Interpretacja indywidualna z dnia 14.10.2020, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.697.2020.1.JŚ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia pośrednikowi

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia pośrednikowi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia pośrednikowi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zleceniodawca, którym jest spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca) poszukuje na rynku chińskim podmiotów gospodarczych (dostawców) oferujących do sprzedaży wyroby medyczne w szczególności: produkty ochrony osobistej, artykuły chirurgiczne, kardiologiczne i inne w zależności od aktualnego Jego oczekiwania. Współpraca może obejmować także wyroby spoza działu medycyny.

Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu swojego przedstawiciela, którego zadaniem będzie poszukiwanie na rynku chińskim producentów i hurtowni oferujących ww. do zastosowania w medycynie, pośredniczenie przy zawieraniu umów z dostawcami oraz koordynację wysyłek i obsługę zakupów, w tym reklamacji, na tym rynku. Ponadto, strony zgodnie oświadczyły, że umowa ta ma charakter cywilnoprawny oraz nie tworzy ona pomiędzy Stronami stosunku pracy. Stwierdzono również, że do umowy tej nie mają zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego o umowach agencyjnych.

Zgodnie z zawartą umową, Rezydent CHRL, który jest osobą fizyczną, zobowiązał się do:

1. wyszukiwania podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców dostawców) na rynku chińskim, zainteresowanych zbyciem na rzecz Wnioskodawcy produktów poszukiwanych przez spółkę,
2. doprowadzenie do zawarcia umów sprzedaży produktów pomiędzy Wnioskodawcą oraz dostawcami,
3. pośrednictwa w obsłudze Umów sprzedaży i ich wykonaniu, w tym w szczególności współpracy z dostawcami i Wnioskodawcą w zakresie organizacji transportu produktów a także wsparcia w zakresie postępowań reklamacyjnych,
4. bieżącego informowania Wnioskodawcy o stanie realizowanych dostaw i wykonania zawartych Umów sprzedaży,
5. tłumaczenia dokumentów z języka chińskiego na angielski oraz z języka angielskiego na chiński.

Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową zobowiązał się do zapłaty zryczałtowanego wynagrodzenia Zleceniobiorcy. Wynagrodzenie to ustala się jako iloczyn liczby prawidłowo dostarczonych Jemu i niewadliwych produktów oraz stawki wyrażonej w USD za jeden dostarczony produkt. Dla celów podatku VAT przedmiotowa prowizja jest rozpoznawana jako wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa, w szczególności Wnioskodawca nie dokonuje korekty wartości sprzedaży z tytułu wypłaconego wynagrodzenia, lecz rozpoznaje import usług. W zakresie świadczenia Zleceniobiorcy zawarta umowa jest zobowiązaniem rezultatu, zaś Zleceniobiorca odpowiada za skutek w postaci każdorazowego doprowadzenia do zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a Dostawcą oraz prawidłowe wykonanie umowy sprzedaży.

Pośrednik chiński nie ma w Polsce miejsca zamieszkania ani zakładu zagranicznego. Będzie posiadał certyfikat rezydencji. Pośrednik jest podmiotem niezależnym i nie podlega kontroli Wnioskodawcy. Rezydent CHRL wywiązał się z umowy, ustalona została kwota wynagrodzenia, jednak nie będzie ona wypłacona do czasu uzyskania przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, odpowiadającej na pytanie, czy wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 29 ust. 1, a tym samym, czy Spółka zobowiązana jest do pobrania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 20% przychodu, o którym mowa w powołanym przepisie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody osoby fizycznej rezydenta CHRL wynikające z wykonania zawartej umowy pośrednictwa, której przedmiot został przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie czy Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że zawarte w cytowanej umowie czynności zlecone rezydentowi chińskiemu są usługami pośrednictwa, gdyż zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego, pośrednictwo to:

• działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron,

• kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby niemające miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należą do nich między innymi dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych przez osoby prawne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 2d powołanej ustawy, za takie dochody (przychody) uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1.

Podkreślić należy, że wśród wymienionych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń brak jest usług pośrednictwa.

Biorąc pod uwagę treść art. 29 ust. 1 ww. ustawy, wątpliwości odnośnie do jego zastosowania w odniesieniu do przychodów rezydenta chińskiego mogą budzić punkty 1 i 5. W szczególności na podstawie punktu 1 opodatkowane są przychody z tytułu umowy zlecenia. Jednakże umowa zlecenie jest umową starannego działania, a z treści zawartej z chińskim rezydentem umowy wynika jednoznacznie, że zawarta umowa jest umową rezultatu, gdyż wynagrodzenie przysługuje tylko z tytułu liczby prawidłowo dostarczonych Spółce niewadliwych produktów. Oznacza to, że przepis ten nie daje podstawy do pobrania podatku u źródła. Również pkt 5 ust. 1 nie wymienia usług pośrednictwa. Ma on jednak charakter katalogu otwartego, gdyż stwierdza się w nim, że obok wymienionych w nim usług opodatkowaniu na podstawie tego przepisu podlegają również usługi o podobnym charakterze. Rodzi to wątpliwość, czy czynności Rezydenta chińskiego określone w zawartej umowie można zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym wypłata wynagrodzenia za usługę pośrednictwa handlowego, realizowana przez Spółkę na rzecz nierezydenta (obywatela ChRL), nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczeń o podobnym charakterze do wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych pobieranym u źródła.

Stanowisko takie uzasadnia brak podobieństwa między usługami wymienionymi w punkcie 5a usługą pośrednictwa, której zakres w tym konkretnym przypadku określony został w scharakteryzowanej umowie z chińskim pośrednikiem. Kluczowe znaczenie ma zatem uzasadnienie poglądu, że żadna spośród wymienionych w cytowanym przepisie usług nie ma charakteru podobnego do usługi pośrednictwa.

Pogląd ten można uzasadnić w dwojaki sposób:

1. Stosując podejście normatywne wykorzystujące obowiązujące klasyfikacje statystyczne,
2. Stosując podejście analityczne które opiera się na subiektywnej ocenie stopnia podobieństwa między usługami wymienionymi z nazwy w punkcie 5, a usługą pośrednictwa określoną w tym konkretnym przypadku w charakteryzowanej umowie.
3. Podejście normatywne

Określenie stopnia podobieństwa w każdej dziedzinie, w tym także w odniesieniu do charakteru usług, zawsze będzie mieć uznaniowy charakter. Tym niemniej wydaje się, że można podjąć próbę zobiektywizowania nawet w ograniczonym zakresie wyników takiej analizy. Pomocna w tym celu może być Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług. Stwierdza się w niej, że każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem. Jest to istotne, gdyż w art. 29 ust. 5 ustawodawca użył sformułowania oraz świadczeń o podobnym charakterze. Kluczowe znaczenie dla dalszego wnioskowania ma w związku z tym zakres znaczeniowy terminu charakter. W kontekście prowadzonych rozważań istotne jest następujące sformułowanie przytaczane w słownikach w różnych wariantach: charakter to zespól cech właściwych danemu przedmiotowi, zjawisku itp..

Skoro PKWiU stwierdza, że zalicza usługi do odpowiedniego grupowania zgodnie z ich charakterem, to oznacza to, że grupuje usługi według ich cech, czyli według kryterium podobieństwa ich cech. Wniosek nasuwa się dość oczywisty, usługi o podobnym charakterze powinny mieć bliski numer względem usług wymienionych z nazwy w punkcie 5 a przynajmniej powinny być w tej samej sekcji co pośrednictwo w sprzedaży hurtowej wyrobów medycznych.

Pośrednictwo w sprzedaży hurtowej wyrobów medycznych zaklasyfikowane zostało do sekcji G pod numerem 46.18.11.0. Natomiast usługi wymienione w punkcie 5 zostały zaklasyfikowane następująco:

Z przeprowadzonej analizy wynika, że żadna spośród usług wymienionych punkcie 5:

Lp. Nazwa usługi sekcja numer

1. Usługi księgowe M 69.20.2.
2. Badania rynku M 73.20.1.
3. Prawne M 69.10.1.
4. Reklamowe M 73.1.
5. Zarządzania i kontroli J, L, M 70.22.17.
6. Przetwarzania danych J 63.1.
7. Rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu N 78.1.
8. Gwarancji i poręczeń K 64, 65

Z przeprowadzonej analizy wynika, że żadna spośród usług wymienionych w pkt 5 nie znalazła się w tej samej sekcji co usługa pośrednictwa.

Biorąc pod uwagę to, że usługi w PKWiU są klasyfikowane według ich charakteru, czyli według ich cech, usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej zaklasyfikowane zostały do działu G, żadna z wymienionych z nazwy w punkcie 5 usług nie została zaklasyfikowana do działu G, można stwierdzić, że usługi pośrednictwa nie są usługami o podobnym charakterze do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5. Tym samym wypłata wynagrodzenia rezydentowi innego państwa nie rodzi obowiązku poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę.

1. Podejście analityczne

Prowadzenie analizy zmierzającej do określenia stopnia podobieństwa między usługą pośrednictwa w sprzedaży hurtowej wyrobów medycznych a usługami wymienionymi w punkcie 5 co do zasady wymaga osobnej oceny stopnia podobieństwa pomiędzy usługą pośrednictwa w tym konkretnym przypadku, a każdą usługą wymienioną z nazwy w tym punkcie. Jeśli analiza wykaże istnienie podobieństwa usługi pośrednictwa przynajmniej w stosunku do jednej spośród wymienionych tam usług, to można będzie zaliczyć ją do usług o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym punkcie. Należy jednak zauważyć, że przedmiot usług wymienionych w punkcie 5 jest bardzo zróżnicowany (potwierdzają to wyniki analizy o charakterze normatywnym) i brak podobieństwa między analizowaną usługą pośrednictwa a większością usług wymienionych jest oczywisty. W szczególności stosując najwłaściwsze w tym przypadku kryterium przedmiotowe można bez ryzyka popełnienia błędu przyjąć, że usługi pośrednictwa nie są podobne do usług: księgowych, prawnych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Oznacza to, że do rozważenia pozostaje określenie stopnia podobieństwa do usług reklamowych oraz badania rynku.

W ujęciu słownikowym reklama to działania, których zadaniem jest poinformowanie (zwrócenie uwagi) potencjalnych odbiorców na konkretne towary lub usługi oraz skłonienie ich do nabycia lub korzystania z czegoś. Informacja może być połączona z perswazją mająca na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z czegoś. Można uznać, że prowizja od zawartych kontraktów będzie w takiej sytuacji skłaniać zleceniobiorcę do reklamowania produktów zleceniodawcy. Jednak w tym konkretnym przypadku zleceniodawcą jest podmiot kupujący, co wyklucza uznanie świadczonych usług pośrednictwa za usługi reklamy.

Według Encyklopedii Zarzadzania Badania rynku polegają na systematycznym gromadzeniu, a także opracowaniu i analizowaniu danych, związanych z działaniami marketingowymi. Dobry marketing obejmuje badanie możliwości rynkowych i przygotowanie na podstawie proponowanej strategii szacunkowych danych finansowych wskazujących, czy możliwe do osiągnięcia zyski odpowiadają celom finansowym przedsiębiorstwa. Badanie rynku ma węższy zakres niżeli badanie marketingowe, ponieważ ogranicza się do obserwacji zewnętrznego otoczenia przedsiębiorstwa. W związku z tym pozwala na identyfikację szans i zagrożeń znajdujących się w jego otoczeniu. Zawiera analizę obecnych rynków, zachowania konsumentów, tendencji w kształtowaniu produktów i innych wybranych aspektów otoczenia zewnętrznego i wewnętrznego przedsiębiorstwa.

W kontekście prowadzonych rozważań należy zwrócić w szczególności uwagę na trzy aspekty tej definicji, które zresztą akcentowane są powszechnie:

1. badania rynku ma charakter systematyczny,
2. jego przedmiotem są rynki, zachowania konsumentów, tendencje w kształtowaniu produktów i innych aspektów otoczenia,
3. badanie rynku pozwala na identyfikowanie szans i zagrożeń płynących z otoczenia.

Przedmiot umowy jednoznacznie wskazuje, że Zleceniobiorca nie został zobowiązany do przeprowadzenia tego typu analiz, gdyż polskiemu Zleceniodawcy (Wnioskodawcy) nie są one potrzebne. Zadaniem Zleceniobiorcy było wyłącznie znalezienie podmiotów gotowych sprzedać poszukiwane produkty na korzystnych dla Wnioskodawcy warunkach, dopomóc w zawarciu umowy sprzedaży i w jej obsłudze.

Oznacza to zarazem, że analiza prowadzona w podejściu drugim skłania do tych samych wniosków, co analiza prowadzona w podejściu pierwszym. Umowa pośrednictwa zawarta z chińskim obywatelem nie rodzi obowiązku opodatkowania przez Wnioskodawcę wynagrodzenia Zleceniobiorcy podatkiem u źródła, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zaznaczyć, że analogiczny wniosek znaleźć można w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo można wskazać interpretację indywidualną o sygnaturze 0114-KDIP3-2.4011.257.2020.2.JK2. Organ stwierdza w niej, że usługi przedstawicielstwa handlowego, świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez zagraniczny podmiot, nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi. Podobnie w interpretacji o sygnaturze 0114-KDIP2-1.4010.103.2019.1.KS z dnia 28 marca 2019 r., Organ stwierdza, co następuje: Wskazać należy, że wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. świadczeń brak jest usług pośrednictwa. Usług pośrednictwa nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, a następnie: W świetle powyższego należy stwierdzić, że należności płacone przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia ww. usług nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., i w związku z tym nie podlegają obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego w wysokości 20%. (powołana interpretacja dotyczy ustawy o podatku dochodowego do osób prawnych ale tekst art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy jest identyczny z tekstem art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według Wnioskodawcy, w kontekście prowadzonych rozważań warto przytoczyć także pogląd sformułowany w monografii opracowanej pod red. B. Brzezińskiego. Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego. Węzłowe problemy (cyt. za LEX). Mając na uwadze obecną konstrukcję katalogu usług niematerialnych podlegających opodatkowaniu u źródła, niewątpliwie nasuwa się myśl, że zostały one skonstruowane w sposób wręcz zachęcający do interpretacji rozszerzającej. Obecnie zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie prawa podatkowego utrwalone jest jednak stanowisko, w świetle którego stosowanie wykładni rozszerzającej w odniesieniu do przepisów kreujących obowiązek podatkowy jest co do zasady niedopuszczalne. Odzwierciedleniem tej zasady jest podniesienie do rangi konstytucyjnej zasady nullum tributum sine lege. W szczególności Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 października 1992 r., III ARN 50/92, podkreślił, że fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawa jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja przepisów w tym zakresie nie może być rozszerzająca. Co do zasady wykładnię rozszerzającą można stosować jedynie wyjątkowo. W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się jednak, że powstanie obowiązku podatkowego nie może wystąpić w wypadku, w którym jest on skutkiem interpretacji rozszerzającej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d ww. ustawy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyjaśnić należy, że pod pojęciem dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć zarówno dochody (przychody) osiągane z podejmowania działań, w tym np. z wynajmu lub sprzedaży nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy np. dochód (przychód) z tytułu wykonywania usługi za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Stąd terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód (przychód) podatnika. W dobie rozwijających się form współpracy między przedsiębiorstwami usługi niematerialne mogą być coraz częściej świadczone bez fizycznej obecności podatnika na terytorium państwa źródła. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów.

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się zatem również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 29 ust. 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca poszukuje na rynku chińskim podmiotów gospodarczych (dostawców) oferujących do sprzedaży wyroby medyczne w szczególności: produkty ochrony osobistej, artykuły chirurgiczne, kardiologiczne i inne w zależności od aktualnego Jego oczekiwania. Współpraca może obejmować także wyroby spoza działu medycyny. Wnioskodawca podjął decyzję o powołaniu Jego przedstawiciela, którego zadaniem będzie poszukiwanie na rynku chińskim producentów i hurtowni oferujących ww. do zastosowania w medycynie, pośredniczenie przy zawieraniu umów z dostawcami oraz koordynację wysyłek i obsługę zakupów, w tym reklamacji, na tym rynku. Ponadto, strony zgodnie oświadczyły, że umowa ta ma charakter cywilnoprawny oraz nie tworzy ona pomiędzy Stronami stosunku pracy. Stwierdzono również, że do umowy tej nie mają zastosowania przepisy kodeksu cywilnego o umowach agencyjnych. Pośrednik chiński nie ma w Polsce miejsca zamieszkania ani zakładu zagranicznego. Pośrednik będzie posiadał certyfikat rezydencji. Pośrednik jest podmiotem niezależnym i nie podlega kontroli Wnioskodawcy. Rezydent CHRL wywiązał się z umowy, ustalona została kwota wynagrodzenia, jednak nie będzie ona wypłacona do czasu uzyskania przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, odpowiadającej na pytanie, czy wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 29 ust. 1, a tym samym, czy spółka zobowiązana jest do pobrania jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 20% przychodu, o którym mowa w powołanym przepisie.

Przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem u źródła, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie oraz świadczeń o podobnym charakterze. Za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Jak już wyżej wskazano, o tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym, decydujące znaczenie ma treść samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności.

W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy usług, tj. jak m.in. doradczych, księgowych, badania rynku, czyli usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa/przedstawicielstwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi (tutaj Wnioskodawcę) z podmiotem trzecim (tutaj potencjalnym klientem).

Należy stwierdzić, że pośrednictwo jest to działalność określonej osoby mająca na celu porozumienie między stronami lub załatwienie jakiś spraw dotyczących obu stron (Mały słownik języka polskiego, PWN). Usługa pośrednictwa polega na pewnym procesie myślowym sprowadzającym się do analizy wszystkich aspektów przyszłej transakcji, która pozwoliłaby na dobranie takiego partnera do przyszłej transakcji, która wypełnia w sposób optymalny oczekiwania zlecającego usługę (wyrok WSA, sygn. akt III SA 237/02 z dnia 13 stycznia 2004 r.

Wśród usług wymienionych natomiast w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest usług pośrednictwa/przedstawicielstwa handlowego. Wprawdzie katalog usług wskazanych w tym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazana w nim usługa. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że usługi przedstawicielstwa handlowego, świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez zagraniczny podmiot, nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustaw podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej