Temat interpretacji
Ustalenie momentu nabycia nieruchomości i faktycznych kosztów poniesionych nabycia nieruchomości oraz podstawy opodatkowania.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 marca 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z datą wpływu 24 czerwca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
25 lipca 1984 r. w Państwowym Biurze Notarialnym w A. przed Notariuszem A. A. została zawarta przez Pana i Pana małżonkę transakcja kupna zabudowanej nieruchomości położonej w A. przy ulicy B., dla której Sąd Rejonowy w A. prowadzi KW nr XYZ.
Sprzedającymi byli A.A., B.A., C.A., D.A. Wartość nieruchomości ustalono na 1 600 000 zł i kwota ta została przekazana sprzedającym w dniu zawarcia umowy i podpisania aktu notarialnego. Akt notarialny miał klauzulę aktu warunkowego wobec prawa pierwokupu nieruchomości przez Prezydenta A. Prezydent nie skorzystał z prawa pierwokupu. Tym niemniej nie zostało przeniesione prawo własności na rzecz nowych właścicieli.
Powodem, dla którego zwłoka w tej czynności nastąpiła, była poważna choroba notariusza i jego śmierć. Nie mając świadomości tego faktu i w dobrej wierze posługując się posiadanym aktem notarialnym (warunkowym) podejmował Pan wraz z małżonką wszystkie wynikające ze stanu faktycznego działania, w tym opłaty podatków gruntowych, inwestycje wymagające przedstawienia aktu własności nieruchomości oraz zabezpieczania kredytów bankowych. Każdy rok inwestowania w nieruchomość podnosił jej wartość.
W roku 2015 Pan i Pana małżonka postanowiliście sprzedać nieruchomość i wówczas okazało się, że w Księdze wieczystej nieruchomości widnieją nadal nazwiska poprzednich właścicieli. 15 lutego 2016 r. w Kancelarii Notarialnej w A. został sporządzony notarialny akt przeniesienia własności powyższej nieruchomości, repertorium A nr ZYX. Nieruchomość została sprzedana w 2018 r.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Odpłatne zbycie nieruchomości w 2018 r. nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.
Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie fotografii, nie jest ona związana z działalnością w zakresie obrotu nieruchomościami.
Klient zgłosił się z ofertą zakupu sprzedawanej nieruchomości.
Przed sprzedażą nie podejmował Pan aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.
Nie dokonywał Pan (przed sprzedażą nieruchomości) dodatkowego jej uatrakcyjniania. Nieruchomość przed sprzedażą została uporządkowana.
Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Nieruchomość była nieruchomością mieszkalną z budynkiem gospodarczym. Do 1997 r. służyła dla celów własnych mieszkaniowych, a następnie od miesiąca stycznia 1998 r. do dnia sprzedaży była wynajmowana.
Dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości. Dotyczyło to jednej nieruchomości – zakupionej działki w 1990 r. w celu budowy domu dla celów prywatnych, nie korzystano z niej.
W 1991 r. dokonał Pan jej sprzedaży, z powodu rezygnacji z budowy. Była to jedna nieruchomość. Nieruchomość ta nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Nie dokonywał Pan (przed sprzedażą) dodatkowego uatrakcyjniania tej nieruchomości.
Przed sprzedażą nie podejmował Pan aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.
Środki ze sprzedaży ww. nieruchomości przeznaczone zostały na cele prywatne, mieszkaniowe.
Nie posiada Pan jeszcze innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.
Dodatkowo wyjaśnia Pan, iż zgodnie z aktem notarialnym z 15 lutego 2016 r.:
–w dniu 25 lipca 1984 r. w Państwowym Biurze Notarialnym została zawarta warunkowa umowa sprzedaży, w wyniku której Sprzedający sprzedali zabudowaną nieruchomość, o której mowa we wniosku, za cenę 1 600 000 zł;
–umowa sprzedaży została zawarta pod warunkiem, że Prezydent Miasta A. nie skorzysta z prawa pierwokupu służącego mu na podstawie art. 29 i następnych ustawy z 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach;
–do dnia sporządzenia aktu tj. 15 lutego 2016 r., umowa przeniesienia własności nieruchomości nie została skutecznie zawarta;
–cena przedmiotu umowy została już zapłacona w dacie warunkowej umowy sprzedaży (kwota 1 600 000 zł). Dla celów naliczenia i pobrania taksy notarialnej za czynność prawną określono wartość transakcji na kwotę 300 000 zł;
–wydanie przedmiotu umowy nastąpiło po podpisaniu warunkowej umowy z dnia 25 lipca 1984 r.;
–strony transakcji na podstawie warunkowej umowy wnoszą o wpis do KW własności na rzecz kupujących.
Pytanie
1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym powstało źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy tj. źródło przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie?
2)Czy za koszt nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy, można uznać cenę zakupu określoną w sporządzonym w dniu 15 lutego 2016 r. akcie notarialnym, repertorium A nr ZYX w Kancelarii Notarialnej w A., dotyczącym przedmiotowej nieruchomości?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, nie powstał przychód z tytułu odpłatnego zbycia opisanej nieruchomości z uwagi na upływ 5 lat od daty nabycia, co wynika z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy.
W przypadku uznania, iż przychód powstał, to w Pana ocenie kosztem nabycia nieruchomości jest koszt wykazany w akcie notarialnym z dnia 15 lutego 2016 r., tj. kwota 300 000 zł.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest w nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Odrębnym źródłem przychodów jest - wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Zatem pojęcie działalności gospodarczej charakteryzuje się między innymi prowadzeniem tej działalności w celach zarobkowych, na własny rachunek, jej zorganizowaniem i ciągłością – zawodowym charakterem, uczestnictwem w obrocie gospodarczym. Ponadto przy ocenie zakresu pojęcia działalności gospodarczej nie można abstrahować od zamiaru podmiotu podejmującego poszczególne czynności.
Okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że dokonana sprzedaż nastąpiła w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pana działania wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Brak jest zatem podstaw, aby podejmowane przez Pana czynności, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i uzyskane z tego tytułu przychody kwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Skutki podatkowe należy zatem ustalić w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z tym przepisem, w sytuacji gdy nieruchomość sprzedana zostaje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, sprzedaż ta stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.
Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.
Moment nabycia nieruchomości w rozumieniu zacytowanego wyżej przepisu niewątpliwie związany jest z przeniesieniem prawa własności i również w prawie podatkowym musi być określony zgodnie z normami prawa rzeczowego.
Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740):
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
W myśl art. 156 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przenoszącej własność zależy od istnienia tego zobowiązania.
Z kolei art. 157 § 2 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:
Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności.
Stosownie zaś do art. 158 Kodeksu cywilnego:
Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.
Zatem dla skutecznego nabycia rozumianego jako przeniesienie prawa własności nieruchomości prawo cywilne przewiduje szczególną formę jaką jest forma aktu notarialnego.
Natomiast przepis art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, iż:
Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.
Stosownie natomiast do przepisów art. 535 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Wskazać tu również należy art. 488 § 1 k.c., stanowiący, że
Świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia.
Z treści tego przepisu zatem wynika, że od zasady jednoczesnego wykonania wzajemnych świadczeń przez strony umowy dopuszczalne są wyjątki, gdy wynika to między innymi z umowy. W tej sytuacji, przy sprzedaży może nastąpić zmiana kolejności świadczeń, to jest najpierw wydanie rzeczy, a potem zapłata ceny lub zapłata całości lub części ceny a potem wydanie rzeczy. Wola stron jest zatem niezbędnym i istotnym składnikiem umowy.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż 25 lipca 1984 r. w Państwowym Biurze Notarialnym została zawarta warunkowa umowa sprzedaży, w wyniku której Sprzedający sprzedali Panu oraz małżonce zabudowaną nieruchomość, za cenę 1 600 000 zł. Umowa sprzedaży została zawarta pod warunkiem, że Prezydent Miasta A. nie skorzysta z prawa pierwokupu. Do dnia sporządzenia aktu, tj. 15 lutego 2016 r., umowa przeniesienia własności nieruchomości nie została skutecznie zawarta. 15 lutego 2016 r. w Kancelarii Notarialnej w A. został sporządzony notarialny akt przeniesienia własności powyższej nieruchomości, repertorium A nr ZYX. Nieruchomość została sprzedana w 2018 r.
W świetle przedstawionego opisu oraz powołanych przepisów Kodeksu cywilnego należy uznać, iż nabycie ww. nieruchomości nastąpiło w 2016 r., tj. w dacie dokonania definitywnego przeniesienia własności nieruchomości.
W konsekwencji, odpłatane zbycie nieruchomości w 2018 r. - dokonane przed upływem okresu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. licząc od 2016 r., - stanowi dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
I tak, zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
Z kolei w świetle art. 30 ust. 4 cytowanej ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Z kolei art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia – art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy.
Zgodnie zaś z art. 19 ust. 4 komentowanej ustawy:
Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).
Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp.
Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.
Tak obliczony przychód pomniejsza się następnie o koszty uzyskania przychodu – w celu ustalenia dochodu, który jest podstawą opodatkowania.
Określenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.
W przedmiotowej sprawie nieruchomość, nabył Pan odpłatnie. Wobec czego wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Z kolei art. 22 ust. 6e ww. ustawy wskazuje, że:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Z zacytowanych powyżej przepisów w sposób jednoznaczny wynika, jakie wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości podatnik może zaliczyć udokumentowane koszty nabycia.
Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie, której nabywca staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego, czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup nieruchomości pochodzą z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia są również wydatki notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem nieruchomości, pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.
Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości -w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie jest wartość transakcji określona dla celów naliczenia i pobrania taksy notarialnej za czynność prawną, tj. kwota 300 000 zł wynikająca ze sporządzonego 15 lutego 2016 r. aktu notarialnego, ale cena faktycznie przez Pana zapłacona w 1984 r.
Ustalając koszty nabycia powinien Pan mieć na uwadze zapisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. z 1994 r. Nr 84 poz. 386 ze zm.).
Reasumując, z uwagi na fakt, że nabył Pan nieruchomość na własność w 2016 r., natomiast jej zbycia dokonał w 2018 r., zbycie to stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym podlega dochód uzyskany z przedmiotowego zbycia, ustalony zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ww. ustawy może Pan zaliczyć zapłaconą w 1984 r. cenę za nabycie nieruchomości, mając na względzie uregulowania zawarte w ustawie o denominacji złotego.
Wobec powyższego Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).