Skutki podatkowe sprzedaży koni.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży koni.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest psychologiem, prowadzi gabinet terapeutyczny w ramach swojej działalności gospodarczej. Działalność ta, sklasyfikowana jest pod kodem PKD 86.90.E –pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana. Ze względów rodzinnych (posiadanie dwójki dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym) działalność gospodarcza jest aktualnie zawieszona. Oprócz tego, Wnioskodawczyni wynajmuje w ramach najmu cywilnoprawnego dwa mieszkania stanowiące jej własność oraz 3 mieszkania i lokal użytkowy, których własność wynika z posiadanego przez Wnioskodawczynię udziału w kamienicy. Poza powyższymi zajęciami Wnioskodawczyni w czasie wolnym od wielu lat jeździ konno. Wieloletnia pasja zaowocowała faktem, że w celu sprawdzenia swoich umiejętności bierze Ona udział w zawodach jeździeckich oraz chce osiągać w nich jak najlepsze wyniki. Dyscypliną, którą uprawia Wnioskodawczyni jest ujeżdżenie. Dyscyplina ta, polega na treningu konia, tak aby podczas zawodów jeździeckich prezentował on określone figury współpracując tym samym z dosiadającym go jeźdźcem. Kryteria oceny przez sędziów w tej dyscyplinie dotyczą nie tylko prawidłowości wykonania konkretnych elementów, ale również dotyczą harmonii współdziałania jeźdźca i konia, jakości ruchu konia, jego rozluźnienia, łatwości prezentacji figur, itp. Specyfika tej dyscypliny wymaga posiadania od Wnioskodawczyni koni na własność, gdyż tylko bezpośrednio współpracując ze swoimi końmi Wnioskodawczyni jest w stanie stworzyć z nimi więź, która umożliwi jej uzyskiwanie satysfakcjonujących rezultatów. W tej chwili Wnioskodawczyni posiada na własność dwa konie. Udział w zawodach jeździeckich poza satysfakcją Wnioskodawczyni nie przynosi Jej żadnych korzyści, w szczególności żadnych dochodów.

Sport ten, z racji tego, że odbywa się z udziałem zwierząt, bywa dosyć nieprzewidywalny. Czasem pomimo właściwego treningu, dobranej diety oraz regularnych zajęć rozwijających umiejętności sportowe koń nigdy nie osiągnie cech, które predysponowały by Wnioskodawczynię wraz z koniem do osiągania zadawalających wyników sportowych. Ponadto wskazać należy, że kontuzje które w sporcie występują regularnie, mogą wykluczyć konia z zawodów nie tylko czasowo, ale również na stałe. Każdy z koni osiąga również po upływie czasu szczyt swoich możliwości sportowych, po których następuje ich regres, co widoczne jest w osiąganych przez parę coraz słabszych wynikach na zawodach. Specyfika uprawianego przez Wnioskodawczynię sportu wymusza zatem czasem, wymianę przez nią koni z następujących powodów: nietrafiony zakup, nieosiąganie przez konia oczekiwanych wyników sportowych lub kontuzja wykluczająca konia z zawodów oraz powodująca spadek umiejętności zwierzęcia w zakresie sportu. Sprzedaż konia z reguły następuje nie wcześniej niż po upływie kilku lat licząc od końca miesiąca, w którym konia takiego nabyto. Ostatniego konia Wnioskodawczyni sprzedała w latach 2012-2014 (nie pamięta dokładnie w którym roku).

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej powiązanej z uprawianym sportem, ani z hodowlą, czy obrotem końmi lub innymi zwierzętami. Wszystkie działania mają charakter tylko i wyłącznie prywatny. Wnioskodawczyni nie hoduje koni, nie posiada znacznego ich stada oraz nie zatrudnia na potrzeby realizacji pasji żadnych pracowników. Na dzień złożenia wniosku posiada tylko dwa konie, które użytkuje tylko dla swoich własnych potrzeb. Aktualnie planuje sprzedaż jednego ze swoich koni, z tego względu, że koń ten osiągnął szczyt swoich możliwości i Wnioskodawczyni nie jest w stanie wytrenować go do wyższego poziomu. Brak możliwości dalszego wytrenowania i wyszkolenia kolejnych trudniejszych do wykonania przez niego elementów wynika z tego, że jest on zbyt mało energiczny i za mało chętny do współpracy z jeźdźcem, przez co Wnioskodawczyni nie jest w stanie wyegzekwować od niego wykonywania trudniejszych zadań na satysfakcjonującym poziomie. W dyscyplinie, którą trenuje Wnioskodawczyni nie ma mowy o stosowaniu rozwiązań mających na celu zmuszenie konia do współpracy, w sposób przeczący jego naturze, gdyż takie działania są przede wszystkim nieetyczne i niezgodne z założeniami trenowanej przez Wnioskodawczynię dyscypliny oraz co więcej mogą skutkować wykluczeniem zarówno jeźdźca, jak i konia z zawodów sportowych. Z tego względu Wnioskodawczyni prawdopodobnie zdecyduje się na sprzedaż konia. Koń ten został kupiony w kwietniu 2021 r.

Pytanie

1)Czy sprzedaż koni w przypadku Wnioskodawczyni powinna zostać zakwalifikowana, jako odpłatne zbycie innych rzeczy niewykonywane w ramach prowadzonej działalności, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z 26 lipca 1991 r. o  podatku od osób fizycznych?

2)Czy sprzedaż konia zakupionego w kwietniu 2021 r., z uwagi na upływ 6 miesięcznego terminu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż konia powinna zostać zakwalifikowana, jako odpłatne zbycie innych rzeczy niewykonywane w ramach prowadzonej działalności, o którym mowa w  art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r.  poz. 1128 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2022 r.  poz. 572), zwierzę nie jest rzeczą, ale w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Zgodnie z powyższym, sprzedaż konia pod względem prawno-podatkowym należy traktować jako sprzedaż rzeczy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opiera się na czterech podstawowych przesłankach:

1.Zarobkowym celu działalności.

Działalność jest wtedy uznawana za zarobkową, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności (tak stwierdza m.in. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 22 czerwca 2011 r., Nr IBPBI/1/415-289/11/RM).

Ponadto, ta sama teza odnośnie braku charakteru zarobkowego działań, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb Wnioskodawczyni zawarta jest również w interpretacji indywidualnej z 11 kwietnia 2022 r., Nr 0112-KDIL2-1.4011.71.2022.2.MB.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że taki właśnie cel - zaspokojenie własnych potrzeb - ambicji sportowych jest przyczyną nabywania i sprzedawania przez Wnioskodawczynię koni. Nie nabywa ich w celu odsprzedaży i zarobku, a jedynie w celu realizacji własnych potrzeb - ambicji sportowych. Sprzedaż koni jest „efektem ubocznym” Jej aktywności, który jest spowodowany faktem, że nie jest w stanie Ona utrzymywać wszystkich swoich koni, również tych, które się nie sprawdziły - musi je zastąpić końmi posiadającymi odpowiednie cechy psychofizyczne, mogące realizować ambicje sportowe Wnioskodawczyni na wyznaczonym przez Nią poziomie rezultatów. Ponadto, tak jak to zostało wskazane w zdarzeniu przyszłym, ale wymaga w tym miejscu podkreślenia - aktywność sportowa nie przynosi poza realizacją swoich założeń sportowych żadnych korzyści, w szczególności żadnych dochodów. Zwrócić uwagę należy, że wieloletnie koszty utrzymania zwierzęcia, które obejmują koszty utrzymania boksu, paszy, weterynarzy, teków, niezbędnego wyposażenia, sprzętu jeździeckiego oraz same koszty udziału w zawodach jeździeckich są tak wysokie, że rzadko kiedy sprzedaż konia odbywa się z zyskiem - w większości przypadków cena rekompensuje tylko część poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów. Koszty utrzymania jednego konia to wydatek rzędu kilku tysięcy złotych miesięcznie, przy założeniu, że koń nie wymaga specjalistycznego leczenia, czyli nie miał żadnej kontuzji.

2.Wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany.

Dla spełnienia przestanki zorganizowania musi istnieć pewien algorytm wykonywania działalności (przykładowo wyrok WSA w Krakowie z 8 lutego 2012 r., sygn akt I SA/Kr 1999/11, czy wyrok WSA w Warszawie z 12 lutego 2014 r., sygn akt III SA/Wa 2618/13). Jak czytamy w wyroku WSA w Gliwicach z 18 stycznia 2012 r., sygn akt I SA/GI818/11, „w odniesieniu do pojęcia „zorganizowana” formułuje się postulat funkcjonalnego rozumienia, które polega na przyjęciu pewnego stałego sposobu wykonywania działalności gospodarczej, stałej struktury organizacyjnej jej prowadzenia, czyli przeciwieństwo przypadkowości czy aktywności ad hoc”.

Dodatkowo Sąd Najwyższy w wyroku z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II UK 98/16 wskazuje,że: „Kolejny wyznacznik działalności gospodarczej - zorganizowany charakter, oznacza wpisanie obranego rodzaju działalności w formalne ramy organizacyjne, które zasadniczo oznaczają np. ustanowienie określonej formy prawnej, utworzenie siedziby, zorganizowanie biura, bądź innych pomieszczeń do prowadzenia działalności, zatrudnianie pracowników i ustanowienie wewnątrzzakładowych uregulowań prawnych”.

W analizowanym przypadku dokonywana przez Wnioskodawczynię sprzedaż koni nie ma charakteru zorganizowanego. Jest Ona sportowcem posiadającym źródła zarobku niepowiązane z uprawianym sportem, zaś nabywa konie jedynie celem uprawiania określonej dyscypliny sportowej. Nie posiada Ona znacznego stada koni, a te posiadane przez nią są użytkowane tylko i wyłącznie na Jej potrzeby. Nabywanie i  sprzedaż koni jest naturalną koniecznością w przypadku, gdy zawodniczka chce osiągnąć dobre wyniki sportowe. Ponadto, Wnioskodawczyni nie podejmuje żadnych działań o charakterze marketingowym, reklamowym, mających na celu sprzedaż koni. Nie  posiada również żadnej struktury organizacyjnej, która zajmowałaby się sprzedażą oraz nabywaniem koni (obrotem końmi), ani nie zatrudnia w tym celu żadnych pracowników, wykonywaniu działalności w sposób ciągły.

3.Wykonywanie działalności w sposób ciągły.

Jak wyjaśnia Sąd Najwyższy w wyroku z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II UK 98/16: „Ostatnią wymagającą spełnienia przesłanką jest ciągłość wykonywania działalności, co  jednoznacznie i stanowczo wskazuje, te wykonywanie działalności nie może mieć charakteru incydentalnego, od przypadku do przypadku, ani tym bardziej jednorazowego. Cel zadaniowy, związany z prowadzeniem przedsiębiorstwa i jego utrzymaniem, wytyczony przez osobę podejmującą działalność musi więc zakładać nastawienie na trwanie działalności w dłuższym przedziale czasowym”.

Sprzedaż koni przypadku Wnioskodawczyni nie ma również charakteru ciągłego. Dokonywana jest na przestrzeni wielu lat i jest związana z okolicznościami niezależnymi od Niej - takimi jak długotrwała kontuzja, osiągnięcie szczytu rozwoju lub brak odpowiednich cech konia o charakterze sportowym. Ostatnia sprzedaż konia przez Wnioskodawczynię miała miejsce prawie 10 lat temu - w latach 2012-2014. Tym samym, dokonywana przez Nią sprzedaż ma charakter okazjonalny, przypadkowy - stąd w Jej ocenie, nie można jej przypisać cechy ciągłości.

Reasumując, mając na uwadze powyższe, dokonywana przez Wnioskodawczynię sprzedaż konia nie charakteryzuje się cechami wskazanymi w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie może ona zostać uznana za  pozarolniczą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, przychód (dochód) ze sprzedaży konia będzie odpłatnym zbyciem innych rzeczy niewykonywanym w ramach prowadzonej działalności o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku od osób fizycznych.

Podobny opis sprawy zawiera interpretacja z 8 czerwca 2012 r., Nr ILPB1/415-243/12-2/TW Izby Skarbowej w Poznaniu - interpretacja ta, również odnosi się do sprzedaży koni. W  interpretacji tej stanowisko wnioskodawcy analogiczne do stanowiska Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż konia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku od osób fizycznych ze względów przedstawionych poniżej.

Wyżej powołany przepis stanowi, że:

Źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, niniejsza regulacja statuuje następujące warunki nieopodatkowania podatkiem dochodowym sprzedaży rzeczy:

-dokonanie odpłatnego zbycia innej rzeczy niezwiązanego z działalnością gospodarczą;

-upływ pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Odnosząc powyższe warunki do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię należy stwierdzić, że:

·warunek nr 1 jest spełniony - Wnioskodawczyni planuje zbyć konia w ramach umowy sprzedaży ; nie dokonuje sprzedaży w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, co zostało uargumentowane w odpowiedzi na  pytanie Nr 1.

·warunek nr 2 jest spełniony - od końca miesiąca zakupu konia do momentu sprzedaży upłynie co najmniej 6 miesięcy ; zatem od momentu zakupu konia (kwiecień 2021 r.) do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację indywidualną upłynął już rok.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Pani stanowiska, na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu o wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na  platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi: