Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 24 maja 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

22 marca 1988 r. Wnioskodawczyni razem z mężem otrzymali od rodziców (Jej teściów) umową darowizny całą nieruchomość składającą się z dwóch działek o powierzchni 0,31 ha i 0,3333 ha. Zgodnie z umową darowizny po 1/2 części na obydwóch małżonków będących we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

27 marca 2018 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni.

1 sierpnia 2018 r. spisano akt poświadczenia dziedziczenia, w którym dokonano podziału spadku po mężu Wnioskodawczyni w wysokości 1/2 części we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Spadek nabyły w 1/3 części Wnioskodawczyni i Jej dwie córki.

23 października 2018 r. aktem notarialnym (umowa o dział spadku) córki Wnioskodawczyni zrzekły się spadku przekazując go nieodpłatnie Wnioskodawczyni.

W listopadzie 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału działki o powierzchni 0,3333 ha na trzy mniejsze działki. Dwie z nich Wnioskodawczyni sprzedała, tj. jedną o powierzchni 988 m² sprzedała 8 listopada 2021 r., zaś drugą o powierzchni 1054 m² sprzedała 19 listopada 2021 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że:

-wskazana we wniosku działka o powierzchni 0,3333 ha oznaczona jest nr A, KW … oraz działka o powierzchni 0,31 ha oznaczona jest nr B, KW …. Działki te położone są w …;

-w umowie darowizny wskazano, że ww. działki (tj. nr Bi nr A) opisane w KW nr … i …zostały darowane synowej i synowi (tj. Wnioskodawczyni i Jej mężowi), i że nieruchomości te wchodzą w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, objętego wspólnością ustawową;

-działka nr B o powierzchni 0,31 ha stanowi nieruchomość gruntową niezabudowaną, zaś działka nr A o powierzchni 0,3333 ha stanowiła nieruchomość gruntową zabudowaną domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym z garażem;

-decyzją Wójta Gminy … z 12 listopada 2019 r., …, dokonano podziału geodezyjnego nieruchomości, tj. działki nr A o powierzchni 0,3333 ha, wskutek którego wyodrębniono trzy działki, w tym działkę o powierzchni 988 m² oraz działkę o powierzchni 1054 m²;

-działka powstała po podziale dokonanym 12 listopada 2019 r. o powierzchni 988 m² oznaczona została nr C; działka o powierzchni 1054 m² oznaczona została nr D; działka o powierzchni 1307 m² oznaczona została nr E; KW …;

-sprzedane działki: nr C i nr D stanowiły nieruchomości gruntowe niezabudowane;

-działka nr A o powierzchni 0,3333 ha użytkowana była rolniczo przez Wnioskodawczynię i Jej męża na własne potrzeby; powstałe po podziale dwie działki także użytkowane były rolniczo przez Wnioskodawczynię na własne potrzeby, aż do momentu sprzedaży;

-w skład masy spadkowej po zmarłym 27 marca 2018 r. mężu Wnioskodawczyni wchodziły udziały w wysokości 1/2 części we współwłasności nieruchomości położonych w …, tj. działka o powierzchni 0,3333 ha zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym z garażem, działka niezabudowana o powierzchni 0,31 ha, samochód osobowy;

-23 października 2018 r. aktem notarialnym nastąpiła umowa o dział spadku. Na podstawie udzielonych Wnioskodawczyni pełnomocnictw od Jej córek, dokonane aktem notarialnym z 1 sierpnia 2018 r. w imieniu własnym i w imieniu córek Wnioskodawczyni oświadczyła, że na podstawie ustawy spadek po mężu Wnioskodawczyni nabyły: żona (Wnioskodawczyni) oraz jego córki w częściach równych, tj. każda po 1/3 części. W skład spadku wchodził udział w wysokości 1/2 części we współwłasności nieruchomości o powierzchni 0,3333 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym z garażem, udział w wysokości 1/2 części we współwłasności niezabudowanej o powierzchni 0,31 ha, jak również Wnioskodawczyni oświadczyła w imieniu własnym i w imieniu córek, że udziały Jej córek przenosi się na Nią nieodpłatnie bez obowiązku spłat. Żadnych przysporzeń majątkowych Wnioskodawczyni nie uzyskała;

-wartość składników majątku wchodzących w skład masy spadkowej po zmarłym mężu Wnioskodawczyni została ustalona na podstawie cen stosowanych w danej miejscowości oraz na podstawie aktualnej wartości nieruchomości z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia;

-w stosunku do sprzedanych dwóch działek nr C i nr D Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności w celu ich uatrakcyjnienia;

-w celu sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawczyni wynajęła biuro zajmujące się pośrednictwem sprzedaży nieruchomości;

-odpłatne zbycie ww. działek, tj. działki nr C oraz działki nr D nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej (zarobkowej) w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-sprzedane działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej;

-Wnioskodawczyni oprócz nieruchomości wskazanych we wniosku posiada również nieruchomość zabudowaną o powierzchni 0,0219 ha;

-w przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży innych nieruchomości.

