Dotyczy zaliczenia wydatków poniesionych na zakup suplementów diety i odżywek dla sportowców do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 8 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 2 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od lutego 2022 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą jako trener fitness i trener personalny. Przeważający przedmiot Pana działalności gospodarczej to zgodnie z klasyfikacją PKD 96.04.Z - działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej. Działalność gospodarcza polega na prowadzeniu treningów sportowych kilka razy w tygodniu w wymiarze 7-10 godzin zajęć dziennie. Zajęcia z racji intensywności, wiążą się ze wzmożonym wydatkiem energetycznym kilkaset kalorii oraz zwiększoną podażą na składniki mineralne i witaminy, które uzupełnia Pan w postaci suplementów diety i odżywek przeznaczonych dla sportowców.

Pytanie

Czy wydatki na zakup suplementów diety i odżywek dla sportowców, w celu wykonywania usług fitness, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Pana zdaniem suplementy diety i odżywki są niezbędne do wykonywania usług wchodzących w zakres prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, co bezpośrednio przyczynia się do uzyskania przychodów. Odżywki i suplementy diety przeznaczone dla sportowców mają za zadanie uzupełnienie diety, co wynika przede wszystkim z intensywnego treningu z racji prowadzonych zajęć dla klientów. Zazwyczaj taki aktywny tryb życia wymaga zwiększonego zapotrzebowania na niektóre składniki odżywcze, a te można znaleźć właśnie w suplementach diety tworzonych z myślą o sportowcach.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup suplementów diety i odżywek dla sportowców zauważyć należy, iż bezpośrednim celem ich poniesienia jest możliwość dobrego przygotowania fizycznego do zajęć sportowych prowadzonych w ramach działalności gospodarczej oraz regeneracja sił potrzebnych do prowadzenia kolejnych zajęć w ramach tej działalności.

Powyżej wskazane wydatki wpływają bezpośrednio na utrzymanie Pana wysokiej sprawności fizycznej jako instruktora fitness. Od lat jest Pan zawodowym kulturystą, osiągał Pan sukcesy na arenie krajowej jak i międzynarodowej jako reprezentant kadry Polski. Nadal czynnie uprawia Pan tę dyscyplinę i to jej zawdzięcza Pan autorytet, który jest Pana najlepszą wizytówką w wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej. Pragnie Pan nadal trenować na najwyższym poziomie i prezentować sylwetkę która niewątpliwie wpływa na ogromne zaufanie jakim darzą Pana klienci. Tworzy Pan dzięki temu swoją małą społeczność, która jest Pana docelową grupą klientów.

Jednocześnie należy wskazać, że suplementy i odżywki nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako definitywnie wyłączone z koszów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni, a ponieważ wpływają na przychody, stanowią więc koszty ich uzyskania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.)

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-został właściwie udokumentowany;

-wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Ciężar udowodnienia faktu poniesienia kosztu oraz wykazania związku przyczynowego między jego poniesieniem a uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą jako trener fitness i trener personalny. Działalność ta polega na prowadzeniu treningów sportowych kilka razy w tygodniu. Zajęcia z racji intensywności, wiążą się ze wzmożonym wydatkiem energetycznym kilkaset kalorii oraz zwiększoną podażą na składniki mineralne i witaminy, które uzupełnia Pan w postaci suplementów diety i odżywek przeznaczonych dla sportowców.

W związku z powyższym, chciałby Pan zaliczyć wydatki na zakup suplementów diety i odżywek jako koszt uzyskania przychodu.

Należy wskazać, że wydatki z tego tytułu związane są z utrzymaniem Pana kondycji fizycznej. Wydatki te nie mogą zatem stanowić kosztów podatkowych, gdyż są to świadczenia o charakterze osobistym i mają na celu poprawę jakości Pana życia zdrowotnego.

Organ nie neguje, że w tak specyficznej działalności gospodarczej, jaką Pan prowadzi - odpowiedni wygląd, wysportowana sylwetka mogą mieć wpływ na postrzeganie trenera wśród obecnych lub potencjalnych kontrahentów. Nie przesądza to jednak, że wydatek na zakup wskazanych powyżej rzeczy o charakterze osobistym jest wydatkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. O osobistym charakterze ww. wydatków przesądza - w ocenie organu – również to, że poniesienie ich ma na celu utrzymywanie sprawności fizycznej każdego człowieka, a nie tylko trenera fitness i trenera personalnego.

A zatem ww. wydatki w ocenie Organu – dotyczą ochrony zdrowia. Z kolei wydatki na ochronę zdrowia należą do wydatków o charakterze osobistym, które związane są z funkcjonowaniem danej jednostki w życiu społecznym, a ich poniesienie uwarunkowane jest innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wydatki takie są powszechnie ponoszone przez obywateli, bez względu na ich wiek, stan zdrowia i miejsce zatrudnienia. W konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Pana.

Koszt w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią zatem te wydatki, które można powiązać z działalnością gospodarczą, a nie te, które poniesiono kiedykolwiek bez ryzyka wpisanego w charakter działalności gospodarczej.

Wprawdzie poniesione przez Pana wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest bowiem również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Poniesione przez Pana wydatki nie mogą być zatem uznane za koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które może ponosić każda osoba fizyczna i to niezależnie od tego, czy prowadzi określoną działalność gospodarczą.

Zatem skoro brak jest związku pomiędzy wydatkami poniesionymi na zakup suplementów diety i odżywek dla sportowców, a prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz.1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA)

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA). 

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).