Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.429.2022.2.KF
Temat interpretacji
Opodatkowanie dochodów z pracy zdalnej wykonywanej w Polsce na rzecz firmy z Białorusi.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z pracy zdalnej na rzecz firmy z Białorusi. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 lipca 2022 r. (wpływ 12 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Jest Pan obywatelem Republiki Białorusi, posiada Pan wizę typu (…).
Wraz z rodziną przyjechał Pan do Polski 18 stycznia 2021 r. W momencie przyjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracował Pan na rzecz pracodawcy, który znajduje się na terenie Republiki Białorusi (prowadzi tam swoją działalność gospodarczą, płaci podatki). 5 lipca 2021 r. rozwiązał Pan kontrakt z pracodawcą na Białorusi, dalej zmienił Pan miejsce pracy i do końca 2021 r. pracował Pan u polskiego pracodawcy.
Pana pytanie dotyczy obliczania zobowiązań podatkowych za czas pracy od stycznia do lipca, u pracodawcy na Białorusi, ze względu na to, że zakres (…) pozwala na pracę z dowolnego miejsca na świecie.
Wyjechał Pan z Białorusi w bardzo pilnym trybie, (…), w nadziei, że spróbuje Pan znaleźć pracę w Polsce. Podczas poszukiwań nadal pracował Pan zdalnie na Białorusi, aby były finanse na życie dla rodziny. W momencie przeprowadzki do Polski nie przewidywał Pan, że zostanie na stałe w Polsce, z tego powodu nie opłacał Pan zaliczek na podatek dochodowy. Nawet nie wiedział Pan o nich, dopóki nie uzyskał Pan porady prawnika. Aż do czerwca 2021 r. nie posiadał Pan stałego miejsce zamieszkania, tylko pod koniec maja pojawiła się możliwość zawarcia umowa z polskim pracodawcą, dlatego znalazł Pan stałe mieszkanie, zameldował się Pan i załatwił numer PESEL.
Po konsultacji z prawnikiem stało się jasne, że jest Pan rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, bo spełnia Pan wszystkie warunki:
W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Pasuje Pan do obu punktów.
Poprosił Pan o zaświadczenie o otrzymanych wynagrodzeniach i potrąconych podatkach. Kwoty przeliczył Pan zgodnie z przepisami prawa Rzeczypospolitej Polskiej: „Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu”.
Otrzymał Pan następujące informacje:
(…)
Podatek zapłacony za granicą (…)
Z czego wynika, że od 18 stycznia 2021 r. do 5 lipca 2021 r.:
Naliczona kwota wynosi (…) zł
Podatek dochodowy wynosi (…) zł
Fundusz emerytalny wynosi (…) zł
Otrzymano na konto (…) zł
Na podstawie wyżej wymienionych wyliczeń, rozliczył Pan PIT-36 metodą wyłączenia z progresją, wraz z załącznikiem PIT/ZG.
25 kwietnia 2022 r. pojechał Pan do Urzędu Skarbowego w celach otrzymania koniecznej konsultacji i złożenia deklaracji PIT-36 + PIT/ZG. Miał Pan zarezerwowaną wizytę (…), w trakcie konsultacji uzyskał Pan informację, że rozliczył się niepoprawnie, użył złej metody i że musi być metoda odliczenia proporcjonalnego.
Z powodu niepewności, w tym samym dniu, 25 kwietnia 2022 r., (….), zadzwonił Pan do Krajowej Informacji Skarbowej. Z tej konsultacji wynikało, że nie dotyczy Pana ani jedna, ani druga metoda, że musi się Pan rozliczyć według skali podatkowej 17% do 85 528 zł, powyżej kwoty 85 528 zł – 32%. Rozmowa trwała powyżej 30 min.
W związku z taką mylną informacją zadzwonił Pan do Krajowej Informacji Skarbowej kolejny raz, 27 kwietnia 2022 r. (…), rozmowa znów trwała powyżej 30 min. W wyniku tej konsultacji otrzymał Pan informację, że musi być metoda wyłączenia z progresją.
Pytania
Prosi Pan o podanie prawidłowej metody rozliczenia podatków w Pana przypadku:
-metoda wyłączenia z progresją,
-metoda odliczenia proporcjonalnego,
-skala podatkowa,
-coś innego?
Jeżeli jest to metoda odliczenia proporcjonalnego, czy może Pan skorzystać z „ulgi abolicyjnej”?
Jeżeli jest to skala podatkowa, to czy musi Pan złożyć PIT-37? W jakich rubrykach wpisać dochód z Białorusi? Rubryka D poz. 66, 68? W jakie kwocie? W tej, która była naliczona? Bez uwzględnienia zapłaconego podatku i składek? W kwocie (…)? Czy może Pan gdzieś wskazać kwotę, która już jest zapłacona na Białorusi (podatek dochodowy i fundusz emerytalny)?
Czy w ogóle, można w takiego rodzaju rozliczeniach, uwzględnić podatki i składki zapłacone w innym Państwie? Jeżeli tak, to prosi Pan o podanie, w jaki sposób i w jakich rozdziałach.
Z powodu nieopłacania zaliczek na podatek dochodowy, jak powinien się Pan rozliczyć? Czy musi Pan wyliczyć odsetki podatkowe za przeterminowanie?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, musi być zastosowana metoda wyłączenia z progresją. Ponadto, uważa Pan, że metoda odliczenia proporcjonalnego jak również skala podatkowa są nieprawidłowe i niemożliwe do zastosowania w Pana przypadku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
Jak wynika z informacji przedstawionych w treści wniosku, do Polski przyjechał Pan 18 stycznia 2021 r. wraz z rodziną, od tego momentu przebywa Pan na stałe w Polsce i tu też znajduje się Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych.
W związku z powyższym, należy stwierdzić, że spełnia Pan warunki, określone w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalające uznać, że w 2021 r. posiadał Pan w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, a zatem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Mając na uwadze, że w okresie od stycznia do lipca 2021 r. uzyskiwał Pan przychody z tytułu umowy o pracę zawartej z firmą z Białorusi należy odnieść się do przepisów umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Mińsku dnia 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 120 poz. 534).
Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ww. umowy:
W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.
W myśl art. 15 ust. 1 ww. umowy:
Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w tym drugim Państwie.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku podatkowego oraz
b)wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Umawiającym się Państwie, oraz
c)wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.
W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-białoruskiej, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Białorusi. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno na Białorusi, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.
Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.
Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.
W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że Pana dochody z tytułu pracy wykonywanej zdalnie w Polsce, bez względu na to, że są wypłacane przez firmę mającą siedzibę na Białorusi, podlegają opodatkowaniu tylko w jednym państwie, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że w świetle ww. umowy dochody uzyskiwane z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski nie podlegają podwójnemu opodatkowaniu. Do ich opodatkowania nie znajdzie zatem zastosowania żadna metoda unikania podwójnego opodatkowania.
Odnosząc się do powyższych dochodów wyjaśnić należy, że podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zatem kwoty wypłacone przez białoruskiego pracodawcę należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, a kwoty otrzymanego wynagrodzenia przeliczyć na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Stosownie natomiast do art. 22 ust. 2 ww. ustawy:
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
a)wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
b)nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
c)wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
d)nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Zatem przy obliczaniu dochodu może Pan pomniejszyć uzyskany przychód o koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ww. ustawy:
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot:
2)składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:
a)zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
b)potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu
– odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;
2a) składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.
Zatem obliczając podstawę obliczenia podatku podatnik może uwzględnić składki zapłacone w Polsce na podstawie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych lub w innym państwie będącym członkiem Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej. Ponieważ Białoruś nie jest członkiem żadnej z tych organizacji, składki zapłacone na ubezpieczenie społeczne w tym państwie, nie mogą zostać przez Pana uwzględnione przy obliczaniu podstawy obliczenia podatku w Polsce.
Także ewentualny podatek zapłacony na Białorusi nie podlega uwzględnieniu przy obliczaniu podatku od ww. dochodów w Polsce. Skoro zgodnie z cytowaną powyżej umową o unikaniu podwójnego opodatkowania wynagrodzenie uzyskiwane przez osobę mającą stałe miejsce zamieszkania w Polsce z pracy wykonywanej zdalnie na terytorium Polski (nawet na rzecz podmiotu z Białorusi) podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, wynagrodzenie to nie powinno być opodatkowane na Białorusi.
Tym samym, podatek oraz składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone przez Pana od ww. wynagrodzenia na Białorusi, nie podlegają uwzględnieniu przy obliczaniu podatku od tego dochodu w Polsce.
W myśl art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy:
Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
Jak wynika z treści art. 44 ust. 3a ww. ustawy:
Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Jako osoba, osiągająca przedstawione we wniosku dochody ze stosunku pracy z zagranicy bez pośrednictwa płatnika był Pan zatem zobowiązany do samodzielnego obliczania i odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek − zgodnie z przywołanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaliczki na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń był Pan zobowiązany obliczyć według najniższej stawki określonej w skali podatkowej, lub według własnego uznania – można bowiem zastosować większą stawkę podatkową. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że zaliczkę tę oblicza się od miesięcznych dochodów przy zastosowaniu najniższej stawki podatku określonej w skali (tj. 17%) lub przy zastosowaniu wyższej stawki określonej w tejże skali.
Zaliczki miesięczne należało wpłacić do właściwego urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany.
Nieopłacona w terminie zaliczka na podatek dochodowy stanowi zaległość podatkową.
Zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):
Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.
Jak wskazuje natomiast art. 3 pkt 3 lit. a ww. ustawy
Ilekroć mowa jest o podatkach rozumie się przez to również zaliczki na podatki.
W konsekwencji niewpłacenie w terminie powstałych zaliczek powoduje powstanie zaległości podatkowych od następnego dnia po upływie terminu płatności zaliczki. Podatnik, który nie zapłacił zaliczki na podatek dochodowy w terminie zobowiązany jest do naliczenia odsetek za zwłokę.
W świetle powyższego był Pan zobowiązany do samodzielnego obliczania i odprowadzania od uzyskanych dochodów zaliczek na podatek dochodowy. Ponieważ zaliczki nie zostały przez Pana zapłacone w ustawowym terminie, powinien Pan naliczyć odsetki za zwłokę.
Natomiast po zakończeniu roku podatkowego był Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty). Stosownie bowiem do treści art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Zatem dochody uzyskane w 2021 r. z tytułu wynagrodzenia wypłacanego przez pracodawcę z Białorusi z pracy wykonywanej zdalnie w Polsce (wraz z innymi dochodami uzyskanymi w tym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu stosownie do przepisów art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zobowiązany był Pan wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym składanym po zakończeniu roku podatkowego.
Właściwym do rozliczenia ww. dochodów był formularz PIT-36(29). Druk tego formularza przeznaczony jest bowiem dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i którzy niezależnie od liczby źródeł przychodów uzyskali m.in. przychody, od których byli obowiązani samodzielnie opłacać zaliczki na podatek.
W zeznaniu tym w części E poz. 67-69 należało wykazać kwoty uzyskanego przychodu brutto (przeliczone na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu), koszty uzyskania przychodu (ustalone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz dochód (stanowiący różnicę ww. kwot). Należne zaliczki na podatek za poszczególne miesiące 2021 r. należało natomiast wykazać w części Q poz. 473-484.
Do ww. druku nie był Pan natomiast zobowiązany dołączać załącznika PIT-ZG, który stanowi informację o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku, gdyż załącznik ten jest przeznaczony dla osób, do których ma zastosowanie jedna z metod unikania opodatkowania, o których mowa w art. 27 ust. 8, 9 i 9a ww. ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).