Pytanie

Czy zgodnie z art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128), od sprzedaży działki nr C dokonanej 8 listopada 2021 r. oraz od sprzedaży działki nr D dokonanej 19 listopada 2021 r. Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Od 22 marca 1988 r. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką całej nieruchomości. Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali w drodze darowizny od rodziców męża całą nieruchomość (na obydwu małżonków będących we wspólności ustawowej).

27 marca 2018 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni.

1 sierpnia 2018 r. aktem poświadczenia dziedziczenia dokonano podziału spadku po mężu Wnioskodawczyni w wysokości 1/2 części we wspólności ustawowej. Spadek nabyły po 1/3 części Wnioskodawczyni i Jej dwie córki.

Aktem notarialnym z 23 października 2018 r. (umowa o dział spadku) Wnioskodawczyni oświadczyła w imieniu własnym i córek, że spadek nabyła Ona i Jej dwie córki, w skład którego wchodziły udziały w wysokości: 1/2 części we współwłasności nieruchomości zabudowanej oraz 1/2 części we współwłasności nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie udzielonego Wnioskodawczyni pełnomocnictwa przez córki, dokonanego aktem notarialnym z 1 sierpnia 2018 r., przeniesione zostały nieodpłatnie udziały córek na Wnioskodawczynię, tj. bez obowiązku spłat.

W listopadzie 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała 2 działki, po uprzednim podziale działki o powierzchni 0,3333 ha na trzy mniejsze działki.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni odnośnie zapłaty wysokości kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od sprzedaży przedmiotowych działek powinna Ona zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych jedynie w części udziałowej córek (tj. 2 x 1/6 udziału z całości otrzymanej kwoty ze sprzedaży ww. działek), przeniesionej aktem notarialnym na osobę Wnioskodawczyni.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 22 marca 1988 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli do majątku wspólnego w drodze darowizny działki nr: A i B. 27 marca 2018 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, z którym miała Ona ustawową wspólność majątkową małżeńską. 1 sierpnia 2018 r. sporządzono akt poświadczenia dziedziczenia, z którego wynika, że spadek nabyła Wnioskodawczyni i Jej dwie córki w udziale 1/3 każda z nich. W skład masy spadkowej po zmarłym mężu Wnioskodawczyni wchodziły: działka nr A zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym z garażem, działka niezabudowana nr B oraz samochód osobowy. 23 października 2018 r. aktem notarialnym dokonano działu spadku, w którym córki Wnioskodawczyni zrzekły się spadku przekazując go nieodpłatnie Wnioskodawczyni. 12 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału działki nr A na trzy mniejsze o nr: C, D i E. Działkę nr C Wnioskodawczyni sprzedała 8 listopada 2021 r. oraz działkę nr D sprzedała 19 listopada 2021 r. Odpłatne zbycie ww. działek nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów tej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. Kodeksu, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.). Przepis art. 31 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię działki nr C i działki nr D, powstałych w wyniku podziału działki nr A nabytej 22 marca 1988 r. w drodze darowizny do majątku wspólnego małżonków, będącej przedmiotem spadku i działu spadku po śmierci męża Wnioskodawczyni, należy uznać dzień nabycia działki nr A do majątku wspólnego małżonków, tj. 22 marca 1988 r., stosownie do treści art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też późniejszy dział spadku po zmarłym mężu, czy też podział geodezyjny działki nie stanowi dla Wnioskodawczyni nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. W konsekwencji, termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął. Oznacza to, że odpłatne zbycie działki nr C dokonane 8 listopada 2021 r. oraz działki nr D dokonane 19 listopada 2021 r., nienastępujące w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca 1988 r., w którym nastąpiło nabycie działki nr A do majątku wspólnego małżonków. Podział fizyczny działki nr A będącej własnością Wnioskodawczyni, z której wydzielono trzy działki o mniejszej powierzchni, nie stanowi odrębnego nabycia prawa własności nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni z tytułu zbycia nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).