Wynagrodzenie wypłacane osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło, w części dotyczącej przenoszenia przez nich na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów (np. przygotowany i zredagowany tekst na bloga) stanowi przychód z działalności publicystycznej, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 września 2022 r. (data wpływu 5 października 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (po uzupełnieniu wniosku)

Spółka X (dalej: „Spółka”) jest kapitałową spółką prawa handlowego posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tym samym podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zatrudnia na podstawie umowy o dzieło osoby mające wiedzę z zakresu:

-ustawy o rachunkowości,

-prawa podatkowego,

-prawa gospodarczego,

-prawa pracy,

-kadr i płac oraz rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych.

W ramach wykonania dzieła za wynagrodzeniem Spółka u danego autora zamawia :

·przygotowanie oraz redagowanie tekstów na stronę internetową (blog), social media;

·przygotowywanie wpisów na blog (strona www);

·przygotowywanie wpisów na kanały społecznościowe.

Wszystkie treści stworzone przez danego autora w ramach ww. czynności, są projektami niepowtarzalnymi, mają indywidualny charakter i spełniają przesłanki utworu określone w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm., dalej: „ustawa o prawach autorskich”), tj. są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonym w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Honorarium autora z tytułu rozporządzania prawami autorskimi do utworów jest ustalone na podstawie stałego wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworów.

Potwierdzeniem wykonania dzieła oraz przeniesienia praw autorskich jest blog mieszczący się na stronie www, w mediach społecznościowych, gdzie publikowane są teksty oraz wpisy, a pod każdą publikacją znajdują się inicjały autora.

Publicystyczne utwory zamieszczane są na stronie internetowej, w mediach społecznościowych kontrahenta Spółki, tj. podmiotu prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą pod oznaczeniem Y.

Spółka osiąga przychody z tytułu sprzedaży przygotowanych i opublikowanych tekstów, wpisów na blogu, na fanpaga w mediach społecznościowych swojego kontrahenta.

Pytanie (po uzupełnieniu wniosku)

Czy wynagrodzenie wypłacane osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło, w części dotyczącej przenoszenia przez nich na Spółkę autorskich praw majątkowych do konkretnych utworów (np. przygotowany i zredagowany tekst na bloga, na fanpaga w mediach społecznościowych) stanowi przychód z działalności publicystycznej, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy Spółka jako płatnik, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt. 3 ww. ustawy, ma prawo do zastosowania do ww. przychodów uzyskiwanych przez te osoby, tworzących utwory w stanie faktycznym 50% koszty uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej uznania przychodu uzyskiwanego przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o dzieło z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów jako przychodu z tytułu działalności publicystycznej. Natomiast w zakresie możliwości zastosowania przez płatnika 50% kosztów uzyskania przychodów zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), koszty uzyskania niektórych przychodów określa się m.in. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich artystów, wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o PIT (w brzmieniu obowiązującym od 19 lipca 2018 r.), przepis 22 ust. 9 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

3)produkcji audialnej i audiowizualnej;

4)działalności publicystycznej;

5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

6)działalności konserwatorskiej;

7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowo-dydaktycznej, naukowej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2017 r. nie wykluczały z możliwości zastosowania art. 22 ust. 9b ustawy o PIT, żadnych zawodów.

Natomiast od 1 stycznia 2018 r. z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu mogą skorzystać wyłącznie ci podatnicy, którzy prowadzą określony rodzaj działalności wskazany w powyższym artykule.

Działalność twórcza w zakresie publicystyki

Czynności polegające na przygotowywaniu oraz redagowaniu tekstów innych osób, przygotowaniu artykułów kontekstowych, eksperckich, branżowych do mediów (strona www, social media), przygotowywaniu wpisów na blog strony www oraz na różnego rodzaju kanałów w social media, należy określić jako działalność publicystyczną.

Jak było wskazane powyżej, 50% koszty uzyskania przychodu stosuje się m.in. do przychodów uzyskiwanych z działalności twórczej w zakresie działalności publicystycznej

W związku z tym, że w ustawach brak jest definicji działalności publicystycznej należy w tym zakresie posłużyć się definicją językową.

Zgodnie ze słownikiem PWN, publicystyka to wypowiedzi (piśmiennicze i kolokwialne) na aktualne tematy (publicystyka jest klasyfikowana w zależności od dziedziny, której dotyczy na: społeczną, polityczną, gospodarczą, kulturalną), przedstawiające wyraźne poglądy i opinie, często o charakterze polemicznym, tendencyjnym lub wręcz prowokacyjnym. Interpretuje i ocenia fakty z przyjętego punktu widzenia, zmierza do kształtowania opinii publicznej; publicystyka pozaprasowa to przede wszystkim traktaty, rozprawy, polemiki, pisma ulotne; dzieje publicystyki sięgają początków piśmiennictwa (retoryka rzymska), a szerokie jej oddziaływanie umożliwił wynalazek druku; wraz z rozwojem prasy ukształtowała się publicystyka prasowa (artykuł, felieton, kronika, reportaż, wywiad, polemika itp.), a rozwój radia i telewizji przyniósł nowe formy wypowiedzi publicystycznej; elementy publicystyki przenikają do literatury pięknej oraz do innych rodzajów twórczości, np.: filmu, plastyki (kronika filmowa, niektóre rodzaje plakatu, karykatury, itd.); publicystyka jest klasyfikowana zależnie od dziedziny, której dotyczy (polityczna, ekonomiczna, społeczna, kulturalna, naukowa).

Publicystyka obejmuje współcześnie różne gatunki piśmiennicze, jak np.: reportaże, felietony, artykuły oraz jest prowadzona w różnych formach. Obecnie coraz więcej firm prowadzi działalność publicystyczną poprzez prowadzenie kanałów na social media. Nie powinno się ograniczać obecnie działalności publicystycznej tylko do tej w tradycyjnym, ścisłym ujęciu. W przypadku prowadzenia bloga czy kanałów na social media, również mamy do czynienia z działalnością publicystyczną. Poprzez ich prowadzenie autor wyraża swoje poglądy, opinię, które mają indywidualny oraz twórczy charakter.

Bez wątpienia do działalności publicystycznej możemy także zaliczyć przygotowywanie artykułów, raportów branżowych czy redagowanie tekstów.

W związku z powyższym, ww. czynności wykonywane przez autora można zaliczyć do działalności publicystycznej, która została wymieniona w art. 22 ust. 9b pkt 4 ww. ustawy, jako działalność, która uprawnia do skorzystania z kosztów uzyskania w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Spółka jako płatnik ma prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do wynagrodzenia pracownika za przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez autora w ramach wykonywanych czynności polegających na przygotowywaniu oraz redagowaniu tekstów innych osób, przygotowaniu artykułów kontekstowych, eksperckich, branżowych do mediów (strona www, social media), przygotowywaniu wpisów na blog strony www oraz na różnego rodzaju kanały w social media.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z pkt 2 tego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z treści przepisu art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za dochód, stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że:

Jednocześnie jeżeli twórcy i artyści wykonawcy osiągają przychody w ramach prowadzonych przez siebie pozarolniczych działalności gospodarczych, to koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ww. przepisie nie mają zastosowania (art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowe koszty stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

Z powyższego przepisu wynika zatem, że tylko ww. rodzaje działalności pozwalają na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, takich jak „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.):

W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu – przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przymiotnik „twórczy”, który poprzedza wymieniane przez ustawodawcę w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rodzaje działalności można zdefiniować jako mający na celu tworzenie; będący wynikiem tworzenia, a jako jego synonimy Słownik Języka Polskiego PWN wymienia m.in. przymiotniki: konstruktywny, kreatywny, kreacyjny. Nie ulega zatem wątpliwości, że objęte przedmiotowym przepisem efekty takiej działalności musi cechować kreatywność, unikalność czy osobiste ujęcie przez ich twórców.

W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Ponadto ustawodawca wyszczególniając przykładowe kategorie utworów posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie według przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W związku z tym, że w ustawach brak jest definicji działalności publicystycznej należy w tym zakresie posłużyć się definicją językową.

„Działalność publicystyczna” według słownika PWN to „wypowiedzi (piśmiennicze i kolokwialne) na aktualne tematy (publicystyka jest klasyfikowana w zależności od dziedziny, której dotyczy na: społeczną, polityczną, gospodarczą, kulturalną), przedstawiające wyraźnie poglądy i opinie, często o charakterze polemicznym, tendencyjnym, interpretuje i ocenia fakty z przyjętego punktu widzenia, zmierza do kształtowania opinii publicznej, publicystyka pozaprasowa to przede wszystkim traktaty, polemiki, pisma ulotne. Publicystka jest kwalifikowana zależnie do dziedziny, której dotyczy na polityczną, ekonomiczną, społeczną, kulturalną i naukową.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało zdefiniowane pojęcie „działalność twórcza”, to należy odwołać się do słownikowego znaczenia tego pojęcia. I tak – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wydanie internetowe): działalność oznacza: 1) „zespół działań podejmowanych w jakimś celu” 2) „funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie na coś”, natomiast twórczy oznacza: 1) „mający na celu tworzenie; też: będący wynikiem tworzenia” 2) „dotyczący twórców”.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że treści stworzone przez danego autora w ramach opisanych we wniosku czynności, które stanowią utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, można uznać za działalność publicystyczną, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ta interpretacja nie ocenia prawidłowości Państwa stanowiska w kwestii uznania określonych efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą Państwo zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).