Obowiązek podatkowy i opodatkowanie dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2022 r. (wpływ 28 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2006 r. mieszka Pan w Anglii, gdzie ma Pan status osiedleńca oraz posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Na terenie Wielkiej Brytanii przebywa Pan znaczną cześć roku (co najmniej 9 miesięcy). Jedynym dochodem jaki Pan uzyskuje są dochody z pracy na terenie Anglii, nie posiada Pan dochodów w Polsce. Dodatkowo w Anglii posiada Pan rachunek bankowy, umowę najmu lokalu mieszkalnego oraz stałą pracę. Jedyną rzeczą, która łączy Pana z Polską to jest żona i dwoje dzieci (jedno już dorosłe) zamieszkujące w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że posiada Pan obywatelstwo Polskie. Nie posiada Pan obywatelstwa Wielkiej Brytanii, ale posiada Pan status osoby osiedlonej. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana miejsce zamieszkania było i jest w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan umowę najmu lokalu mieszkalnego od ponad 10 lat i prowadzi Pan  w Wielkiej Brytanii własne gospodarstwo domowe. Pana pobyt w Wielkiej Brytanii nie jest zamierzony na krótki okres czasu. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana centrum interesów osobistych było w Wielkiej Brytanii. Często odwiedza Pan siostrę mieszkającą w Wielkiej Brytanii na stałe, spędza Pan z nią święta oraz większość wolnych dni od pracy. Posiada Pan także znajomych na terytorium tego kraju. Pana interesy gospodarcze też powiązane są z Wielką Brytanią, posiada Pan samochód, łódź wędkarską, grupową polisę ubezpieczeniową, konto w banku, kartę kredytową oraz kredyt. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wielka Brytania traktowała Pana jako rezydenta podatkowego ze względu na miejsce zamieszkania. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek posiadał Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni (w 2021 r. w Polsce był Pan około 20 dni). W początkowych założeniach brał Pan z żoną pod uwagę przesiedlenie się do Wielkiej Brytanii, ale stwierdził Pan z żoną, że będzie lepiej jeśli dzieci edukację zakończą w Polsce i cały czas bierze Pan z żoną pod uwagę przeprowadzkę do Wielkiej Brytanii. Pana małoletnie dziecko ma w tej chwili 16 lat i cały czas pobiera Pan w Wielkiej Brytanii zasiłek rodzinny na dzieci, gdyż starszy Pana syn wciąż uczęszcza do technikum. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana żona oraz dzieci były głównie na Pana utrzymaniu. Nie uzyskał Pan żadnych przychodów na terytorium RP.

Pytania

1.Czy w związku z zaistniałą sytuacją powinien się Pan rozliczyć z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2021 w polskim urzędzie skarbowym?

2.Czy według przytoczonych we wniosku przepisów oraz opisanej sytuacji faktycznej wciąż jest Pan rezydentem podatkowym RP i czy podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?

Pana stanowisko w sprawie:

Pana zdaniem, głównym ośrodkiem życiowym dla Pana jest Wielka Brytania. Biorąc pod uwagę, że przebywa Pan w Polsce mniej niż 183 dni, a w roku 2021 był Pan w Polsce zaledwie 21 dni, oraz że posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii, to według Pana, Pana centrum interesów życiowych jest wyłącznie Wielka Brytania i nie ma Pan potrzeby rozliczenia się z podatku w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że według Pana, w rozumieniu przytoczonych we wniosku przepisów prawa podatkowego i zawartego w Konwencji oraz przytoczonego Pana stanu faktycznego, Pana centrum interesów osobistych oraz gospodarczych jest na terytorium Wielkiej Brytanii.

Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oparł Pan na art. 3 ust. 1a, ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 ust. 1, ust. 2 pkt a) - b) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2021 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 ww. Konwencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 2006 r. mieszka Pan w Wielkiej Brytanii, gdzie ma Pan status osiedleńca oraz posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan obywatelstwo Polskie, nie posiada obywatelstwa Wielkiej Brytanii. Na terenie Wielkiej Brytanii przebywa Pan znaczną cześć roku (co najmniej 9 miesięcy). Jedynym dochodem jaki Pan uzyskuje są dochody z pracy na terenie Wielkiej Brytanii, nie posiada Pan dochodów w Polsce. Dodatkowo w Wielkiej Brytanii posiada Pan rachunek bankowy, umowę najmu lokalu mieszkalnego oraz stałą pracę. Natomiast Pana żona i dwoje dzieci (jedno już dorosłe) zamieszkują w Polsce.

W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek (2021 r.) posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana miejsce zamieszkania było i jest w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan umowę najmu lokalu mieszkalnego od ponad 10 lat i prowadzi Pan w Wielkiej Brytanii własne gospodarstwo domowe. Pana pobyt w Wielkiej Brytanii nie jest zamierzony na krótki okres czasu. Często odwiedza Pan siostrę mieszkającą w Wielkiej Brytanii na stałe, spędza Pan z nią święta oraz większość wolnych dni od pracy. Posiada Pan także znajomych na terytorium tego kraju. Pana interesy gospodarcze też powiązane są z Wielką Brytanią, posiada Pan samochód, łódź wędkarską, grupowa polisę ubezpieczeniową, konto w banku, kartę kredytową oraz kredyt. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wielka Brytania traktowała Pana jako rezydenta podatkowego ze względu na miejsce zamieszkania. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek posiadał Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni (w 2021 r., w Polsce był Pan około 20 dni). W początkowych założeniach brał Pan z żoną pod uwagę przesiedlenie się do Wielkiej Brytanii, ale stwierdził Pan z żoną, że będzie lepiej jeśli dzieci edukację zakończą w Polsce i cały czas bierze Pan z żoną pod uwagę przeprowadzkę do Wielkiej Brytanii. Pana małoletnie dziecko ma 16 lat i cały czas pobiera Pan w Wielkiej Brytanii zasiłek rodzinny na dzieci, gdyż starszy Pana syn wciąż uczęszcza do technikum. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana żona oraz dzieci były głównie na Pana utrzymaniu. Nie uzyskał Pan żadnych przychodów na terytorium RP.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek (2021 r.), najbliższa Pana rodzina, tj. małżonka i dzieci (jedno już dorosłe), mieszkają w Polsce, oraz że Pana żona i dzieci były głównie na Pana utrzymaniu, uznać należy, że Pana centrum interesów osobistych znajduje się w Polsce. Jednocześnie, przebywa i pracuje Pan w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych oraz ośrodek interesów życiowych w Wielkiej Brytanii. Wielka Brytania traktowała Pana jako rezydenta podatkowego ze względu na miejsce zamieszkania. Posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii.

W konsekwencji, Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, lit. a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w  przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, to postanowienia ust. 4 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym jego osobiste i gospodarcze powiązania są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych.

W złożonym wniosku wyjaśnił Pan, że w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Pana miejsce zamieszkania było i jest w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan umowę najmu lokalu mieszkalnego od ponad 10 lat. W Wielkiej Brytanii ma Pan status osoby osiedlonej. Pana pobyt w Wielkiej Brytanii nie jest zamierzony na krótki okres czasu.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (2021 r.), w szczególności fakt, że pracuje Pan w Wielkiej Brytanii i posiada stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zatem, Wnioskodawca dla celów podatkowych posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. W konsekwencji, w 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie podlegał opodatkowaniu od dochodów uzyskanych na terytorium Wielkiej Brytanii.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym, za okres którego dotyczy wniosek nie jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania rocznego w Polsce, o ile w tym czasie nie uzyskał Pan żadnych dochodów (przychodów) na terytorium Polski podlegających opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).