, politycznych i kulturalnych. W roku 2021 władze podatkowe Irlandii Północnej nie kwestionowały statusu Wnioskodawcy jako rezydenta podatkowego Irlandii Północnej. Dla celów podatkowych Wnioskodawca w chwili obecnej jak i w dalszym okresie pozostanie rezydentem podatkowym Irlandii Północnej. Wnioskodawca przebywa w Polsce łącznie nie dłużej niż 183 dni. Wnioskodawca wyjechał do Irlandii Północnej w 2004 r. w celach zarobkowych i z zamiarem stałego pobytu (zamieszkania, osiedlenia się).

W konsekwencji, Pana  miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi, zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, lit. a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w  przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wyjaśnił, że w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r./w kolejnych latach/chwili obecnej) posiada i będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania (pobytu) w Irlandii Północnej. Wnioskodawca trwale korzysta i będzie korzystał z miejsca zamieszkania w Irlandii na podstawie umowy długoterminowej najmu domu. Jego faktyczne „ognisko domowe” znajduję się w Irlandii Północnej. Wnioskodawca konsekwentnie przebywa w Irlandii z zamiarem stałego pobytu i tam też zorganizował ośrodek interesów życiowych, gospodarczych, politycznych, kulturalnych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (2021 r./chwila obecna) oraz zdarzenie przyszłe (kolejne lata) – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny, w szczególności fakt, że Wnioskodawca pracuje w Irlandii Północnej i posiada stałe miejsce zamieszkania w Irlandii Północnej, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zatem, Wnioskodawca dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Irlandii Północnej. W konsekwencji, w 2021 r./w chwili obecnej oraz w kolejnych latach Wnioskodawca podlegał/podlega/podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał/podlega/podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie podlegał/nie podlega/nie będzie podlegał opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Irlandii Północnej.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w 2021 r./w chwili obecnej oraz w kolejnych latach – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny Wnioskodawca podlegał/podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał/podlega/podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – których jednak w przedmiotowym okresie – jak Pan wskazał – nie osiągnął/nie osiągnie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).