Wnioskodawca doprecyzowuje, że pod pojęciem podejmowania bezpośrednio przez niego działalności polegającej na tworzeniu oraz rozwijaniu programów komputerowych lub ich części chodzi o całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest tworzenie, modyfikacja programów komputerowych lub ich części, które według ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych są utworami.

Posługując się pojęciami takimi jak m.in. prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, tworzenia wymagań zmian, budowa strategii dla rozwoju produktu, planowanie oraz budowa nowych funkcjonalności - służyło pełnemu oddaniu opisu przedmiotu działalności Wnioskodawcy. Nie mniej jednak całość ww. działań dotyczy prac rozwojowych polegających na tworzeniu, rozwoju lub ulepszeniu oprogramowania.

Jak wynika bezpośrednio z opisu stanu faktycznego oraz uzasadnienia stanowiska własnego działalność prowadzona przez Wnioskodawcę dotyczy prac rozwojowych. Jak Wnioskodawca wskazał „Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i rozwoju nowego oprogramowania komputerowego, przy tym tworzenie opisanego oprogramowania stanowi zdaniem Wnioskodawcy prace rozwojowe - polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy do projektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas w praktyce Wnioskodawcy.

Ponadto działania Wnioskodawcy każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności oprogramowania. Uwzględniając powyższe w ocenie Wnioskodawcy, podejmowana przez niego działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT i skutkowało, skutkuje i będzie skutkować wytwarzaniem autorskich praw do programów komputerowych.

Ponadto działalność Wnioskodawcy charakteryzuje nowatorskość i twórczość, nieprzewidywalność, metodyczność oraz możliwość przeniesienia lub odtworzenia efektów prac”.

W konsekwencji Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych a prace rozwojowe.

Wnioskodawca prowadzi zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z Zespołem prace rozwojowe polegające na tworzeniu i rozwoju nowego oprogramowania komputerowego.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku „Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że jego rola w procesie wytwarzania oprogramowania jest nieodzowna, ze względu na sprawowaną przez niego kontrolę oraz czynny nadzór nad zespołem programistów. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca może współpracować z różnymi zespołami Kontrahenta/ów, wówczas ma w nich z góry określoną rolę.

Tak, jak opisane powyżej, wytwarzanie, współtworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie dedykowanego oprogramowania lub jego części realizowane jest w większości przypadków przez dedykowane zespoły (dalej: „Zespół”). Zespoły składają się z m.in. product managerów, deweloperów, programistów, testerów oraz designerów - z których każdy pełni określone funkcje w procesie tworzenia i rozwijania oprogramowania bądź jego części. Rolą Product Managera jest m.in. identyfikowanie obszarów wymagających rozwoju w ramach danej usługi - na podstawie rozmów z klientami, planowanie prac członków Zespołu i wyznaczanie celów do osiągnięcia w zakresie konkretnego rozwiązania programistycznego.

Zakres aktywności każdego z członków Zespołu ma charakter zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania fragmentów kodów źródłowych w zakresie wytwarzanego oprogramowania bądź jego części. Na jeden końcowy produkt przeważnie składa się większa liczba fragmentów kodów źródłowych, a w przypadkach szczególnie skomplikowanych, w usuwaniu problemów i znajdowaniu rozwiązań koncepcyjnych związanych z tworzeniem dedykowanego oprogramowania, może brać udział wielu członków różnych zespołów funkcjonujących o Kontrahenta/ów.

W tym kontekście działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia innowacyjnych programów komputerowych ma charakter ciągły i zorganizowany. W trakcie prac nad tworzeniem i rozwijaniem dedykowanego oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje wiedze z zakresu informatyki i nowych technologii. Wiedza ta jest poszerzana i prowadzi do wytworzenia nowoczesnych i unikatowych narzędzi technologicznych”.

Jednocześnie Wnioskodawca prace rozwojowe prowadzi od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od 4 stycznia 2021 r. Zaś prace rozwojowe dotyczyły projektów skutkujących wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa/autorskich praw do programów komputerowych, tj.:

a)Projekt 1: (...) - szczegółowo opisany we wniosku,

b)Projekt 2: (...) - szczegółowo opisany we wniosku,

c)Projekt 3: (...) - szczegółowo opisany we wniosku,

d)Projekt 4: (...) - szczegółowo opisany we wniosku,

e)Projekt 5: (...) - szczegółowo opisany we wniosku,

f)Projekt 6: (...) - szczegółowo opisany we wniosku.

Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku iż „Efekty działalności Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych bądź ich części stanowiących odrębny program komputerowy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas powszechnie w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działalności Wnioskodawcy jest powstanie unikalnego oprogramowania niedostępnego na rynku. Opracowywane rozwiązania nie były także realizowane dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy”.

Prace rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę zostały zakończone pozytywnym wynikiem. Wynikiem prowadzonych prac rozwojowych są poszczególne programy komputerowe lub ich części które w ramach umowy z Kontrahentem są następczo przenoszone na rzecz Kontrahenta.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie oprogramowania lub jego rozwój - stąd tez dochodzi do przenoszenia każdorazowo praw do określonych/wytworzonych w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy programów komputerowych na rzecz Kontrahenta (w przyszłości także Kontrahentów).

Wszystkie tworzone rozwiązania przez Wnioskodawcę są nowe, zmienione bądź ulepszone. Tak, jak Wnioskodawca wskazał w treści wniosku „Efekty działalności Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych bądź ich części stanowiących odrębny program komputerowy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas powszechnie w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działalności Wnioskodawcy jest powstanie unikalnego oprogramowania niedostępnego na rynku. Opracowywane rozwiązania nie były także realizowane dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy”.

Usługi oferowane przez Wnioskodawcę są wynikiem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku „Efekty działalności Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych bądź ich części stanowiących odrębny program komputerowy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas powszechnie w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działalności Wnioskodawcy jest powstanie unikalnego oprogramowania niedostępnego na rynku. Opracowywane rozwiązania nie były także realizowane dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy”.

Wnioskodawca nie prowadzi prac rutynowych oraz nie wprowadza do nich okresowych zmian do tworzonych przez siebie rozwiązań.

Dotychczasowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie prowadzenia prac rozwojowych związanych z tworzeniem, ulepszaniem bądź rozwojowej oprogramowania. Wynikiem jego prac jest tworzenie odrębnych autorskich praw własności intelektualnej, co do których w momencie wytworzenia Wnioskodawca posiada prawa autorskie, które są następczo przenoszone na Kontrahenta w ramach zawartej umowy (w przyszłości także: Kontrahentów).

Przez pojęcie program komputerowy Wnioskodawca rozumie tworzone przez niego oprogramowanie lub ich części. Program komputerowy jest pojęciem szerokim zawierającym w sobie całość tworzonych i opisanych przez Wnioskodawcę rozwiązań wskazanych w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym.

Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe lub ich części odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze kreują nowa nieistniejącą uprzednio wartość niematerialną i prawną.

Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę nie są rezultatem jedynie posiadania określonych umiejętności programistycznych - wymagają szeregu działań wskazanych we wniosku, tj.:

1. Pozyskiwanie wymagań od interesariuszy projektów (tzw. Stakeholderów, ekspertów dziedzinowych lub przyszłych użytkowników końcowych tworzonej aplikacji/systemu/oprogramowania).
2. Analizę systemową oraz dziedzinową/biznesową ww. wymagań, w zakresie, której Wnioskodawca odpowiada za przygotowywanie wszelkich artefaktów analizy biznesowej, w szczególności: szczegółowe wymagania funkcjonalne oraz niefunkcjonalne, scenariusze przypadków użycia, projekty ekranów/interfejsów użytkownika tzw. mockupy, diagramy w celu wizualizacji całościowego poznania wymagań oraz predykcji zachowań przyszłego systemu, a także w celu testowania ich pod kątem spójności oraz poprawności.
3. Tworzenie rekomendacji dla ww. wymagań, w co wchodzi w szczególności holistyczna analiza systemu i biznesu, projektowanie makiet z różnymi wariantami przyszłych funkcjonalności lub usprawnień obecnych funkcjonalności, tworzenie diagramów, oraz tworzenie dokumentów z wadami i zaletami poszczególnych podejść w designie oraz implementacji przyszłych funkcjonalności, w celu wybrania optymalnego podejścia technologicznego z jednoczesnym osiągnięciem celów biznesowych.
4. Tworzenie dokumentacji specyfikacji - fizyczne udokumentowanie efektów pkt 2 w postaci formalnego dokumentu specyfikacji oraz repozytorium dokumentów projektowych.
5. Przygotowywanie oraz tworzenie zadań deweloperskich, oraz testerskich. Zadania mają na celu jak najbardziej dokładny opis tego jak konkretna funkcjonalność ma działać, aby spełnić wymagania interesariuszy.
6. Testowanie funkcjonalności systemowych w celu walidacji i weryfikacji pod kątem wymagań z pkt 1 oraz realizacji zadań z pkt 5.
7. Zarządzanie/koordynację pracami zespołu, w szczególności zarządzanie, porządkowanie, priorytetyzację tzw. backlogu ze wszystkimi product backlog itemami, a także prowadzenie wszelkich ceremonii oraz spotkań zespołu technicznego, w celu osiągnięcia planowanej wartości biznesowej.
8. Współtworzenie we współpracy z Zespołem projektowym architektury systemu.
9. Proponowanie oraz ostateczny wybór konkretnych rozwiązań programistycznych.

W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o PAIPP i stanowię jedną z form wyrażenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT”.

Prowadzone prace mają charakter twórczy, tak samo jak powstające w wyniku tych prac programy komputerowe.

Każde oprogramowanie (program komputerowy) tworzony, rozwijany bądź ulepszany przez Wnioskodawcę jest odrębnym programem komputerowych lub jego częścią. Każdy program lub jego część stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tak, jak Wnioskodawca wskazywał w opisie stanu faktycznego oraz w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zarówno prowadzi samodzielnie, jak i we współpracy z Zespołem prace rozwojowe skutkujące tworzeniem, rozwijaniem bądź ulepszaniem twórczych, nowych, nie rutynowych programów komputerowych lub ich części. Wynika to ze specyfiki działalności w branży IT.

Tworzone, rozwijane bądź ulepszane przez Wnioskodawcę programy komputerowe są efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego „Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonywane czynności w ramach zawartej Umowy. Ponadto Kontrahent/przyszli kontrahenci mają prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym, w związku z nienależytym wykonaniem umowy. Zatem Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym”.

Wnioskodawca ulepszając lub rozwijając oprogramowanie jest właścicielem efektów swojej pracy. W wyniku prowadzonych prac powstają u niego utwory będące przedmiotem ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca samodzielnie bądź z Zespołem współpracuje przy tworzeniu, rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania. Na podstawie informacji i założeń uzyskiwanych od Kontrahenta opracowywane są nowe utwory bądź ich części stanowiące odrębne twórcze programy komputerowe lub ich części.

W wyniku rozwinięcia oprogramowania/jego części, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawcy przysługują/przysługiwały prawa autorskie do rozwinięcia oprogramowania/ części oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie z tytułu przenoszenia na Kontrahenta praw do „programu komputerowego”.

Zaangażowanie w dany projekt programistyczny jest określane na podstawie ewidencji czasu pracy - prowadzony w programie (...). Na podstawie czasu spędzanego na danym projekcie wynagrodzenie Wnioskodawcy jest przyporządkowane następnie w Ewidencji IP do poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca ma określone Wynagrodzenie w ramach którego tworzy on, rozwija i ulepsza oprogramowanie na rzecz Kontrahenta. Na podstawie ewidencji czasu pracy nad danym projektem w ogólnym czasie pracy (przeważnie Wnioskodawca prowadzi więcej niż jeden projekt w miesiącu), wynagrodzenie to jest przyporządkowywane pod konkretny projekt.

Na koniec miesiąca następuje przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych lub ich części wytworzonych przez Wnioskodawcę. Wynika to z zapisów umownych, dzięki czemu wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę każdorazowo dotyczy wynagrodzenia za przeniesienie praw do autorskiego programu komputerowego lub jego części na rzecz Kontrahenta.

W umowie z Kontrahentem widnieje zapis o przenoszeniu praw do tworzonych w ramach otrzymywanych zleceń programów komputerowych lub ich części. Wnioskodawca wyodrębnia konkretny program komputerowy i przeniesienie do niego praw, na podstawie zarówno systemu ewidencyjnego JIRA, jak i na podstawie prowadzonej na bieżąco od początku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej Ewidencji IP, w której wyodrębnia on koszty oraz przychody związane z tworzeniem konkretnego rozwiązania, a także oblicza w tej ewidencji tzw. wskaźnik nexus. Przeniesienie tych praw potwierdza zarówno faktura, jak i protokół tworzony przez Kontrahenta na mocy którego wchodzi on w prawa związane z przenoszonym oprogramowaniem.

Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego oraz w zdarzeniu przyszłym szereg wydatków, niezbędnych do prowadzenia przez niego działalności w zakresie tworzenia oprogramowania lub jego części. Wydatki te są nieodzownym elementem pracy Wnioskodawcy. Przyporządkowanie wydatków pod konkretne oprogramowanie jest dokonywane na podstawie proporcji odnośnie do czasu spędzonego nad danym oprogramowaniem w danym miesiącu, a wartością wydatku.

Wszystkie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są ponoszone w celu prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych. Z reguły Wnioskodawca prowadzi więcej niż jeden projekt w miesiącu stąd też wydatki rozdzielane są wskaźnikiem proporcji. Wskaźnik odnosi się do czasu w danym miesiącu poświęcony na dany projekt w ogólnym czasie.

Usługi doradztwa dotyczyły wsparcia w sporządzeniu wniosku o wydanie interpretacji podatkowej. Nie obejmowały one opłaty za wniosek o wydanie interpretacji. W tym zakresie Wnioskodawca sam poniósł koszt związany z opłatami skarbowymi.

Wnioskodawca przyporządkowuje wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzeniu przyszłym kluczem rozliczeniowym bazującym na czasie poświęconym w danym miesiącu na konkretną pracę w ogólnym czasie. Wnioskodawca w prowadzonej na bieżąco Ewidencji IP uważa za wydatki na cele obliczania wskaźnika nexus wydatki wskazane we wniosku.

W odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji na bieżąco wyodrębnia/będzie wyodrębniał Wnioskodawca:

• Każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• Przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, przypadające na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Taka ewidencja jest od początku działalności Wnioskodawcy prowadzona na bieżąco.

Pytania

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oraz rozwijaniu programów komputerowych lub ich części stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 Ustawy o PIT?
2. Czy wydatki, które były i będą ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowiące koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT należy uznać za koszty lit. a wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 Ustawy o PIT?
3. Czy w zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę (począwszy od stycznia 2021 r.) ze sprzedaży/licencji na rzecz Kontrahenta/Kontrahentów autorskich praw majątkowych do programów komputerowych może podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem preferencyjnej 5% stawki podatkowej zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT i skutkuje i będzie skutkować wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego.

Co istotne, efektem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie autorskiego prawa do programu komputerowego. Kierując się treścią objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. „Dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej” „każda działalność badawczo-rozwojowa, która do tego doprowadzi, niezależnie od jej skali, częstotliwości, poziomu twórczości, systematyczności, czy też poziomu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, będzie stanowić kwalifikowaną działalność badawczo-rozwojową”.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i rozwoju nowego oprogramowania komputerowego, przy tym tworzenie opisanego oprogramowania stanowi zdaniem Wnioskodawcy prace rozwojowe - polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy do projektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas w praktyce Wnioskodawcy.

Ponadto działania Wnioskodawcy każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności oprogramowania. Uwzględniając powyższe w ocenie Wnioskodawcy, podejmowana przez niego działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT i skutkowało, skutkuje i będzie skutkować wytwarzaniem autorskich praw do programów komputerowych.

Ponadto działalność Wnioskodawcy charakteryzuje nowatorskość i twórczość, nieprzewidywalność, metodyczność oraz możliwość przeniesienia lub odtworzenia efektów prac.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczone są na wytworzenie danego oprogramowania, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność, stanowiącą jego zdaniem działalność badawczo-rozwojową związaną z wytwarzaniem tzw. kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tu: autorskiego prawa do programu komputerowego).

Zatem zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest podejście, zgodnie z którym ponoszone koszty wymienione w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym bezpośrednio związane z wytworzeniem danego autorskiego prawa do programu komputerowego należy zakwalifikować do lit. a wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 Ustawy o PIT.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo zastosować preferencyjną 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskiwanych począwszy od stycznia 2021 r. z tytułu sprzedaży/ licencjonowania kwalifikowanych praw własności intelektualnych (tu: autorskich praw do programów komputerowych) - gdy prawo/a te zostały wytworzone, ulepszone bądź rozwinięte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 30ca Ustawy o PIT, o ile oczywiście wybrana w danym roku podatkowym forma opodatkowania na to pozwoli.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu danego roku podatkowego w zeznaniach rocznych za poszczególne lata (począwszy w zeznaniu za rok 2021) Wnioskodawca powinien posiadać prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą/licencjonowaniem praw do autorskiego prawa do programu komputerowego będącego tzw. kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tu: autorskim prawem do programu komputerowego).

W ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszelkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Uzasadnienie stanowiska własnego Wnioskodawcy

Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 Ustawy o PIT.

Jak wskazano w Podręczniku Frascati 2015 - Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresie działalności badawczo-rozwojowej (dalej: „Podręcznik”) str. 69 „technologie informatyczne odgrywają dominującą rolę w niemal każdej działalności innowacyjnej i w dużej mierze opierają się na działalności badawczej i rozwojowej, ale także same wpływają na zdolność przedsiębiorstw i instytucji do skuteczniej realizacji B+R”. Jak czytamy dalej na str. 70 Podręcznika za przykłady pojęcia działalności B+R w zakresie oprogramowania Podręcznik wskazuje m.in. tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 Ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1)obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2)mieć twórczy charakter,

3)być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

4)być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i rozwoju nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie Kontrahenta/ Kontrahentów a także na wprowadzaniu modyfikacji w istniejącym oprogramowaniu, które to nie stanowią działalności rutynowej.

Działalność polegająca na wytwarzaniu opisanego w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oprogramowania komputerowego stanowią w ocenie Wnioskodawcy prace rozwojowe w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów prawa podatkowego i powiązanych z nim regulacji ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie jego uczestników.

Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze rozwoju i ulepszania oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów, przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni Wnioskodawcy. Trzeba podkreślić, że tworzenie oprogramowania dzięki których systemy sztucznej inteligencji mogą się uczyć stanowią jedne z najbardziej zaawansowanych technologii, znajdujących zastosowanie w wielu dziedzinach (tu: w projektowaniu rozwiązań dla sklepów autonomicznych). Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca odpowiada m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz ich wytworzenie a także nad koordynacją procesu we współpracy z Zespołem. Pracując każdorazowo nad tworzeniem danym oprogramowania Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności również w zaawansowanej dziedzinie sztucznej inteligencji (Al), które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektach. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

Wnioskodawca w podejmowanej działalności zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta (w przyszłości Kontrahentów). Wnioskodawca, z wykorzystaniem wszystkich możliwych wiadomości naukowych, jakie posiada, w swojej działalności planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą oraz korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Programy komputerowe stworzone/współtworzone oraz rozwijane przez Niego na rzecz Kontrahenta oraz w przyszłości Kontrahentów ulepszyły i będą ulepszać i rozwijały i będą rozwijać działanie starych programów lub też powodowały i będą powodować stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy bądź nowatorskich, w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już funkcjonujących. Zdaniem Wnioskodawcy stworzone i tworzone programy stanowią przejaw Jego twórczej działalności oraz są one i będą innowacyjne zarówno w prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności, jak i jego Kontrahenta.

Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP BOX), twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Twórczość Wnioskodawcy odnosi się również do przejawu Jego działalności - autorskich praw do programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o PAIPP. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej.

Zgodnie z powszechnie przyjmowaną definicją „Product Manager” to osoba, która zajmuje się: zbieraniem informacji o klientach i ich potrzebach, generowaniem pomysłów na nowe produkty, wybieraniem pomysłów na nowy produkt pochodzący z różnych źródeł, przygotowywaniem analiz o sytuacji rynkowej i trendach na rynku, opracowaniem i wykonaniem planów rozwoju produktu, wprowadzaniem nowych produktów oraz udoskonalaniem i modyfikowaniem istniejących, koordynowaniem pracy Zespołu, proponowaniem rozwiązań technicznych, rozwijaniem i wdrażaniem strategii produktu, kontrolowaniem pozycji konkurentów na rynku oraz analizowaniem ich produktów, tworzeniem analiz finansowych dla produktu, przewidywaniem wad produktu i wypracowaniem rozwiązań dla problemów, ponoszeniem odpowiedzialności za sukcesy i porażki swoich produktów.

Ta rola wymaga od Wnioskodawcy definiowania funkcjonalności systemu z perspektywy biznesowej i technicznej. Zgodnie z wymaganiami Kontrahenta/Kontrahentów na podstawie wiedzy biznesowej i technicznej, Wnioskodawca definiuje funkcjonalność komponentów, które są programowane przez programistów. Wnioskodawca bierze czynny udział w procesie tworzenia i rozwoju oprogramowania przez dopracowywanie wymagań, definiowanie scenariuszy funkcjonalnych oraz dostosowywanie logiki procesów, a także koordynuje zespoły realizujące wraz z Wnioskodawcą te prace.

Współtworzone oprogramowanie składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, do których prawa autorskie przysługują temu członkowi Zespołu, który je napisał. Zatem każdy członek Zespołu, w tym Wnioskodawca, przenosi autorskie prawa majątkowego do wytworzonych przez siebie elementów na Kontrahenta, który w rezultacie staje się właścicielem oprogramowania jako całości, co znajduje potwierdzenie w treści Umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Kontrahentem.

Rola Wnioskodawcy jako Product Manager sprawia że powstałe w wyniku jego pracy materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego. Nie ma natomiast znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, przykładowo mogą być to odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyr. SA w Lodzi z 4 lutego 2010 r., I ACa 912/09, niepubL; wyr. SA w Łodzi z 27 lutego 2013 r., I ACa 1157/12).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi w ocenie Wnioskodawcy działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT

Pytanie 2

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 Ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Na mocy art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Jednocześnie w przypadku, gdy Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wskaźnik ten będzie wynosić 1 w momencie, gdy Wnioskodawca osiągnie dochód.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umowy na rzecz Kontrahenta (w przyszłości Kontrahentów). Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością ponosi i będzie ponosił On wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na:

a)zakup sprzętu komputerowego wraz z urządzeniami peryferyjnymi,

b)usługi księgowe i doradcze,

c)usługi doradztwa w zakresie podatkowej ulgi IP Box,

d)składki na ubezpieczenie społeczne,

e)koszty szkoleń kierunkowych z obszaru programowania,

f)koszty wyjazdów służbowych związanych z tworzeniem konkretnego oprogramowania,

g)koszty zakupu urządzeń mobilnych,

h)koszty hostingu oraz opłaty za dostęp do internetu,

i)koszty dotyczące zakupu licencji na oprogramowanie,

j)koszt zakupu i użytkowania samochodu.

Powyższe wydatki poniesione i które będą w przyszłości ponoszone przez Wnioskodawcę są i będą również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 Ustawy o PIT i miały oraz mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy poniesione i w przyszłości ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego oprogramowania, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność, stanowiącą Jego zdaniem działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku nexus z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT).

Pytanie 3

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego ze sprzedaży/licencjonowania wytworzonych w ramach prowadzonej działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tu: autorskiego/autorskich praw do programu komputerowego).

Stosownie do art. 30ca Ustawy o PIT, podatek od osiąganego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawa własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),

8.autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, którą stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność bacawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika nexus jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

a)  z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

b)  ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

c)  z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

d)  z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym lub arbitrażu.

Do ustalenia dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi przepis art. 23o Ustawy o PIT stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

O wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Podatnicy korzystający z opodatkowania w ramach IP Box'a są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.

W przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację podatnik jest obowiązany opodatkować zgodnie z art. 27 lub art. 30c kwalifikowane dochody z prawa własności intelektualnej uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku, do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony na podstawie zasad wynikających z IP Boxa.

Ponadto zgodnie z art. 30cb Ustawy o PIT: Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)  wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)  prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)  wyodrębnić koszty, o których mowa w art.30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)  dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

5)  w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

6)  dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący PKPIR wykazują informacje, w odrębnej ewidencji. W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowo w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Aby podatnik mógł skorzystać z tej preferencyjnej 5% stawki podatku musi więc spełnić cztery podstawowe warunki:

1)prowadzić działalność badawczo-rozwojową skutkującą wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)uzyskiwać dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3)prowadzić stosowną ewidencję;

4)wykazać uprawnienie do stosowania preferencyjnej stawki w załączniku do zeznania rocznego (tu: PIT-IP).

Autorskie prawo do program komputerowego objęte jest ochroną na mocy Ustawy o PAIPP. Zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jako utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Podkreślenia wymaga, że przedmiotem ochrony na zasadach przewidzianych w powyższych regulacjach jest również utwór w wersji nieukończonej od momentu utrwalenia

Polski prawodawca, nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń, rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażania programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (source codę), czy kod wynikowy (object codę) - D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015.

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11).

Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, ustawa □ prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46).

Jak wskazano w pkt 89 objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej: „Objaśnienia”): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, że: ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

W związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: „Dyrektywa 2009/24/WE”) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE, pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 Ustawy o PAIPP, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”. Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia” może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwarova asociace - Svaz softwarove ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, że termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w Ustawie o PAIPP, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące tworzenie oraz rozwój oprogramowanie, wyrażone w opisanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego spełnia i będą spełniać również w przyszłości wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawnoautorskiej. W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega bowiem wątpliwości, że każdorazowo wytwarza on dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, co wskazuje w uzasadnieniu do Pytania nr 1, jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej.

Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są i będą objęte prawno-autorską ochroną, bowiem stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Tworzone bądź rozwijane oprogramowanie komputerowe jest wytworem myśli Wnioskodawcy, a poprzez jego zmaterializowanie w postaci kodu źródłowego, zapisanego w repozytorium kodów, który jest przekazywany Kontrahentom jest zmaterializowany, wobec czego Wnioskodawca jest jego twórcą, posiadający pełnię praw autorskich aż do momentu ich faktycznego przeniesienia na rzecz Kontrahenta/Kontrahentów . Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały wszelkie przesłanki do uznania przedmiotowego oprogramowania za utwór w rozumieniu praw autorskiego i objęcia go ochrona prawno-autorską.

W ocenie Wnioskodawcy realizowana przez niego działalność polegająca na opracowaniu, od podstaw, programów komputerowych bądź też rozwijanie już istniejących programów poprzez usprawnianie ich działania bądź dodanie nowych funkcjonalności stanowi działalność badawczo-rozwojową bowiem wypełnia wszystkie jej wszystkie przesłanki, tj. jest twórcza (Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych), jest i będzie wykonywana systematycznie (bowiem usługi te są świadczone w ramach podpisanej umowy/podpisywanych umów) jak również w ramach tworzenia tego oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje i będzie wykorzystywał swoją wiedze i umiejętności Produkt Managera i tym samym każdorazowo pogłębia również swoją wiedzę.

Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartej Umowy (w przyszłości z umów) otrzymuje wynagrodzenie, które stanowi honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, do wszystkich przychodów jakie Wnioskodawca osiąga w wyniku zawieranych umów (obecnej Umowy, jak i umów przyszłych), za świadczone usługi i przeniesienie autorskich praw majątkowych do opracowywanych w ramach umowy programów komputerowych znajduje i będzie znajdować zastosowanie art. 30ca Ustawy o PIT, a co za tym idzie przychody te mogą być opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych - o ile tylko wybrana w danym roku forma opodatkowania Wnioskodawcy na to pozwoli.

Wnioskodawca wytwarza w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wyłącznie kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego (autorskiego prawa do programu komputerowego) opisanego szczegółowo we wniosku o wydanie interpretacji i do tego oprogramowania przenosi i będzie przenosić w przyszłości autorskie prawa majątkowe do ww. prawa i otrzymuje za to wynagrodzenie, które chce opodatkować 5% stawką podatku. Wnioskodawca nie świadczy w ramach tej umowy innych usług na rzecz Kontrahenta/Kontrahentów. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy stanowi więc i będzie stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług w postaci wytwarzania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego które to oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o PAIPP i za przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy:

1.  w ramach samodzielnej działalności stanowiącej w ocenie Wnioskodawcy przejaw działalności badawczo-rozwojowej (patrz: uzasadnienie Pytania 1) wytwarza/rozwija kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, które podlega ochronie według odrębnych przepisów,

2.  osiąga i będzie osiągać dochód ze sprzedaży/licencjonowania tego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3.  prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 Ustawy o PIT - od początku działalności,

4.  usługi Wnioskodawcy są wykonywane w Polsce.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany począwszy od rozpoczęcia działalności w styczniu 2021 r. stanowi dochód z opłatnego zbycia/udzielania licencji do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Wnioskodawcę w odpowiedzi na zapotrzebowanie Kontrahenta/Kontrahentów, należy uznać za dochód z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe daje mu uprawnienie do zastosowania wobec osiąganych przez niego dochodów preferencyjnej 5% stawki opodatkowania.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że w roku 2021 płacił zaliczki na podatek dochodowy w normalnej wysokości (według skali podatkowej) także z dochodów uzyskiwanych z sprzedaży/licencji autorskich praw do programów komputerowych, a preferencyjną stawkę podatku do odpowiedniej części dochodów uzyskiwanych z ich sprzedaży/licencji zastosuje w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do końca kwietnia 2022 r., i obliczając podatek do zapłaty, zastosuje 5% stawkę do odpowiedniej części dochodów z ich przeniesienia/ licencji, a różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku. Analogicznego rozliczenia Wnioskodawca będzie dokonywać w latach przyszłych - o ile wybrana forma opodatkowania będzie pozwalać Wnioskodawcy na skorzystanie z ulgi IP Box (tj. zasady ogólne lub podatek liniowy).

Wnioskodawca na czas opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych będzie nadal prowadził ewidencję IP. Jednocześnie ulgi IP Box Wnioskodawca nie będzie stosował za rok/lata , którym/ych rozliczał się on ryczałtowo z ulgi IP Box.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca pragnie przywołać interpretację wydane w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych:

1.Interpretacja indywidualna z 8 lutego 2022 r. znak: 0111-KDIB1-2.4011.219.2021.2.LS;

2.Interpretacja indywidualna z 21 stycznia 2022 r. znak: 0115-KDIT2.4011.741.2021.2.ENB;

3.Interpretacja indywidualna z 16 grudnia 2021 r. znak: 0114-KDIP3-1.4011.901.2021.2.MZ;

4.Interpretacja indywidualna z 14 sierpnia 2020 r. znak: 0112-KDIL2-1.4011.503.2020.2.KF;

5.Interpretacja indywidualna z 2 sierpnia 2021 r. znak: 0113-KDWPT.4011.194.2021.l.DS;

6.Interpretacja indywidualna z 1 lipca 2020 r. znak: 0112-KDIL2-2.4011.331.2020.2.KP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy prowadzona przez Pana działalność gospodarcza polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego/jego części  stanowi działalność badawczo – rozwojową.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy Pan prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie  jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla  niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może  być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że Pana działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania jest działalnością twórczą. W ramach prowadzonej działalności samodzielnie prowadził i prowadzi Pan prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Pana działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania jest działalnością twórczą, prowadzoną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto Pana działania nie mają charakteru działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do oprogramowania, lecz są wyrazem Pana twórczej działalności intelektualnej o indywidualnym charakterze. Prowadzone przez Pana prace polegające na tworzeniu oprogramowania mają twórczy charakter -  służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań. Projektowane i wytwarzane przez Pana oprogramowanie stanowi oryginalny wytwór Pana twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Wykonywane przez Pana prace obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do tworzenia i rozwijania nowych innowacyjnych procesów lub usług. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) z nastawieniem na jego rozwój i ulepszanie poprzez dodawanie i dopasowywanie nowych funkcjonalności zgodnie z pojawiającymi się wymaganiami biznesowymi.

Przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 updof, gdyż:

a)są podejmowane w sposób systematyczny,

b)mają charakter twórczy,

c)obejmują prace rozwojowe oraz

d)podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tworzenie i rozwijanie przez Pana programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Pana odnośnie pytania nr 1, jest prawidłowe.

W sprawie możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, wyjaśniam:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy:

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

·    podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

·    prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

·    dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

·    dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

·    dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej,

·    dochód z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażowym.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne  obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnicy nie prowadzący ksiąg rachunkowych mogą spełnić wymóg dotyczący takiej ewidencji przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP. Zestawienie powinno obejmować wydatki od początku działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to powinno być sporządzane przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z  dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1.  tworzy, ulepsza i modyfikuje Pan programy komputerowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;

2.  tworzy, rozwija, ulepsza Pan oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3.  wytwarzane i rozwijane przez Pana programy komputerowe stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

4.   w ramach zawartej Umowy w odniesieniu do wytworzonych lub rozwiniętych programów komputerowych dochodzi zarówno do ich sprzedaży, jak i do udzielania licencji na korzystanie z wytworów Pana prac.

5.   prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Prowadzona przez Pana ewidencja potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc).Ewidencja ta jest prowadzona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia wszystkich kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane przez Pana w ramach Pana działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskane przez Pana dochody stanowią kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Może Pan zastosować stawkę 5% od dochodów z powyższego tytułu, osiągniętych w ramach prowadzonej działalności opisanej we wniosku.

Stanowisko Pana odnośnie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za  koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu sprawy wynika, że poniósł Pan następujące wydatki:

a)zakup sprzętu komputerowego wraz z urządzeniami peryferyjnymi;

b)usługi księgowe i doradcze;

c)usługi doradztwa w zakresie podatkowej ulgi IP Box;

d)składki na ubezpieczenie społeczne;

e)koszty szkoleń kierunkowych z obszaru programowania;

f)koszty wyjazdów służbowych związanych z pracami nad tworzeniem konkretnego oprogramowania;

g)koszty zakupu urządzeń mobilnych (telefonów, tabletów, powerbanków);

h)koszty hostingu;

i)opłaty za dostęp do Internetu;

j)koszty dotyczące zakupu licencji na oprogramowanie;

k)koszt zakupu i użytkowania samochodu.

Wyjaśnić należy, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przy ustalaniu wskaźnika nexus, trzeba pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat”.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5%  zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przy określaniu tych kosztów ważne jest też zastosowanie właściwej proporcji, jeżeli w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarzanych jest więcej kwalifikowanych praw IP oraz oprócz dochodów kwalifikowanych Pani uzyskuje także inne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które nie mogą zostać opodatkowane w ramach ulgi IP Box.

Należy zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem, współtworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem kwalifikowanego IP mogą zostać uwzględnione we wskaźniku Nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Może Pan poniesione wydatki na:

a)zakup sprzętu komputerowego wraz z urządzeniami peryferyjnymi;

b)usługi księgowe i doradcze;

c)usługi doradztwa w zakresie podatkowej ulgi IP Box;

d)składki na ubezpieczenie społeczne;

e)koszty szkoleń kierunkowych z obszaru programowania;

f)koszty wyjazdów służbowych związanych z pracami nad tworzeniem konkretnego oprogramowania;

g)koszty zakupu urządzeń mobilnych (telefonów, tabletów, powerbanków);

h)koszty hostingu;

i)opłaty za dostęp do Internetu;

j)koszty dotyczące zakupu licencji na oprogramowanie;

k)koszt zakupu i użytkowania samochodu.

ująć we wskaźniku  Nexus, pod lit. a jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową, związaną z tworzeniem, ulepszeniem i rozwojem  praw własności intelektualnej.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

·  stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

·  zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

·   Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).