Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.701.2022.6.DP
Temat interpretacji
W zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 października 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid.
Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 16 i 20 grudnia 2022 r. (data wpływu do Organu 16, 20 i 22 grudnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, pracodawcą, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128 t.j., dalej: „ustawa o PIT”) oraz podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2021.1800 t.j., dalej: „ustawa o CIT”). Spółka jest polskim oddziałem (...) firm XYZ (dalej: „Grupa”), oferującej (...). Spółka (...). Siedziba Spółki i zarazem serwis znajduje się w S. Spółka współpracuje z markami, które są (...).
Specjalizacją Spółki są usługi serwisowe. Spółka naprawia xxx urządzeń rocznie: (...). Obsługa tych danych jest kluczowa dla wyliczenia wartości faktur sprzedaży oraz ich zatwierdzenia przez klientów.
Spółka zatrudnia około (...) osób. W skład kadry wchodzą pracownicy serwisu (m.in. (...)), (...) (dalej łącznie: „Pracownicy”). Za poprawne raportowanie napraw z klientami, a następnie fakturowanie tych napraw, odpowiadają Pracownicy z działów (...).
W związku z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego w Polsce oraz chęcią jak największej minimalizacji ryzyka unieruchomienia serwisu oraz zatrzymania procesu fakturowania klientów, a tym samym utracenia głównego źródła przychodu, z powodu zachorowania Pracowników i rozprzestrzeniania wirusa COVID-19, Spółka współpracuje z częścią Pracowników, których charakter pracy i możliwości na to pozwalają, na odległość. Współpraca z Pracownikami odbywa się w trybie pracy zdalnej w rozumieniu art. 67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U.2022.1510 t.j., dalej: Kodeks pracy).
Spółka w celu przeciwdziałania COVID-19 na podstawie art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021.2095 t.j., dalej: „Specustawa”) dopuszcza wykonywanie pracy zdalnej poza miejscem stałego wykonywania pracy możliwej dla wszystkich Pracowników, którym charakter pracy na to zezwala. Praca zdalna może być wykonywana tylko na terytorium Polski oraz w miejscu, w którym zapewnione są warunki pracy zgodne z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Standardowe obowiązki z zakresu umowy o pracę poza siedzibą Spółki mogą być zdalnie kontrolowane przez Spółkę. Tryb pracy zdalnej wprowadzany jest na polecenie przełożonych. Praca zdalna wykonywana jest w systemie czasu pracy określonego w umowie o pracę oraz zgodnie z postanowieniami odpowiednich regulacji wewnętrznych, w tym w szczególności z postanowieniami Regulaminu Pracy obowiązującego w Spółce.
W związku z dynamicznie rozwijającym się rynkiem usług serwisowych oraz koniecznością zapewnienia odpowiednich warunków Pracownikom, współpracującym ze Spółką w trybie pracy zdalnej, których charakter pracy wymaga przygotowania stanowiska pracy zdalnej do efektywnego, komfortowego oraz poprawnego wykonywania obowiązków, Spółka zdecydowała się na zapewnienie narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej w myśl art. 3 ust. 4 Specustawy, poprzez wydanie tym Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid do sklepów, oferujących niezbędne wyposażenie na sprzedaż. Forma zapewnienia narzędzi i materiałów w postaci voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid koresponduje z wewnętrzną polityka Grupy, która to polityka nakierowana jest na zachęcanie Pracowników i współpracowników do doposażania w ergonomiczne i odpowiednie dla zdrowia wyposażenie do efektywnego świadczenia pracy, a nie na refundację kosztów dostosowania stanowiska pracy zdalnej w formie pieniężnej.
Na wyżej wymieniony cel Spółka zamierza przeznaczyć (...) tysięcy złotych polskich dla (...) Pracowników, wytypowanych przez bezpośrednich przełożonych na podstawie zakresu obowiązków Pracownika. Wydanie vouchera, karty podarunkowej lub karty typu prepaid będzie odbywać się na wniosek Pracownika. Weryfikacji oraz akceptacji zakupu na podstawie pisemnego oświadczenia Pracownika będzie dokonywał bezpośredni przełożony. Zakupiony przez Pracownika sprzęt stanowi własność Pracownika i pozostanie jego własnością po zakończeniu stosunku zatrudnienia. Zapewnienie narzędzi i materiałów nie przysługuje Pracownikom w okresie wypowiedzenia ani Pracownikom nieoddelegowanym na pracę zdalną.
W pismach z 16 i 20 grudnia wskazaliście Państwo dodatkowo, że:
1. Wszyscy Pracownicy, którym wydane będą vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid, świadczą pracę dla Spółki na podstawie umowy o pracę. Wniosek nie dotyczy umów cywilnoprawnych.
2. Spółka zamierza rozliczyć Pracowników z zakupionych narzędzi i materiałów poprzez zebranie pisemnych oświadczeń Pracowników o wykorzystaniu vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid na cele doposażenia stanowiska pracy w związku ze świadczeniem obowiązków z zakresu umowy o pracę poza siedzibą Spółki. Dodatkowo, na żądanie przełożonego, Pracownik jest zobowiązany do okazania dowodu zakupu (rachunku/paragonu/potwierdzenia). W odróżnieniu od wcześniej wymienionych pisemnych oświadczeń Pracowników o wykorzystaniu vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid, wyżej wymienione dowody zakupu nie będą gromadzone oraz przechowywane w dokumentacji Spółki.
3. Pracownicy otrzymają vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid o wartości 500 - 2000 PLN każdy, w zależności od zgłoszonego do przełożonego zapotrzebowania. Dla ośmiu Pracowników Spółka przewidziała vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid o wartości 5000 - 10000 PLN każdy. Wyższa wartość vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid, przewidziana dla wyżej wymienionych ośmiu Pracowników, wynika z faktu, iż Pracownicy ci są zatrudnieni na najwyższych stanowiskach w Spółce. W związku ze zwiększoną odpowiedzialnością oraz dostępem do ściśle tajnych dokumentów Spółki oraz wewnętrznych informacji, Spółka uznała, iż należy doposażyć tych Pracowników w narzędzia i materiały, umożliwiające zarówno efektywne i komfortowe świadczenie obowiązków na odległość, jak i zapewniające bezpieczeństwo dokumentów oraz informacji, przechowywanych przez tych Pracowników poza siedzibą Spółki w związku z świadczeniem na odległość obowiązków wynikających z umowy o pracę.
W przypadku braku możliwości wypożyczenia Pracownikowi narzędzi i materiałów, będących własnością Spółki, Pracownik otrzyma voucher, kartę podarunkową lub kartę prepaid o adekwatnie wyższej wartości ze względu na brak wystarczającej ilości narzędzi i materiałów w dyspozycji Spółki w stosunku do zapotrzebowania Pracowników. Dlatego też Spółka przewidziała wydanie voucherów, kart podarunkowych lub kart prepaid o różnych wartościach.
4. Pod pojęciem „Współpraca z Pracownikami odbywa się w trybie pracy zdalnej w rozumieniu art. 67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U.2022.1510 t.j., dalej: Kodeks pracy)” należy rozumieć zdefiniowaną w art. 67 ust. 1 (Rozdział IIb) telepracę. Określenie w treści wniosku o wydanie interpretacji „praca zdalna” powinno być rozumiane jako telepraca, czyli praca, która może być wykonywana regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Spółka zaznacza, iż formalnie Pracownicy nie są zatrudnieni w formie telepracy, a jedynie otrzymali polecenie wykonywania pracy zdalnej (telepracy) w związku z opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przeciwdziałaniu COVID-19.
5. Pracownicy, wymienieni we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie są zatrudnieni w formie telepracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Pracownicy, wymienieni we wniosku o wydanie interpretacji, otrzymali polecenie wykonywania pracy zdanej zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021.2095 t.j.).
Pytanie
Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztu, poniesionego na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid, do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztu zapewnienia narzędzi i materiałów, poniesionego na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid, do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ustawy o CIT.
Na podstawie art. 15 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Według licznego orzecznictwa organów skarbowych, do kosztów uzyskania przychodu mogą być zaliczone wydatki, które spełniają łącznie poniższe warunki:
1. Zostały poniesione przez podatnika, czyli pokryte z zasobów majątkowych podatnika;
2. Są definitywne, czyli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie;
3. Pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. Nie mogą znajdować się w katalogu wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT;
5. Zostały właściwie udokumentowane.
Zdaniem Spółki, koszt zapewnienia niezbędnych narzędzi i materiałów dla Pracowników, które umożliwiają pracę zdalną, mieści się w katalogu kosztów, poniesionych w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów - dostosowanie stanowiska Pracowników do wykonywania pracy zdalnej bezpośrednio wpływa na efektywność i poprawność wykonywanych zadań, a więc wpływa też na wynik finansowy Spółki.
Umożliwienie pracy zdalnej Pracownikom, których charakter pracy na to pozwala, minimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania wirusa COVID-19 wśród Pracowników, którzy swoje obowiązki muszą wykonywać w siedzibie Spółki (na przykład Pracowników serwisu), a co za tym idzie, zabezpiecza ciągłość wykonywania usług serwisowych, będących głównym źródłem przychodów Spółki.
Koszt zapewnienia niezbędnych narzędzi i materiałów dla Pracowników poprzez zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid zostanie definitywnie poniesiony przez Spółkę, pozostanie w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zostanie udokumentowany fakturą VAT oraz nie znajduje się w katalogu wydatków kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, łącznie spełnia wszystkie warunki, kwalifikujące ten koszt do kosztów uzyskania przychodu.
Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w odpowiedzi na interpelację poselską nr 22251 z upoważnienia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej, sygn. DD3.054.15.2021.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
- został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop,
- został właściwie udokumentowany.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Podkreślić również należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.
Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).
Można przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.
Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy jednak wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wynika że w związku z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego w Polsce oraz chęcią jak największej minimalizacji ryzyka unieruchomienia serwisu oraz zatrzymania procesu fakturowania klientów, a tym samym utracenia głównego źródła przychodu, z powodu zachorowania Pracowników i rozprzestrzeniania wirusa COVID-19, Spółka współpracuje z częścią Pracowników, których charakter pracy i możliwości na to pozwalają, na odległość. W związku z dynamicznie rozwijającym się rynkiem usług serwisowych oraz koniecznością zapewnienia odpowiednich warunków Pracownikom, współpracującym ze Spółką w trybie pracy zdalnej, których charakter pracy wymaga przygotowania stanowiska pracy zdalnej do efektywnego, komfortowego oraz poprawnego wykonywania obowiązków, Spółka zdecydowała się na zapewnienie narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej, poprzez wydanie tym Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid do sklepów, oferujących niezbędne wyposażenie na sprzedaż. Forma zapewnienia narzędzi i materiałów w postaci voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid koresponduje z wewnętrzną polityka Grupy, która to polityka nakierowana jest na zachęcanie Pracowników i współpracowników do doposażania w ergonomiczne i odpowiednie dla zdrowia wyposażenie do efektywnego świadczenia pracy, a nie na refundację kosztów dostosowania stanowiska pracy zdalnej w formie pieniężnej.
W związku z powyższym wskazać należy na przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.). W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).
Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 3 ww. ustawy:
Wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych.
Ponadto, jak wynika z art. 3 ust. 4 ww. ustawy:
Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca.
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy:
Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.
Z powyższych przepisów wynika m.in., że narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej ma zapewnić pracodawca. Przy czym przepis ten pozostawia pracodawcy swobodę co do sposobu zapewnienia pracownikowi pracującemu zdalnie narzędzi i materiałów potrzebnych mu do wykonywania tej pracy. Zapewnienie to może mieć zatem charakter rzeczowy, poprzez wyposażenie stanowiska pracy w narzędzia i materiały, jak i wypłatę świadczenia za używanie własnych materiałów i narzędzi pracownika.
Wskazać należy, że kosztem uzyskania przychodów mogą być również koszty, które przedsiębiorca będący pracodawcą ponosi w związku z zatrudnianiem pracownika w prowadzonej działalności gospodarczej. Pracodawca ma prawo do zaliczenia racjonalnie uzasadnionych i pozostających w związku z prowadzoną działalnością kosztów, wynikających z zatrudnienia pracownika, do kosztów uzyskania przychodów.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup narzędzi i materiałów w formie voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid mających na celu przygotowanie stanowiska potrzebnego do wykonywania pracy zdalnej mogą mieć pośredni związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami, a ponoszenie tych wydatków będzie działaniem mającym na celu zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów Spółki. W odniesieniu do powyższych wydatków należy stwierdzić, że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów i mogą mieć pośredni wpływ na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Takie świadczenia na rzecz pracowników mają działanie wpływające na jakość, wydajność i efektywność pracy. Ponadto, umożliwienie pracy zdalnej Pracownikom, których charakter pracy na to pozwala, minimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania wirusa COVID-19 wśród Pracowników, a co za tym idzie, wpływa na zabezpieczenie ciągłości wykonywania usług serwisowych, będących głównym źródłem przychodów Spółki.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że wydatki na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników, spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zatem stanowią koszty uzyskania przychodów.
Zatem, stanowisko Spółki zgodnie z którym, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztu zapewnienia narzędzi i materiałów, poniesionego na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid, do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 updop, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).