Ustalenie rezydencji podatkowej w Polsce oraz opodatkowanie dochodów zagranicznych. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.587.2022.2.ENB

Temat interpretacji

Ustalenie rezydencji podatkowej w Polsce oraz opodatkowanie dochodów zagranicznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej w Polsce oraz opodatkowania dochodów zagranicznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 14 listopada 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W Wielkiej Brytanii przebywa Pan od kilku lat, w ciągu roku mieszka Pan tam przez 11 miesięcy. Do Polski przyjeżdża Pan tylko w ramach urlopu. W Wielkiej Brytanii skupia się Pan na pracy, prowadzeniu unormowanego życia, czyli wynajmuje Pan pokój, pracuje i odprowadza podatki od wynagrodzenia zgodnie z prawem obowiązującym w Wielkiej Brytanii. Praktycznie wszystkie zarobione środki przeznacza Pan na opłacenie mieszkania, zakup wyżywienia, a resztę środków przelewa Pan na konto oszczędnościowe. Współmałżonka, która mieszka w Polsce prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe, na które nie przeznacza Pan środków finansowych, ponieważ środki zarobione przez współmałżonkę w Polsce wystarczają na prowadzenie oddzielnego gospodarstwa domowego. Do wniosku dołączył Pan ksero potwierdzenia statusu rezydenta w Wielkiej Brytanii. W związku z prowadzeniem życia oraz posiadaniem centrum życiowego w Wielkiej Brytanii Pana zdaniem nie podlega Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce za rok 2021. W roku 2021 złożył Pan rozliczenie podatkowe za rok 2020.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że w latach 2020-2021 nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Pana stałym miejscem zamieszkania w latach 2020-2021 była Wielka Brytania ponieważ tam Pan mieszka w wynajmowanym mieszkaniu. Podczas pobytu w Polsce mieszka Pan gościnnie przez kilkanaście dni w mieszkaniu, którego jest Pan współwłaścicielem. W Wielkiej Brytanii posiada Pan znajomych a najbliższa rodzina – z którą ma Pan ograniczony kontakt telefoniczny oraz na skype – zamieszkuje w Polsce. Posiada Pan trójkę dzieci, które są pełnoletnie i niezależne finansowo, każde z nich prowadzi własne i odrębne gospodarstwo domowe.

W Polsce jest Pan współwłaścicielem mieszkania zakupionego 4 lata temu, współwłaścicielem samochodu należącego w połowie do syna, oraz współwłaścicielem konta bankowego, z którego jednak korzysta żona bowiem to jej wynagrodzenie tam wpływa. W Wielkiej Brytanii wynajmuje Pan mieszkanie oraz posiada konto bankowe. W latach 2020-2021 nie prowadził Pan aktywności społecznej w Polsce oraz w Wielkiej Brytanii. W latach 2020-2021 zazwyczaj przebywał Pan w Wielkiej Brytanii, tam był Pan przez okres 10 miesięcy a do Polski przyjeżdżał Pan dwa razy w roku na okres 1 miesiąca. Posiada Pan polskie obywatelstwo, ale w Wielkiej Brytanii przyznano Panu status rezydenta. Do Wielkiej Brytanii początkowo wyjechał Pan w celach zarobkowych, ale spodobało się Panu życie w tym kraju, odpowiada Pana potrzebom. Odnajduje się Pan w tamtym środowisku, ma Pan tam znajomych i przyjaciół, z którymi jest bardzo związany. Nie ma Pan w planach powrotu do Polski na stałe, nie jest związany emocjonalnie i nie odczuwa Pan obowiązku powrotu. W latach 2020-2021 nie uzyskał Pan żadnych dochodów w Polsce. W okresie 12 miesięcy – w latach podatkowych 2020-2021 – okresy przebywania w Wielkiej Brytanii były dłuższe niż 183 dni. Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę, który posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Pytania

1)Czy w przypadku gdy w 2020 r. nie był Pan rezydentem Polski lecz Wielkiej Brytanii, a w złożonym zeznaniu podatkowym uwzględnił Pan dochody uzyskane tylko i wyłącznie w Wielkiej Brytanii może Pan skorygować złożone zeznanie?

2)Czy wobec przebywania w Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni i posiadania tam centrum życiowego zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy może Pan być uznany za rezydenta podatkowego w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem – w zakresie pytania pierwszego – nie posiadając rezydencji podatkowej w Polsce nie ciążył na Panu obowiązek podatkowy, w związku z czym złożone już zeznanie może Pan skorygować do zera lub wycofać.

Pana zdaniem – w zakresie pytania drugiego – zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest Pan rezydentem podatkowym w Polsce i nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce za rok 2021. W Wielkiej Brytanii przebywa Pan powyżej 183 dni w roku podatkowym, natomiast w Polsce nie posiada Pan centrum interesów osobistych i gospodarczych. Całe Pana życie skupione jest w Wielkiej Brytanii, tam Pan pracuje, wynajmuje mieszkanie, udziela się towarzysko i spełnia osobiście. W Polsce posiada Pan żonę oraz dorosłe dzieci, jednak nie łączy Was zbyt wiele. Żona oraz dzieci prowadzą swoje własne gospodarstwa domowe. W Polsce posiada Pan na współwłasność mieszkanie, które użytkuje współmałżonka. Pan przyjeżdża tam sporadycznie i „od święta” odwiedzać dzieci oraz wnuczki. Auto, które jest Pana współwłasnością użytkuje tylko i wyłącznie syn, on je utrzymuje i ponosi wszystkie koszty utrzymania. Pan tylko pomógł w jego zakupie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że w Wielkiej Brytanii przebywa Pan od kilku lat, w ciągu roku mieszka Pan tam przez 11 miesięcy. Do Polski przyjeżdża Pan tylko w ramach urlopu. W Wielkiej Brytanii skupia się Pan na pracy, prowadzeniu unormowanego życia, czyli wynajmuje Pan pokój, pracuje i odprowadza podatki od wynagrodzenia zgodnie z prawem obowiązującym w Wielkiej Brytanii. Praktycznie wszystkie zarobione środki przeznacza Pan na opłacenie mieszkania, zakup wyżywienia, a resztę środków przelewa Pan na konto oszczędnościowe. Współmałżonka, która mieszka w Polsce prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe, na które nie przeznacza Pan środków finansowych, ponieważ środki zarobione przez współmałżonkę w Polsce wystarczają na prowadzenie oddzielnego gospodarstwa domowego. Do wniosku dołączył Pan ksero potwierdzenia statusu rezydenta w Wielkiej Brytanii. W związku z prowadzeniem życia oraz posiadaniem centrum życiowego w Wielkiej Brytanii Pana zdaniem nie podlega Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce za rok 2021. W roku 2021 złożył Pan rozliczenie podatkowe za rok 2020.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana małżonka mieszka w Polsce, a ponadto w Polsce jest Pan współwłaścicielem mieszkania zakupionego 4 lata temu, jak również jest Pan współwłaścicielem samochodu i konta, uznać należy, że centrum Pana interesów osobistych znajduje się w Polsce. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską.

Jednakże, mając na uwadze, że w Wielkiej Brytanii również jest Pan traktowany jako rezydent, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, jednakże przedstawione we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, iż w Polsce we wspólnym mieszkaniu zamieszkuje Pana żona, i w tym mieszkaniu się zatrzymuje w trakcie pobytów w Polsce, wskazują, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania również w Polsce.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Mając na uwadze, że ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana zarówno z Polską jak i z Wielką Brytanią bowiem w Polsce ma Pan najbliższą rodzinę, jest Pan współwłaścicielem mieszkania i samochodu, natomiast w Wielkiej Brytanii Pan mieszka i pracuje, tam ma Pan źródło dochodów, wynajmuje Pan mieszkanie, posiada Pan konto z którego korzysta, a także znajomych i przyjaciół z którymi jest Pan bardzo związany nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić w którym z państw w latach 2020-2021 znajdowało się Pana centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b) Konwencji. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że – jak Pan wyjaśnił - w latach 2020-2021 przebywał zazwyczaj w Wielkiej Brytanii, uznać należy, że w tych latach Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Wielka Brytania.

Oznacza to, że w latach 2020-2021 w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

W konsekwencji dochody uzyskiwane przez Pana w latach 2020-2021 z Wielkiej Brytanii z tytułu pracy wykonywanej w tym kraju nie podlegały opodatkowaniu w Polsce. W związku z uzyskiwaniem tych dochodów nie był Pan zobowiązany do składania zeznania podatkowego w Polsce za te lata.

Zgodzić się należy z Panem, że w sytuacji gdy złożył Pan w Polsce zeznanie podatkowe za 2020 r. wykazując w nim wyłącznie dochody uzyskane z pracy wykonywanej w Wielkiej Brytanii to przysługuje Panu prawo złożenia korekty tego zeznania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/ i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie