Interpretacja indywidualna z dnia 16.06.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.310.2020.2.MP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2020 r. (data wpływu 3 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 20 maja 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.310.2020.1.MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 20 maja 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 maja 2020 r.). W dniu 3 czerwca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku na piśmie z dnia 29 maja 2020 r. (data nadania 29 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 2015 r. była w nieformalnym związku z K.C. Początkowo był to związek na odległość, ponieważ K.C. przebywał za granicą, wrócił kiedy urodziła się W. ( czerwca 2017 r., córka). Związek nie układał się dobrze. K.C. uzależnił się od alkoholu oraz środków odurzających, był agresywny, wulgarny, nie panował nad sobą, używał rękoczynów wobec Wnioskodawczyni oraz syna Wnioskodawczyni z pierwszego związku TK. Wnioskodawczyni przestała się godzić na takie traktowanie i kazała K.C. wyprowadzić się z Jej domu. Początkowo nie było łatwo, ponieważ nie chciał się wyprowadzić, dopiero gdy Wnioskodawczyni wezwała na interwencję policję, opuścił mieszkanie. K.C. nigdy nie wspierał finansowo rodziny, miał pracę dorywczą, którą co chwilę zmieniał. Nie dokładał się do opłat domowych, zakupów oraz innych wydatków związanych z córką (środki czystości, ubrania, lekarz), twierdząc że nie ma pieniędzy.

Wnioskodawczyni po urlopie macierzyńskim otworzyła działalność gospodarczą usługi , by móc pracować i wspierać swoją rodzinę finansowo. Wnioskodawczyni musiała zapisać swoją córkę do żłobka, niestety nie dostała się do żłobka państwowego, ponieważ miała zbyt mało punktów, ze względu na to, że tylko Wnioskodawczyni pracowała, a K.C. nie. Wnioskodawczyni zapisała córkę do żłobka prywatnego od lipca 2018 r. Opłaty, jakie ponosiła co miesiąc to kwota 1 400 zł 1 600 zł. Wnioskodawczyni do tej pory nie otrzymuje żadnych alimentów od byłego partnera K.C. Córka Wnioskodawczyni chodzi już do przedszkola również prywatnego. Wnioskodawczyni obecnie mieszka z dziećmi i z mamą, która pomaga Jej finansowo. Toczy się sprawa w sądzie o władzę rodzicielską oraz sprawa o alimenty. Postanowienie sądu na czas trwania postępowania powierzył władzę rodzicielską Wnioskodawczyni.

Syn Wnioskodawczyni TK nie ma kontaktu z biologicznym ojcem, również nie otrzymuje alimentów od ojca (ojciec jest zadłużony u komornika na kwotę 40 000 zł). Wnioskodawczyni otrzymuje alimenty na syna z MOPS-u.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wychowuje samotnie dwoje dzieci: syna z pierwszego związku (TK ur. maja 2013 r. w ) oraz córkę W.C. (ur. ..czerwca 2017 r. w ).

Złożony wniosek dotyczy 2018 r., w okresie tym Wnioskodawczyni była panną oraz posiadała status osoby samotnie wychowującej dziecko.

W okresie, którego wniosek dotyczy ojciec dziecka posiadał władzę rodzicielską. W styczniu 2019 r. wpłynął wniosek do sądu rodzinnego o ograniczenie władzy K.C. Na czas postępowania, sąd postanowił powierzyć władzę Wnioskodawczyni. K.C. wyprowadził się z domu Wnioskodawczyni w listopadzie 2018 r.

Wnioskodawczyni posiadała i wykonywała władzę rodzicielską oraz sprawuje ją do dnia dzisiejszego. Od narodzenia córki WC., Wnioskodawczyni zajmowała się wychowywaniem córki sama. Była wtedy na urlopie macierzyńskim od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni dba o wszystkie potrzeby związane z wychowywaniem dziecka, zorganizowała chrzciny córki (wraz z pomocą Jej rodziny), koszty ponosiła Wnioskodawczyni i mama Wnioskodawczyni. Uczęszczała na wszystkie szczepienia, wizyty lekarskie oraz bilanse do lekarza rodzinnego. Wnioskodawczyni robiła zakupy do domu, przygotowywała posiłki córce, robiła opłaty za mieszkanie. W 2018 r. pod koniec urlopu macierzyńskiego Wnioskodawczyni postanowiła zapisać córkę do żłobka państwowego. W tym celu otworzyła działalność gospodarczą, nie miała zbyt dużo czasu na szukanie pracy, ponieważ rekrutacja do żłobka kończyła się w dniu 8 czerwca 2018 r. (otworzyła działalność gospodarczą 6 czerwca 2018 r., urlop macierzyński skończył się 1 czerwca 2018 r.). Jednak córka Wnioskodawczyni nie dostała się do żadnego państwowego żłobka, ponieważ miała zbyt mało punktów (do żłobka kwalifikowały się dzieci, których obydwoje z rodziców pracują). Były partner Wnioskodawczyni, K.C. od około końca 2017 r. lub początku 2018 r., nie pracował. Wnioskodawczyni by móc utrzymać swoją rodzinę i prowadzić działalność gospodarczą i poprawić status finansowy rodziny, była zmuszona zapisać córkę do żłobka prywatnego, za który płaciła Wnioskodawczyni, co miesiąc kwotę 1 400 zł 1 600 zł.

K.C. posiadał władzę rodzicielską, jednak nie interesował się córką, nie pomagał w wychowywaniu, nie uczęszczał do specjalistów, lekarzy, itp., nie ponosił żadnych kosztów związanych z córką i jej żłobkiem. K.C. nie pracował od początku 2018 r., przez co najmniej 7-8 miesięcy (dokładnej daty Wnioskodawczyni nie pamięta), nie wspierał finansowo rodziny, nie dokładał się do opłat domowych oraz innych wydatków związanych z córką (środki czystości, ubrania itp.).

Wnioskodawczyni nie doszła do porozumienia z K.C., w dalszym ciągu nie otrzymuje wsparcia finansowego i nie dojdą do porozumienia. K.C. uważa, że jemu należy się ulga na córkę. Wobec K.C. toczy się postępowanie alimentacyjne. Na czas postępowania sąd zasądził zabezpieczenie alimentów w wysokości 1 000 zł miesięcznie. Od grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni również nie otrzymała dobrowolnie środków finansowych na córkę. W dniu 25 maja 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała jeden przelew od komornika, który ściągnął K.C., z pensji.

K.C. korzystał z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu ulgi na dziecko W.C., kwota ta wynosiła 1 112 zł 04 gr. Wnioskodawczyni nie była w związku małżeńskim. K.C. mieszkał u Wnioskodawczyni i nie chciał się wyprowadzić z Jej mieszkania (dopiero po interwencji policji).

Wnioskodawczyni sama wychowywała córkę, przychody Wnioskodawczyni nie przekroczyły kwoty 112 000 zł. Dochód Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2018 r., był uzyskany z urlopu macierzyńskiego, ZUS, okres 1 stycznia 2018 r. 1 czerwca 2018 r. oraz z działalności gospodarczej okres 6 czerwca 2018 r. 31 grudnia 2018 r., opodatkowanej na zasadach ogólnych. W roku podatkowym, którego dotyczy wniosek, w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dziecka, którego wniosek dotyczy, nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni nie otrzymywała zasiłku pielęgnacyjnego, ani renty socjalnej na córkę. Córka W.C. pozostaje pod opieką Wnioskodawczyni do dnia dzisiejszego. Mimo, że K.C. mieszkał z Wnioskodawczynią, nie chciał się wyprowadzić, pozostawali w konflikcie. Całkowite koszty utrzymania dziecka oraz domu ponosiła Wnioskodawczyni, ponieważ tylko Ona miała dochody. Wnioskodawczyni podkreśla, że według przepisu art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, była samotnie wychowującą matką. Ojciec dziecka K.C. posiadał władzę rodzicielską, lecz nie łożył na utrzymanie córki, ponieważ nie pracował od początku 2018 r. przez ok. 7-8 miesięcy, a z początkiem listopada 2018 r., już nie mieszkał u Wnioskodawczyni.

W złożonym wniosku i jego uzupełnieniu nie zadano pytania, jednak mając na uwadze treść wniosku oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej można stwierdzić, że intencją Wnioskodawczyni jest otrzymanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi na dziecko, tj. córkę W.C. na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni (wyrażonym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Jej ulga na córkę W.C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2018 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
2. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
3. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

1. dwojga małoletnich dzieci kwota 92,67 zł na każde dziecko;
2. trojga i więcej małoletnich dzieci kwota:
3. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
4. 166,67 zł na trzecie dziecko,
5. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, co wynika z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Zgodnie zatem, z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zgodnie z art. 93 § 1 ww. Kodeksu, władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 ww. Kodeksu jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia wykonywanie władzy rodzicielskiej z pojęciem przysługiwanie władzy rodzicielskiej. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że złożony wniosek dotyczy 2018 r., w okresie tym Wnioskodawczyni była panną. Wnioskodawczyni wychowuje samotnie dwoje małoletnich dzieci: syna z pierwszego związku (ur. maja 2013 r.) oraz córkę W.C. (ur. czerwca 2017 r.). Wnioskodawczyni od 2015 r. była w nieformalnym związku z ojcem córki, K.C. (nie pozostawali w związku małżeńskim). Początkowo był to związek na odległość, ponieważ K.C. przebywał za granicą, wrócił kiedy urodziła się ich córka. Związek nie układał się dobrze. K.C. uzależnił się od alkoholu oraz środków odurzających był agresywny, wulgarny, nie panował nad sobą, używał rękoczynów wobec Wnioskodawczyni oraz syna Wnioskodawczyni z pierwszego związku. Wnioskodawczyni przestała się godzić na takie traktowanie i kazała K.C. wyprowadzić się z Jej mieszkania. K.C. dobrowolnie nie chciał się wyprowadzić, dopiero gdy Wnioskodawczyni wezwała na interwencję policję, opuścił mieszkanie (tj. w listopadzie 2018 r.) Ojciec córki nigdy nie wspierał finansowo rodziny, miał pracę dorywczą, którą co chwilę zmieniał. W 2018 r. ojciec córki posiadał władzę rodzicielską, jednak nie interesował się córką, nie pomagał w jej wychowywaniu, nie uczęszczał na wizyty do lekarzy, nie ponosił żadnych kosztów związanych z córką i jej żłobkiem. Były partner Wnioskodawczyni, ojciec córki, od końca 2017 r. lub początku 2018 r. nie pracował (nie pracował od początku 2018 r., przez co najmniej 7 - 8 miesięcy, dokładnej daty Wnioskodawczyni nie pamięta), nie wspierał finansowo rodziny, nie dokładał się do opłat domowych oraz innych wydatków związanych z córką (środki czystości, ubrania, lekarz itp.). K.C. korzystał z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu ulgi na dziecko W.C., kwota ta wynosiła 1 112 zł 04 gr (nie wskazano za jaki okres dokonał odliczenia). W 2018 r. Wnioskodawczyni posiadała i wykonywała władzę rodzicielską wobec córki oraz sprawuje ją do dnia dzisiejszego. Od narodzenia córki, Wnioskodawczyni zajmowała się jej wychowywaniem sama. Wnioskodawczyni dba o wszystkie potrzeby związane z wychowywaniem dziecka, zorganizowała chrzciny córki, uczęszczała z córką na wszystkie szczepienia, wizyty lekarskie oraz bilanse do lekarza rodzinnego. Wnioskodawczyni robiła zakupy do domu, przygotowywała posiłki, robiła opłaty za mieszkanie. Wnioskodawczyni była na urlopie macierzyńskim w okresie od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni po urlopie macierzyńskim, tj. od dnia 6 czerwca 2018 r. otworzyła działalność gospodarczą usługi , by móc pracować i wspierać swoją rodzinę finansowo. Wnioskodawczyni, aby móc utrzymać swoją rodzinę, prowadzić działalność gospodarczą i poprawić status finansowy rodziny, była zmuszona zapisać córkę do żłobka prywatnego (do żłobka publicznego córka się nie dostała), za który opłaty ponosiła Wnioskodawczyni, tj. co miesiąc w kwocie 1 400 zł 1 600 zł. Dochód Wnioskodawczyni w roku podatkowym 2018 r., był uzyskany z urlopu macierzyńskiego, tj. okres 1 stycznia 2018 r. 1 czerwca 2018 r. oraz z działalności gospodarczej, tj. okres 6 czerwca 2018 r. 31 grudnia 2018 r., opodatkowanej na zasadach ogólnych. Przychody Wnioskodawczyni nie przekroczyły kwoty 112 000 zł. W 2018 r. w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej córki, nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawczyni nie otrzymywała zasiłku pielęgnacyjnego, ani renty socjalnej na córkę.

