Temat interpretacji
Opodatkowanie przychodu z tytułu dofinansowania pracownikom wycieczki.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m. in. obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest Spółdzielnią zatrudniającą pracowników na podstawie umowy o pracę. U Wnioskodawcy nie został założony Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w rozumieniu ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Wnioskodawca zamierza zorganizować zagraniczną wycieczkę (do …. ) w trzech turach, z których każda potrwa 7 dni. Wyjazd jest przeznaczony dla członków spółdzielni – Wnioskodawcy, Jej pracowników oraz dla rencistów i emerytów, będących członkami spółdzielni– Wnioskodawcy i jej byłymi pracownikami. Wyjazd odbywa się z okazji jubileuszu ..... „… ” (będącej jedną z części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy), który przypadał w 2020 r., lecz nie doszedł do skutku z powodu trwającej pandemii COVID-19 oraz tegorocznego jubileuszu 30-lecia stacji paliw, również stanowiącej część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wycieczka ma na celu integrację pracowników, budowanie pozytywnych relacji między nimi, budowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy, jako pracodawcy i zatrudniającego w oczach pracowników i zatrudnionych, a także budowanie lojalności pracowników i zatrudnionych w stosunku do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, co przełoży się na dobrą komunikację w zakładzie pracy, a tym samym lepszą wydajność pracowników i zatrudnionych. W związku z tym wycieczka jest organizowana w interesie Wnioskodawcy, jako pracodawcy. Uczestnictwo w wycieczce będzie dobrowolne. Uczestnicy wyjazdu zadeklarują chęć wyjazdu poprzez potwierdzenie na wcześniej przygotowanej liście uczestników wycieczki. Wnioskodawca planuje dofinansować uczestnikom koszt wyjazdu. Dofinansowanie będzie realizowane w taki sposób, że Wnioskodawca najpierw w całości pokryje całkowity koszt wyjazdu, a następnie uczestnik wycieczki zobowiązany będzie zwrócić Wnioskodawcy różnicę pomiędzy kosztem wyjazdu przeliczonym na jedną osobę a wartością dofinansowania netto.
Wysokość dofinansowania dla uczestnika oraz ewentualnej osoby towarzyszącej jest zagwarantowana przez Wnioskodawcę i wynosi …. zł w przypadku wyjazdu bez osoby towarzyszącej oraz …. zł w przypadku wyjazdu z osobą towarzyszącą. Na dofinansowanie wyjazdu, Wnioskodawca łącznie zamierza przeznaczyć kwotę ….. zł, z której …. zł pochodzi z zysku za 2019 r., …. zł pochodzi z zysku za 2020 r., a ….. zł pochodzi z zysku za 2021 r.
Koszt wyjazdu będzie obejmował koszt przejazdu (tj. lot samolotem i transfer z lotniska do hotelu autokarem), noclegu oraz wyżywienia. Uczestnikom wycieczki zostanie zagwarantowana dowolność wyboru atrakcji – np. zainteresowani będą mogli zwiedzać muzea, a inni odpoczywać w hotelu, tak, aby każdy uczestnik odpoczywał tak jak lubi. Przy czym wycieczki fakultatywne, czy też bilety do muzeów płatne są indywidualnie przez pracownika, jeżeli będzie chciał z nich skorzystać.
Pytania
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie będą ciążyć na Wnioskodawcy obowiązki płatnika zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, z tytułu dofinansowania udzielonego przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy w związku z ich udziałem w zorganizowanym w przyszłości wyjeździe, o którym mowa w opisie stanu faktycznego?
2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że koszt dofinansowania do wyjazdu można uznać za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1
Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od świadczeń otrzymanych przez Jego pracowników w związku z ich udziałem w zorganizowanym w przyszłości wyjeździe. Wydatki poczynione przez Niego na pokrycie kosztów wyjazdu, tj. dofinansowania dla uczestników wyjazdu nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, gdyż świadczenie to jest spełnione w interesie pracodawcy.
W interesie pracodawcy leży bowiem podniesienie efektywności w pracy Jego pracownikom oraz umożliwienie im nawiązywania więzi emocjonalnych. Oczekiwanymi przez Niego skutkami wyjazdu będzie lepsze poznanie się pracowników, co przełoży się na pozytywny wpływ na wzajemne relacje, poprawę atmosfery pracy oraz większe zmotywowanie pracowników.
Każdy z pracowników ma możliwość wzięcia udziału w wyjeździe. Jednocześnie, udział w nim nie jest dla nich obligatoryjny. Obowiązek wzięcia w nim udziału nie wynika ani z przepisów prawa ani z treści łączącego go z Nim stosunku umownego. Uczestnik wyjazdu będzie musiał następnie ponieść część kosztów wyjazdu, bowiem Wnioskodawca dofinansowuje uczestnikom kosztów wycieczki jedynie w części. Tymczasem, uczestnik wyjazdu w ogóle nie musiałby ponosić kosztów wyjazdu, gdyż mógłby w ogóle nie wziąć w nim udziału, dzięki czemu uniknąłby wydatku w postaci zwrotu Wnioskodawcy części poniesionych przez niego opłat. W takiej sytuacji, niezasadne wydaje się stwierdzenie, iż uczestnik wyjazdu osiąga jakikolwiek przychód.
Ponadto, pracownicy, którzy nie skorzystają z wyjazdu, nie otrzymają z tego tytułu żadnej rekompensaty ani innej formy przysporzenia.
Dla określenia czy nieodpłatne świadczenie stanowić będzie przychód istotne znaczenie ma także wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
a)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
b)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
c)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet, jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu.
Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.
Odnosząc to stanowisko do przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) kwota dofinansowania wyjazdu dla pracowników nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podobne stanowisko było uznawane za prawidłowe w innych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. interpretacja z dnia 4 lipca 2017 r. o sygn. nr 0115-KDIT2-2.4011.117.2017.1.NPR, czy z dnia 5 października 2020 r. o sygn. nr 0113-KDIPT2-3.4011.656.2020.2.JŚ.
Zatem, nie będzie On zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy i nie odprowadza On zaliczki na podatek dochodowy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).
Za przychody, należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt II FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA, ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.
W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.
Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe wyjaśnić należy, że dokonując oceny, czy udział w wycieczce prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
1)po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2)po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3)po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniach choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w wycieczce dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.
Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w wycieczce (wyjeździe) integracyjnym, zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników w wycieczce zagranicznej, opłaconej ze środków Wnioskodawcy, mającej na celu integrację pracowników oraz poprawę relacji między nimi, poprawę efektywności wykonywanych przez uczestników wycieczki zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego.
Zatem, uczestnictwo w wyjeździe integracyjnym nie będzie stanowiło przychodu po stronie pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń.
W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie, jako płatnik zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.
Dodatkowe informacje
Końcowo należy nadmienić, że tutejszy Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania nr 1.
Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.
Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Państwa może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).