Interpretacja indywidualna z dnia 14.07.2020, sygn. 0115-KDIT3.4011.351.2020.2.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Rozliczenie przychodów i kosztów w spółce komandytowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podatkowych rozliczeń między spółką komandytową a jej wspólnikiem jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podatkowych rozliczeń między spółką komandytową a jej wspólnikiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Prawna, w ramach której świadczy pomoc prawną (usługi prawne) wykonując zawód radcy prawnego (dalej: Kancelaria). W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki partnerskiej (dalej: Spółka Partnerska). Przedmiotem działalności Spółki Partnerskiej jest świadczenie pomocy prawnej (usługi prawne).

Spółka Partnerska jest czynnym podatkiem podatku VAT.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ustawowym ustrojem wspólnoty majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca w 2019 r. dokonał zakupu nieruchomości gruntowej (dalej: Nieruchomość) nabywając prawo własności do Nieruchomości. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do osobistego majątku, a jej zakup został sfinansowany ze środków należących do majątku osobistego Wnioskodawcy, tj. ze środków nie należących do majątkowej wspólnoty małżeńskiej.

Nieruchomość nie została nabyta przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w formie Kancelarii, ani też nie jest wykorzystywana na cele tej działalności.

Aktualnie Wnioskodawca zamierza podjąć dodatkową działalność gospodarczą mającą za przedmiot wynajem czasowy dwóch domków kempingowych, które zostaną zlokalizowane na Nieruchomości.

Wobec przepisów prawa regulujących zasady prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę w ramach Kancelarii i w formie Spółki Partnerskiej, tj. przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (dalej: Ustawa), przepisów Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do Uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego podjętej na podstawie przepisu art. 57 pkt 7 Ustawy oraz przepisów Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego (dalej: Regulamin) stanowiącego załącznik do Uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. podjętej na podstawie przepisu art. 60 pkt 8 lit. f) Ustawy, Wnioskodawca nie może w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej, której jest wspólnikiem rozszerzyć przedmiotu działalności gospodarczej, o usługi w zakresie innym niż świadczenie pomocy prawnej.

Przesądza o tym wprost przepis § 13 Regulaminu, zgodnie z którym przedmiotem działalności kancelarii radcy prawnego oraz spółki prawniczej, której wspólnikami są radcowie prawni i adwokaci nie może być działalność inna niż świadczenie pomocy prawnej i świadczenie usług przez osoby, co do których przepisy prawa dopuszczają wspólną działalność.

Innymi słowy, przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach Kancelarii i w formie Spółki Partnerskiej nie może być wynajem domków kempingowych. Jednocześnie powołane przepisy nie zabraniają Wnioskodawcy podejmowania działalności gospodarczej w innym zakresie niż wykonywana w ramach Kancelarii i w ramach Spółki Partnerskiej. Podjęcie takiej działalności przez Wnioskodawcę jest dopuszczalne, przy czym może nastąpić w innej formie niż Kancelaria i Spółka Partnerska, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

W świetle obowiązujących przepisów prawa Wnioskodawca nie może podjąć kolejnej jednoosobowej działalności gospodarczej. Nie jest bowiem możliwe prowadzenie przez osobę fizyczną więcej niż jedną jednoosobową działalność gospodarczą.

Z tych też względów jedyną formą w jakiej Wnioskodawca, kontynuując dotychczasową działalność gospodarczą prowadzoną w formie Kancelarii, może podjąć działalność gospodarczą mającą za przedmiot wynajem domków kempingowych jest spółka osobowa.

Konsekwentnie, Wnioskodawca zamierza zawiązać w porozumieniu z inną osobą fizyczną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie działać pod firmą GR sp. z o.o. (dalej: G_SPZOO), w której Wnioskodawca obejmie 50% udziałów w kapitale zakładowym. Po zarejestrowaniu G_SPZOO w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, Wnioskodawca i G_SPZOO zawiążą spółkę osobową spółkę komandytową pod firmą GR sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej G_SK), w której jednym komplementariuszcm będzie G_SPZOO, a jedynym komandytariuszem będzie Wnioskodawca.

Zgodnie z postanowieniami umowy spółki G_SK, Wnioskodawca będzie uczestniczył w zysku w udziale wynoszącym 99,99%, a udział G_SPZOO w zysku G_SK będzie wynosić 0,1%. Siedzibą rejestrową G_SPZOO i G_SK będzie .... G_SK zostanie zawiązana na czas nieoznaczony. Przedmiotem działalności gospodarczej G_SK będzie wynajem domków kempingowych.

G_SK zostanie zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT i zrezygnuje ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W celu podjęcia przez G_SK [działalności dopisek organu] Wnioskodawca zawrze z G_SK odpłatną umowę najmu określonej części Nieruchomości z prawem zlokalizowania na tej części przez G_SK dwóch domków kempingowych oraz prawem korzystania z Nieruchomości na cele związane z wynajmem tych domków kempingowych przez G_SK.

G_SK będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawcy czynsz najmu. Wysokość czynszu zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

G_SK dokona zakupu od producenta dwóch fabrycznie nowych domków kempingowych. Domki kempingowe będą należeć do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).

Cena zakupu domków kempingowych, koszty ich transportu od producenta do Nieruchomości oraz koszty montażu (posadowienia na Nieruchomości) zostaną sfinansowane ze środków stanowiących wkład wniesiony przez Wnioskodawcę i G_SPZOO.

Domki kempingowe nie będą trwale związane z gruntem. Zostaną posadowione na tzw. słupkach fundamentowych wzniesionych na Nieruchomości, przy czym nie będą na trwale zespojone z tymi słupkami. Domki kempingowe spoczywać będą na tych słupkach i w każdej chwili z wykorzystaniem dźwigu o wymaganej nośności mogą być zdemontowane, bez konieczności odkuwania ze słupków fundamentowych.

Szacunkowy łączny koszt zakupu, tj. suma ceny zakupu, kosztów transportu i montażu jednego z domków (dalej: Domek_A) wyniesie netto 80 000 zł. Szacunkowy łączny koszt zakupu, tj. suma ceny zakupu, kosztów transportu i montażu drugiego z domków (dalej ,,Domek_B) wyniesie 70 000 zł.

Zgodnie za założeniami działalność w zakresie wynajmu Domku_A i Domku_B będzie prowadzona przez G_SK przez okres dłuższy niż 12 miesięcy.

Po dokonaniu montażu domków kempingowych na Nieruchomości G_SK wprowadzi je do ewidencji środków trwałych, co nastąpi przed końcem 2020 roku.

Po wprowadzeniu domków kempingowych do ewidencji środków trwałych zostanie w 2020 roku dokonany jednorazowy odpis amortyzacyjny w wysokości równej całej wartości początkowej Domku_A, oraz jednorazowy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej Domku_B, z zastrzeżeniem że jednorazowy odpis amortyzacyjny dotyczący Domku_B będzie w kwocie równej różnicy pomiędzy kwotą 100 000 zł, a wartością początkową Domku_A objętą jednorazowym odpisem amortyzacyjnym.

W kolejnym (drugim) roku podatkowym odpis amortyzacyjny od wartości początkowej Domku_B zostanie dokonany z zastosowaniem metody degresywnej, o której mowa w art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej wynikającej z Załącznika nr 1 do powołanej ustawy powiększonej o współczynnik 2,0 do wartości początkowej Domku_B pomniejszonej o wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2020 roku). W trzecim roku podatkowym podstawą odpisu amortyzacyjnego będzie wartość początkowa Domku_B pomniejszona o wartość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2020 r. i o wartość odpisu amortyzacyjnego dokonanego w 2021 r. W czwartym roku podatkowym (i w kolejnych do czasu całkowitej amortyzacji wartości początkowej) odpis amortyzacyjny zostanie dokonany z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej wynikającej z Załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (10%) i odniesienie jej do wartości początkowej nie pomniejszanej o odpisy amortyzacyjne dokonane w okresie 2020- 2022.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód z tytułu czynszu najmu należny Wnioskodawcy od G_SK będzie dla Wnioskodawcy przychodem z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wydatki ponoszone przez G_SK tytułem czynszu najmu, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej?
3. Czy każdy z zakupionych przez G_SK domków kempingowych, o których mowa w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, będzie stanowić odrębny środek trwały w rozumieniu przepisu art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy wydatki poniesione przez G_SK na nabycie Domku_A i Domku_B oraz wydatki związane z ich transportem od producenta do Nieruchomości oraz koszty związane z ich montażem na Nieruchomości, w tym koszty wykonania słupków fundamentowych, w wartości netto (tj. bez podatku VAT), będą stanowić wartość początkową środków trwałych każdego z tych domków kempingowych?
5. Czy do wartości początkowej Domku_A i Domku_B będzie mieć zastosowanie przepis art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy możliwe będzie dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej Domku_A i Domku_B w roku podatkowym w którym domki te zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych, przy czym w kwocie nie wyższej niż 100 000 zł?
6. Czy dokonując jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej domków kempingowych na zasadzie przepisu art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapisany limit 100 000 zł musi być odniesiony proporcjonalnie do wartości początkowej Domku_A i Domku_B, czy też w ramach tego limitu możliwe będzie dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od całej wartości początkowej Domku_A, a w odniesieniu do Domku_B do kwoty równej różnicy pomiędzy kwotą 100 000 zł. i wartością początkową Domku_A objętą jednorazowym odpisem amortyzacyjnym?
7. Czy do wartości początkowej Domku_B nieobjętej jednorazowym odpisem amortyzacyjnym o którym mowa w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mieć zastosowanie przepis art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a odpisy amortyzacyjne będą mogły być dokonywane wg metody degresywnej?
8. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Domku_A i Domku_B będą dla Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami Wnioskodawcy z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej, oraz z tytułu wynajmu domków kempingowych przez G_SK?
9. Czy przychody uzyskiwane przez G_SK z tytułu wynajmu domków kempingowych będą dla Wnioskodawcy przychodami z udziału w spółce niebędącej osobą prawną proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z pozostałymi przychodami Wnioskodawcy uzyskiwanymi z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej?
10. Czy z tytułu najmu części Nieruchomości na rzecz G_SK Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego, czy taka dostawa usług będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej podatek VAT)?
11. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania dostawy usługi najmu fakturą VAT?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytań oznaczonych we wniosku numerami 1, 2, 8 i 9 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Pytania oznaczone we wniosku numerami 3, 4, 5, 6, 7 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w podatku od towarów i usług zostaną rozpatrzone odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 przychód z tytułu czynszu najmu należny Wnioskodawcy od G_SK nie będzie dla Wnioskodawcy przychodem z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiednio do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w tej ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 I ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie odpowiednio do przepisu art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zdaniem Wnioskodawcy, gramatyczna wykładnia art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że przychodami z działalności gospodarczej są wyłącznie te przychody (uzyskane z działalności prowadzonej we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły), które nie stanowią przychodu z jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ścisła wykładnia językowa przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje żadnych podstaw do przyjęcia innego stanowiska, a mianowicie, że przychody ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 mogą być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli przychody z tych źródeł podatnik przypisuje do innego źródła. Przesądza o tym, zdaniem Wnioskodawcy, końcowy zapis art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W sytuacji takiej, jak dotycząca Wnioskodawcy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, kwestią zasadniczą dla prawidłowej klasyfikacji przychodów z umowy najmu jest ustalenie tego, czy przedmiotem najmu jest składnik majątku podatnika związany z działalnością gospodarczą. Jak zostało to wyjaśnione w opisie zdarzenia przyszłego Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę ze środków majątku osobistego do majątku osobistego i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii. Konsekwentnie przedmiotem najmu będzie składnik majątku Wnioskodawcy niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Konsekwentnie przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu najmu części Nieruchomości nie będzie dla Wnioskodawcy przychodem z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lecz będzie przychodem ze źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 wydatki ponoszone przez G_SK tytułem czynszu najmu, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Wydatki z tytułu czynszu najmu nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponoszenie przez G_SK na rzecz Wnioskodawcy wydatków tytułem czynszu najmu będzie pozostawało w związku z działalnością gospodarczą jaka zostanie podjęta przez G_SK, polegającą na wynajmie Domku_A i Domku_B. Konsekwentnie będzie zachodził związek tych wydatków z przychodami podlegającemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Rozliczenie wydatków z tytułu czynszu najmu uiszczanego przez G_SK będzie po stronie Wnioskodawcy następowało na zasadzie przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przepisem art. 8 ust 1 powołanej ustawy.

Odpowiednio do przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 tejże stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego G_SK będzie spółką komandytową, która zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych nie jest osobą prawną.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Reasumując, wydatki ponoszone przez G_SK tytułem czynszu, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 8 odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Domku_A i Domku_B będą dla Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami Wnioskodawcy z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej, oraz z tytułu wynajmu domków kempingowych przez G_SK.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem przepisu art. 23 tejże.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Domku_A i Domku_B mogą być dokonywane w sposób zapisany w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym odpisy takie są kosztem uzyskania przychodów.

Jednoczenie z uwagi na przepis art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Domku_A i Domku_B w proporcji wynikającej z udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK będą podlegać rozliczeniu przez Wnioskodawcę.

Reasumując, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Domku_A i Domku_B będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy związanymi z przychodami Wnioskodawcy z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej oraz z tytułu wynajmu domków kempingowych przez G_SK.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 9 przychody uzyskiwane przez G_SK z tytułu wynajmu domków kempingowych będą dla Wnioskodawcy przychodami z udziału w spółce niebędącej osobą prawną proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z pozostałymi przychodami Wnioskodawcy uzyskiwanymi z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 powołanej ustawy.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Reasumując przychody uzyskiwane przez G_SK z tytułu wynajmu domków kempingowych będą dla Wnioskodawcy przychodami z udziału w spółce niebędącej osobą prawną proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku G_SK i będą podlegać łączeniu z pozostałymi przychodami Wnioskodawcy uzyskiwanymi z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Kancelarii i z tytułu udziału w zysku Spółki Partnerskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić także trzeba, że tutejszy organ w interpretacji indywidualnej wskazuje zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionych pytań, ocenia stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa podatkowego. Wobec tego niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań Wnioskodawcy na gruncie przepisów odrębnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej