Z wykształcenia jest Pan inżynierem, a swoje dotychczasowe dochody uzyskiwał Pan z umowy o pracę zawartej z pracodawcą posiadającym siedzibę w (…)(„Pracodawca”). Zdecydowaną większość każdego roku kalendarzowego przebywał Pan w Polsce, gdzie wykonywał pracę.

W ramach zatrudnienia u Pracodawcy korzystał Pan ze świadczeń dodatkowych, w tym dodatkowego pracowniczego programu emerytalnego („Program Emerytalny”) zleconego do zarządzania przez fundusz emerytalny („Fundusz”) z siedzibą w Szwajcarii.

Na tę okoliczność podpisał Pan z Funduszem umowę („Umowa”). Program Emerytalny utworzony został i działał w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wraz z ustaniem zatrudnienia u Pracodawcy rozwiązaniu uległa również umowa Pana z Funduszem. Na tę okoliczność złożył Pan oświadczenie woli o wypowiedzenie umowy z Funduszem. Zarówno na moment wypłaty środków jak i złożenia niniejszego wniosku, nie osiągnął Pan wieku emerytalnego wynoszącego w Polsce 65 lat.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Wskazał Pan, że środki pieniężne ze szwajcarskiego funduszu emerytalnego otrzymał w dniu 15 listopada 2021 r.

Pytania :

1.Czy otrzymanie przez Pana wypłaty stanowić będzie przychód zwolniony z PIT ?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Pana, otrzymanie wypłaty stanowić będzie dla Pana przychód zwolniony z PIT w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o PIT.

Zdaniem Pana, w razie uznania stanowiska Pana w odpowiedzi na pytanie nr 1 za nieprawidłowe, otrzymanie wypłaty powinno zostać opodatkowane na zasadach określonych w art. 30a ustawy o PIT.

Zdaniem Pana, w razie uznania stanowiska Pana w odpowiedzi na pytanie nr 2 za prawidłowe, to otrzymanie wypłaty powinno podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a ustawy o PIT, czyli dochodem jest różnica między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych na Rachunku a sumą wpłat dokonanych na Rachunek.

Był Pan uczestnikiem Programu Emerytalnego oferowanego przez Pracodawcę i obsługiwanego przez Fundusz zgodnie z prawem szwajcarskim i jako uczestnik tego Programu uzyskał stosowne świadczenie.

Wskazany Program Emerytalny powinien być w Polsce uznany za pracowniczy program emerytalny, o którym mowa w art. 21 ust. 33 ustawy o PIT.

Przepis art. 21 ust. 33 ustawy o PIT stanowi bowiem wyraźnie, że odesłanie do Ustawy o PPE dotyczy w tym przypadku wyłącznie przepisów właściwych regulujących funkcjonowanie pracowniczych programów emerytalnych poza granicami Polski. Żaden z przepisów ustawy o PIT nie referuje do takiego rozumienia „wypłaty” na gruncie podatkowym.

Ad. 2

Ustawa o PPE definiuje pojęcie „wypłaty” jako dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie (art. 2 ust. 1 pkt 18 Ustawy o PPE).

Przez „wypłatę transferową” rozumieć natomiast należy „przekazanie środków na warunkach określonych w ustawie do innego programu, na IKE uczestnika albo osoby uprawnionej, z PPK zmarłego uczestnika PPK, lub z IKE uczestnika albo osoby uprawnionej do programu w przypadkach i na warunkach, o których mowa w przepisach o pracowniczych planach kapitałowych i w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego” (art. 2 ust. 1 pkt 19 Ustawy o PPE).

Powyższe oznacza natomiast, że uzyskanie „wypłaty” w rozumieniu 2 ust. 1 pkt 18 Ustawy o PPE nie stanowi podstawy do zastosowania w przedmiotowej sprawie wobec Pana art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT - przepis ten posługuje się bowiem pojęciem „zwrotu” a nie „wypłaty”.

Ad. 3

Nie ma przy tym znaczenia, że wpłacane składki zostały częściowo pokryte ze środków Pracodawcy.

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.),

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy,

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy,

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce, będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że jest Pan obywatelem polskim i polskim rezydentem podatkowym. Ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. W ramach zatrudnienia u Pracodawcy korzystał Pan ze świadczeń dodatkowych, w tym dodatkowego pracowniczego programu emerytalnego, zleconego do zarządzania przez fundusz emerytalny z siedzibą w Szwajcarii. Na tę okoliczność podpisał Pan z Funduszem umowę. Program Emerytalny utworzony został i działał w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Konfederacji Szwajcarskiej. W okresie zatrudnienia u Pracodawcy, od 5 czerwca 2013 r. do 8 września 2021 r., składki gromadzone na indywidualnym rachunku Pana były zasilane z wynagrodzenia Pana oraz ze środków własnych Pracodawcy. Kwoty zasilające Rachunek ze środków własnych Pracodawcy stanowiły składnik miesięcznego wynagrodzenia Pana, od których Pracodawca odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wraz z ustaniem zatrudnienia u Pracodawcy rozwiązaniu uległa również umowa Pana z Funduszem. Na tę okoliczność złożył Pan oświadczenie woli o wypowiedzenie umowy z Funduszem. Zarówno na moment wypłaty środków jak i złożenia niniejszego wniosku, nie osiągnął Pan wieku emerytalnego wynoszącego w Polsce 65 lat. Do dnia rozwiązania stosunku pracy na indywidualny rachunek Pana w Funduszu zostały wpłacone następujące kwoty: 29.572, 28 dolarów amerykańskich („USD”) - wpłacone przez Pana, 44.358, 43 USD - wpłacone przez Pracodawcę. W Okresie Zatrudnienia na indywidualnym koncie emerytalnym Pana w Funduszu zgromadzone zatem zostało 73.930,71 USD. W wyniku rozwiązania Umowy z Funduszem otrzymał Pan kwotę 85.008,18 USD, w konsekwencji nadwyżka otrzymanej należności ponad sumę wpłaconych składek wyniosła 11.077,47 USD. Otrzymał już Pan wypłatę, która nie została pomniejszona przez Pracodawcę o jakikolwiek podatek. Środki pieniężne ze szwajcarskiego funduszu emerytalnego otrzymał Pan w dniu 15 listopada 2021 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego uznać należy, że objęty jest Pan w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do świadczeń, które otrzymał Pan ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w (…) dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 18 ww. Konwencji z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2:

Emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W pierwszej kolejności – odnosząc się do opodatkowania otrzymanych przez Pana środków zebranych w funduszu emerytalnym w Szwajcarii – wyjaśnić należy, że oceniając czy świadczenie to podlega opodatkowaniu stosownie do art. 18 ww. Konwencji należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD. Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Ww. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku nie definiuje co należy rozumieć przez określenie „emerytury i inne podobne wynagrodzenia”. Zgodnie z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (…) oraz inne podobne świadczenia, np. renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Różne wypłaty mogą być dokonywane na rzecz pracownika po ustaniu jego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności w których są dokonywane.

O ile określenie „emerytura” w ramach zwykłego znaczenia tego słowa obejmuje tylko okresowe wypłaty, o tyle sformułowanie „inne podobne świadczenia” jest dość szerokie, aby objąć wypłaty nieokresowe. Na przykład wypłata ryczałtowa w miejsce wypłat okresowych dokonana w momencie ustania zatrudnienia może wchodzić w zakres stosowania tego artykułu. Czy konkretną wypłatę należy uważać za inne świadczenie podobne do emerytury lub końcowe wynagrodzenie za wykonywaną pracę objętą artykułem 15 Konwencji Modelowej zależy od faktów. Na przykład jeżeli wykaże się, że powodem wypłaty ryczałtowej jest przeliczenie emerytury lub rekompensata za zmniejszoną emeryturę, wówczas daną wypłatę można określić jako „inne podobne świadczenie” objęte artykułem 18 Konwencji Modelowej. Mogłoby to mieć miejsce na przykład wówczas, gdyby osoba miała możliwość wyboru w momencie przejścia na emeryturę między wypłacaniem emerytury a kwotą ryczałtową obliczoną w powiązaniu z ogólną kwotą składek lub kwotą emerytury, do której osoba byłaby uprawniona według obowiązujących zasad w zakresie systemu emerytalnego. Ważnym czynnikiem jest źródło wypłat. Inne czynniki, które mogą pomóc w ustaleniu, czy wypłata lub seria wypłat jest objęta artykułem 18, są zwłaszcza następujące: czy wypłata jest dokonana w czasie, czy po ustaniu zatrudnienia uprawniającego do wypłaty, czy odbiorca w dalszym ciągu pracuje, czy odbiorca osiągnął normalny wiek emerytalny właściwy dla danego zawodu; jaka jest sytuacja innych osób mających prawo do takiego samego rodzaju wypłaty ryczałtowej i czy odbiorca może korzystać jednocześnie z innych świadczeń emerytalnych. Zwrot składek emerytalnych (na przykład po czasowym zatrudnieniu) nie stanowi „innego podobnego świadczenia” w rozumieniu artykułu 18 Konwencji Modelowej.

Termin „emerytury i podobne świadczenia” oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD-, UN-, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 1006, Nb 11 oraz str. 1008, Nb 14).

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 Konwencji polsko-szwajcarskiej:

Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione okoliczności, w szczególności zaś fakt, że jak Pan wskazuje wypłata środków zebranych w funduszu emerytalnym w Szwajcarii nie została dokonana w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego - stwierdzić należy, że świadczenie to podlega opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 Konwencji polsko-szwajcarskiej, tj. w miejscu Pana zamieszkania - czyli w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ustawy informuje, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 11a ust. 2 ww. ustawy:

koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 i 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio: kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c i inne źródła.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności:

‒kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,

‒kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego,

‒zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 – o czym stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Przychód ten powstaje w każdym przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że przychód stanowią m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253) należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Na mocy art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników – o czym stanowi art. 45 ust. 4 pkt 1 tej ustawy.

Odnosząc się do możliwości zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy należy wyjaśnić:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są wypłaty:

Środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu,

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 686),

Przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy – na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, zgodnie z którym wypłata następuje:

1)na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;

2)na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;

3)w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;

4)na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

A zatem, w analizowanej sprawie zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 58b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania. Wskazał Pan, że na moment wypłaty środków, jak i złożenia wniosku nie osiągnął Pan wieku emerytalnego.

Art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym informuje, że

Od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a: od dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1207 ze zm.), użyto w ustawie określenie:

Zwrot - wycofanie środków zgromadzonych w ramach programu w przypadku jego likwidacji, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej.

Natomiast art. 2 ust. 1 pkt 19 tej ustawy,

Wypłata transferowa - przekazanie środków na warunkach określonych w ustawie do innego programu, na IKE uczestnika albo osoby uprawnionej lub z IKE uczestnika albo osoby uprawnionej do programu w przypadkach i na warunkach, o których mowa w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych;

Należy wskazać, że w powyższej sprawie nie nastąpi zwrot środków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych. Jak Pan wskazał otrzymał Pan nie tylko zwrot składek, które zostały wpłacone przez Pana oraz Pracodawcę na rachunek, ale także nadwyżkę ponad powyższą kwotę.

Tym samym, w powyższej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 30a ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, wypłata środków z funduszu emerytalnego w Szwajcarii stanowi dla Pana przychód z innych źródeł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód stanowiący nadwyżkę kwoty wypłaconej nad sumą wpłat do funduszu emerytalnego (który stanowi dochód do opodatkowania i od którego powinien być pobrany podatek), zobowiązany jest Pan wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36) i opodatkować według zasad określonych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeliczenia na złotówki ww. kwot Wnioskodawca powinien dokonać zgodnie z zasadami wskazanymi w powołanym art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).