Wskazać należy, że ulga, o której mowa w art. 27f, tzw. ulga prorodzinna przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje obojgu rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie przez nich ustalonej proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślić jednak należy, że jak już wyżej wskazano zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka. Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodzica wobec dziecka. Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej, bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia.

W sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, nie ma zastosowania zasada, zgodnie z którą, przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko, rodzice dziecka mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka jest bowiem zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

Powyższy pogląd znalazł odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym, np. w wyroku NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, w którym Sąd wskazał, że: Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jednocześnie jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 72/11: W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Wskazane zostało, że jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka.

W sprawie należy wziąć pod uwagę okoliczności, że w 2018 r. córka W.C. mieszkała z Wnioskodawczynią, w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni. Razem z nimi w okresie styczeń listopad 2018 r., mieszkał również ojciec córki i były partner Wnioskodawczyni. Jednak jak wynika z treści wniosku, były partner Wnioskodawczyni nie pomagał w opiece i zajmowaniu się dzieckiem, nie współuczestniczył w ponoszeniu kosztów utrzymania i potrzeb dziecka, nie pracował zawodowo, był osobą uzależnioną od alkoholu i środków odurzających, zachowywał się agresywnie, był wulgarny (wobec jego zachowania musiała również interweniować policja). Pozwala to na wniosek, że ojciec dziecka nie uczestniczył w zaspokajaniu potrzeb bytowych, opiekuńczych, zdrowotnych, emocjonalnych córki oraz nie zapewniał poczucia bezpieczeństwa dziecka i rodziny, a wszystkie te przesłanki stanowią elementy wykonywania władzy rodzicielskiej. W analizowanej sprawie należy wziąć pod uwagę, że to Wnioskodawczyni sprawowała w 2018 r. faktyczną władzę rodzicielską nad córką, tzn. podejmowała wszelkie decyzje dotyczące córki, sprawowała nad nią pieczę, ponosiła koszty jej utrzymania, troszczyła się o jej zdrowie i chodziła z dzieckiem do lekarza, troszczyła się o rozwój fizyczny i emocjonalny, dokonywała czynnego udziału w sprawach dotyczących dziecka (np. chrzest, zapisanie dziecka do żłobka).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro ojciec dziecka, tj. małoletniej córki W.C., w 2018 r. nie uczestniczył w wykonywaniu władzy rodzicielskiej, bowiem nie wykazywał zainteresowania i aktywności w wychowaniu dziecka, nie opiekował się córką, nie troszczył się o jej potrzeby fizyczne i emocjonalne, nie ponosił kosztów utrzymania dziecka, należy uznać, że w opisanej we wniosku sytuacji, to Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis oraz powyższe uregulowania prawne, w 2018 r. Wnioskodawczyni przysługiwało wyłączne prawo (w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Nadmienić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie, w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka faktycznie wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej